Verraad

Hoofdstuk 2

Evert probeert Fenna's blik te vangen, maar haar ogen zijn gefixeerd op Christine. Hij is verbaasd, zijn partner praat eigenlijk nooit over haar tijd voordat ze hier op het bureau kwam, en nu staat hij ineens oog in oog met iemand die blijkbaar een groot deel heeft uitgemaakt van haar leven toen ze jonger was. Hij kijkt naar de twee vrouwen en vraagt zich af wat hij nu moet doen. Precies op dat moment kijkt Fenna van Christine naar hem en weer terug. "Chris, ik moet nog even wat afmaken," vertelt ze dan, waarop Evert grijnst. "Laat dat nou maar, Fen. Komt morgen. Ik help je dan, beloofd."

Fenna kijkt Evert aan. Hij ziet er vermoeid uit, geplaagd door de nachten slaaptekort die deze zaak hen heeft bezorgd. Ze glimlacht naar hem, "wat jij wil," reageert ze, "als jij morgen helpt vind ik het best." Ze legt haar hand tegen zijn arm, "zal ik met Chris naar mijn huis toe gaan? Dan kan jij lekker gaan slapen, zie ik je morgen weer." Ze wrijft over zijn gespierde bovenarm en ziet een zwak glimlachje op zijn gezicht verschijnen, "heeft dat eindeloze uitstelgedrag van jou toch nog nut," grinnikt hij, refererend aan de vele discussies die ze hebben gehad over het feit dat Fenna haar eigen huis nog steeds niet verkocht heeft. Christine lacht mee, "niks veranderd zo te horen."

Niet veel later heeft Fenna haar laptop afgesloten, hebben zij en Evert afscheid van elkaar genomen en heeft ze haar spullen uit haar kluisje opgehaald. Ze kijkt naar Christine, die terwijl zij nog bezig was in de bureaustoel van Bram is gaan zitten. "Chris?" Fenna bedenkt zich ineens iets, "Evert is met onze auto naar huis... Heb jij een auto waarmee we naar mijn huis kunnen gaan?" Ze vervloekt haar vermoeide brein, hier had ze rekening mee moeten houden. Tot haar grote opluchting knikt Christine. "Yes, komt in orde, Fen. Ben je klaar om te gaan?"

Evert laat zich als hij thuis is gelijk op de bank vallen. Hier had hij zo'n behoefte aan na die veel te lange week, maar nu hij hier ligt voelt het minder bevredigend dan hij had verwacht. Het is stil in huis, zonder Fenna en zijn dochters. Het is lang geleden dat hij hier echt alleen was. Aarzelend kijkt hij naar zijn telefoon; zal hij Fenna bellen? Hij besluit om het niet te doen, hij moet zich niet zo aanstellen. Bovendien vraagt hij zich af of Fenna op zal nemen. Het zag eruit alsof ze veel bij te praten had met Christine. Evert is wel benieuwd naar haar, maar weet dat hij zijn vragen zal moeten bewaren tot hij Fenna morgen weer ziet. Hij vindt het leuk dat hij op deze manier weer iets van Fenna's verleden te weten komt. Hij houdt van zijn partner, maar soms drijft het hem tot waanzin dat ze nooit over haar vroegere leven praat.

"Chris?" Fenna laat haar hoofd tegen de leuning van de bijrijdersstoel rusten, "ik heb niks in huis." Christine lacht, "je wil niet weten hoe het er bij mij de helft van de tijd uitziet. Ik ben heel handig geworden met thuisbezorgd.nl." Fenna grinnikt zacht, "mooi..." Mompelt ze. Nu ze eindelijk kan ontspannen na alle drukte van de afgelopen week voelt ze hoe moe ze is. Stiekem verlangt ze ernaar om gewoon naar huis te gaan en bij Evert op de bank te kruipen, maar ze is nieuwsgierig naar de reden voor Christines bezoek en ze vindt het ook leuk om haar vriendin weer te zien.

Thuis opent Fenna de koelkast en wat keukenkastjes om te kijken wat ze nog wel in huis heeft. Christine is al eten aan het bestellen, en Fenna is daar maar wat blij mee als ze concludeert dat ze hier al zo lang niet meer is geweest dat ze – behalve ernstig beschimmelde kaas – nauwelijks iets in huis heeft. Evert heeft ook wel gelijk, ze moet haar huis gaan verkopen. Ze heeft geen goede reden om het niet te doen, ze is altijd bij Evert, ze heeft geen enkele reden om dit huis nog te hebben, maar toch blijft ze het uitstellen. Een psycholoog zou het misschien aan bindingsangst wijten, Fenna heeft geen zin om daar lang over na te denken. Ze vist haar telefoon uit haar broekzak en opent haar to-do lijstje, waar ze zonder verder na te denken 'huis verkopen' aan toevoegt. Ze typt nog snel een berichtje naar Evert, en loopt dan de keuken weer uit, met een fles witte wijn die toevallig nog in de koelkast stond in haar hand. "Niks eetbaars, maar wel wijn," grijnst ze naar Christine, die ook lacht, "ik heb voor het eten gezorgd, dus dit komt helemaal goed." Reageert ze. Fenna laat zich op de bank vallen en kijkt naar haar vriendin. "Wat brengt jou hier, Chris? Is alles oké?" Vraagt ze dan.

—————

Niet het beste wat ik ooit geschreven heb, maar wel een stukje wat even nodig is voor de rest van het verhaal 😇