Sevgili Taehyung,
Bu gün uykusuz olmanın verdiği etkiyle büyük bir kazaya yol açacaktım.
Ben o kazanın gerçekleşmesi ile birlikte acıdan kurtulurken bir ailenin hayatı mahvolacaktı.
Okul bitiminde caddeden karşıya geçerken ne olduğunu bilmediğim bir şekilde korna sesini duydum. Sağ tarafıma baktığımda ise korna çalan araba son sürat bir şekilde üstüme doğru geliyordu.
Normalde, böyle bir anın gerçekleşmesi için dua etsemde o an nedenini bilmediğim bir şekilde çok korktum.
Kalbim korkuyla hızlı atmaya başlamıştı. Adım atamıyor , sadece gelen arabaya bakıyordum.
İç sesim bana haraket etmemi bağırarak söylese de bedenim adeta tüm işlevlerini kaybetmişti.
O an ölmek ve yaşamak fiilinde arafta kaldım ta ki sen gelene kadar.
Kim Taehyung, o an nedenini bilmediğim bir şekilde kendi canınıda hiçe sayarak hızla kendinle birlikte benide kaldırıma doğru ittirdin.
Avuçlarım ve dizlerim, beton zemine sürtünürken acıyla inledim.
Gözlerimi sıkıca kapattım ve açmaya korktum.
Korktum çünkü senin şu an tam üstümde olman beni yakından göreceğin anlamına gelirdi.
Berbat hâlde olmamı yakından görmeni hiç istemezdim Taehyung fakat sen buna beni zorladın.
"Aç gözlerini" dedin nefes nefese kalmış bir şekilde.
Açmak istemedim. Hatta o an sadece orda yerin yarılmasını ve beimde içine girmemi istedim.
Hem korkuyordum , hem de nefes alış verişlerin yüzüme değdiği için heyecanlanıyordum.
"Aç gözlerini" diyerek tekrarladığın anda gözlerimi açtım.
Gözlerin gözlerimle buluştuğunda çatılan kaşların normale dönmüştü. Üstümden kalkıp kaldırımın kenarına benimle oturmuştun.
İnsanlar bir süre bize bakmış ardından işlerine geri dönmüşlerdi.
İkimiz ise öylece susuyorduk fakat senin "Canın çok acıyor mu?" demen ile birlikte göz yaşlarım gözlerimden intihar etmeye başlamıştı Taehyung.
Kanayan avuç içlerime aldırmadan ellerimle yüzümü kapatarak ağlamaya başladım.
Avuçlarıma akan göz yaşları yaralarımı sızlatmaya başlarken bileklerimden nazik bir şekilde tutarak ellerimi yüzümden çektin.
"B-ben bilerek yapmadım çok özür di-"
Cümlemi tamamlayamadan bana sarıldığın an dilim tutulmuştu Taehyung.
Hiç bilmediğim o kokunu o an içime acının verdiği etkiyle çekerken gözlerimi sıkıca kapattım.
Gözlerimi ne kadar sıkıca kapatsam bile istemeden akan göz yaşlarım gömleğini ıslatıyordu.
"Biliyorum" dedin kulağıma fısıldar gibi.
"Biliyorum , böyle olmasın sen istemedin Mi Cha" diyerek etraftaki insanlara aldırmayarak bana sarılmaya devam ettin Kim Taehyung.
Biliyorum Taehyung, sana aşık olmayı ve bunları yaşamayı ben seçmedim fakat bilmeni isterim ki seni sevmeyi sürdürmeyi ben istedim.
Yaralarımı sarabilecek güçte olan tek kişi sensin Taehyung.
Aynı zaman da yaralarımı kanatabilecek güce sahip olan tek kişide sensin.
Seni seviyorum
-Park Mi Cha
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fate Of Hell
General Fiction" Bunları sana hiç bir zaman hissedemeyeceğin bir yerden yazıyorum Kim Taehyung"
