Verraad

Hoofdstuk 13

Een uur eerder

Fenna duwt de sleutel van de voordeur in het slot. Ze draait dan rond, waarbij ze even grimast omdat de beweging een vervelende pijn vanuit haar gebroken vingers door haar hele hand stuurt. Dan haalt ze diep adem en trekt ze de deur open. Het is stil in de hal, maar ze is er niet van overtuigd dat ze alleen is. Behoedzaam doet ze een paar passen verder naar binnen en duwt ze de deur achter zich dicht. "Christine?" Roept ze dan.

"Zo," Christine staat in de deuropening tussen de hal en de woonkamer, "gekomen? En nog wel alleen. Nog steeds zo naïef en impulsief als vroeger zo te zien." Sneert ze. De ongemakkelijke uitdrukking op het gezicht van Fenna doet haar goed. "Kom verder," gebaart ze. Ze ziet dat Fenna aarzelt en doet een stap opzij, zodat er ruimte ontstaat om naar binnen te lopen. Dan komt Fenna in beweging, langzaam loopt ze naar binnen met een blik in haar ogen die Christine niet kent.

Fenna loopt naar Christine toe, maar loopt niet verder als ze haar jeugdvriendin heeft bereikt. Ze blijft stil staan en kijkt Christine recht in haar ogen. "Het spijt me, Chris," zegt ze dan zachtjes, "het spijt me echt ontzettend." Ze bijt op de haar lip. Haar bruine ogen proberen het blauwe paar van Christine te vinden, maar die kijkt weg. "Chris... Het was echt nooit de bedoeling," Fenna praat voorzichtig verder, "het was niet de bedoeling om alles voor jou zo in gang te zetten... Het was nooit mijn bedoeling om jou zo te laten vallen..." Ze slikt. "Het spijt me." Mompelt ze nogmaals.

Nu kijkt Christine wel op. Fenna ziet de woede opvlammen in haar ogen en realiseert zich dat ze een fout heeft gemaakt, al weet ze niet precies welke. "Chris-" "Nee," Christine reageert fel, "gisteren snapte je niks. Vandaag spijt het je ineens ontzettend. Zo facking makkelijk gaat het niet, Fenna," ze haalt haar hand door haar haren, "mijn leven... álles stortte in. Dat is niet in een keer goed door een verontschuldiging. Zo makkelijk gaat dat niet." Ze schudt verwoed haar hoofd.

Fenna slikt. "Ik weet hoe het voelt als je wereld instort," zegt ze dan, een brok voelbaar in haar keel, "ik weet hoe het is om alles te verliezen en de persoon die dat op zijn geweten heeft te haten. Maar ik weet ook hoe belangrijk het is om het te verwerken en af te sluiten. Om door te gaan." Ze slikt opnieuw. "We kunnen dit samen oplossen, Chris-" "Sámen?" Christine lacht schamper, "nú wil jij me helpen? Niet toen ik je het hardst nodig had, maar nú?"

Fenna reikt met haar hand naar Christines arm. "Chris..." Probeert ze zacht. "Nee!" Roept Christine kwaad terwijl ze Fenna's hand wegslaat. "Je kán dit niet oplossen, Fenna!" Roept ze boos. Fenna doet een stap naar haar toe, maar Christine geeft haar een harde duw. Fenna moet een paar stappen naar achteren doen om haar evenwicht te bewaren en voelt haar ribben ineens weer pijnlijk steken. Als ze naar Christine kijkt ziet ze alleen maar woede op haar gezicht. Fenna weet even niet hoe ze nu verder moet. "Het spijt me!" Roept ze wanhopig uit.

Christine reageert onmiddellijk op Fenna's stemverheffing. Ze zet een paar grote stappen en kijkt Fenna dan woedend aan, hun gezichten slechts centimeters apart. "Als je nog een keer zo schreeuwt zal ik je een reden géven om te schreeuwen." Fluistert ze dreigend. "Christine," Fenna kijkt met haar zachte bruine ogen in Christines blauwe ogen, "dit is niet nodig. Je wil dit niet. Je bent niet slecht, je wil me geen pijn doen." Zegt ze zacht. Christines ogen knijpen samen, "hoe weet jij nou wat ik wel en niet wil, Fenna?" Reageert ze fel, "ik ben zo facking kwaad op je. Je hebt alles verpest. En je bent verder gegaan en je hebt hier iets moois voor jezelf opgebouwd. Je zegt we dat je weet hoe het voelt om alles te verliezen, maar jij hebt alles opnieuw kunnen opbouwen. Jij bent opnieuw begonnen. JE SNAPT HELEMAAL NIKS." Furieus kijkt ze naar Fenna, die inmiddels toch wel een beetje bang begint te worden. Christine ademt zwaar, ze kan niet meer logisch denken. Het enige wat ze weet is dat Fenna alles heeft verpest. Ze balt haar handen tot vuisten en haalt dan hard uit. Ze mikt nergens op, elk plekje op Fenna's lichaam dat ze kan raken is mooi meegenomen. "IK. HAAT. JE." Roept ze kwaad.