Sevgili Taehyung,
Annem beni okul çıkışı arayarak babamın sinirli olduğunu ve iki saat boyunca eve gelmememi söyleyerek aramayı suratıma kapattı.
Zarar görmememi isterken benim nereye gideceğimi bile sorgulamamıştı.
Bu canımı yaksada alışmıştım işte.
Ayaklarım kendinden bağımsız bir şekilde her zaman böyle durumlarda gittiği o parka doğru gidiyordu.
Yağmur hafifçe çiselesede ailelerin yağmurda çocuklarını dışarı çıkarmayacağını bildiğimden parkın boş olacağını az çok tahmin etmiştim.
Dakikalar sonra parkta salıncakta kendi başıma sallanırken beni öptüğün o an gözlerimin önüne geldi.
Ellerim istemezsizce dudaklarıma gitti.
Gülümsedim.
İlk defa o an mutluluktan gülümsedim Taehyung.
Sınıfta senden kaçıp gözlerimi senden kaçırsamda beni öpmen kalbimi hızlandırmıştı.
Salıncağın o an isteğim dışında hızlandığını anladığım o an birisinin beni arkadan salladığını fark ettim.
Arkama baktığımda ise seni gördüm Taehyung.
"S-sen "
Cümlenin devamını getirememiştim.
Arkamdan ön tarafıma doğru geçtiğin an dudaklarını aralayarak konuştun.
"Yağmur yağdığı hâlde neden parktasın?"
Öyle olması gerek Taehyung.
"Canım istiyor" diyerek sallanmaya devam ederken birden tamamen önüme geçerek sana çarpma ihtimalimi hiçe sayıyorsun ve bir anda demirlerden tutarak salıncağı durduruyorsun.
Gözlerini benden çekmeyerek iki elinle de demirleri tutuyorsun ve dibime giriyorsun.
Kokun burnuma dolduğu an kalbim daha da hızlanıyor Taehyung.
Yüzünü yakından görmek kalbimi daha da hızlandırıyor.
"Park Mi Cha " diyerek yüzünle yüzümü aynı hizaya getiriyorsun.
"Bana duvarlar örme "
Gülümsüyorum.
"Sence bu senin çok mu umrunda "
İlk başta dediğim şeye bozuluyorsun ama bu saniyeleri alıyor.
"Umrumda Mi Cha"
"Umrunda olmasın Taehyung " diyorum.
Ardından yağan yağmur artarken yeniden gözlerimi kapatarak tüm gerçekleri düşünüyorum.
"Bana böyle davranman beni sevebilme ihtimalini düşündürüyor. Ben bunu düşünmek istemiyorum Taehyung"
Gözlerimi açıyorum
"Ben boş yere eskisi gibi ümitlere kapılmak istemiyorum"
"Daha fazla yıkılmak ist-"
Dudaklarını bir anda dudaklarıma bastırarak beni susturuyorsun. Ardından hemen dudaklarını çekiyorsun ve dilimle dudaklarını ıslatıp eskiden hep duymak istediğim ama zamanla bir hiçe dönüşen o cümleleri söylüyorsun.
"Park Mi Cha seni seviyorum "
Konuşmama izin vermeden dudaklarını dudaklarımla buluşturuyorsun.
Dudakların dudaklarımla buluştuğu o an yağmurun altında büyük bir açlıkla beni öpüyorsun.
İşte o an ateş karanlığa karışıyor Taehyung.
Artık ya birimiz yanacak ya da birimiz sönecek.
Seni seviyorum
-Park Mi Cha
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fate Of Hell
Ficción General" Bunları sana hiç bir zaman hissedemeyeceğin bir yerden yazıyorum Kim Taehyung"
