Sevgili Taehyung,
Çıkış saatinde herkesten sonra çıkarak eve geç bir saate gittiğim an korkarak evin kapısını açtım.
Korktum çünkü babamın beni bu hâldeyken dövmesi bedenimi daha da güçsüzleştirecekti.
Sahi , güçsüz bir insan daha ne kadar güçsüzleşebilirdi ki?
Daha ne kadar dibe batabilirdi?
Eve girip odama adoğru adımlarımı attığım her an babamın evde olması gerçeği bedenimin titremesine neden oluyordu ama sakin bir şekilde saniyeler odama varabilmiştim.
Odama girdiğim an kapımı kilitleyerek üstümü çıkarmaya gücüm olmadığı için kendimi yatağa attım Taehyung.
Kafamı yastıklara gömerek ağlayabildiğim kadar ağladım.
Sesimi duymasınlar istedim ama birinin gelip bana sarılmasını istedim.
Acımı dindirmesini ve her şeyin geçeceğini söylemesini istedim.
Çok şey istedim belki ama zor şey istemedim.
Gözümü kapatıp uyumak istediğim her an ,gözümün önüne gelen o görüntü göz yaşlarımın intihar etmesine dahada neden oluyordu.
Kalbim , hiç acımadığı kadar acıyordu.
Acımı ne ağlamak ne de uyumak dindiriyordu.
Taehyung, sevdiğin adamı başka bir kadının gözlerinin önünde öpmesine şahit olmak çok zor.
Ve sen bu hissi hiçbir zaman tadamayacaksın.
Ve sen bu hissi hiçbir zaman iliklerine kadar hissedemeyeceksin.
Mutlu ol Taehyung.
Ben olamıyorum ama sen mutlu ol.
Birimiz acıyla yanarken , birimiz mutlulukla kahkaha atalım.
İşte o an acımın içinde yanarken mutluluğuna şahit olarak gülümseyebilirim değil mi?
Seni seviyorum
-Park Mi Cha
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fate Of Hell
General Fiction" Bunları sana hiç bir zaman hissedemeyeceğin bir yerden yazıyorum Kim Taehyung"
