Sevgili Taehyung,
Dudağımdaki yarayı fark ettiğin an okulda bunu kimin yaptığıyla ilgili olay çıkarmış sonucunda müdürümüzden azar işitmiştin.
Müdürün odasında korkuyla seni beklerken kapıdan çıktığın an gözlerim seni buldu ve korkuyla yanına koştum.
"Sen delirdin mi? Sana okuldan kimsenin yapmadığını söyledim Taehyung. Neden bana inanmıyorsun?" Diyerek sert bir şekilde kızdığım an da hiç ummadığım bir zaman da bağırdın bana Taehyung.
Biliyordum bu bağırma nefret değil endişenin duygularıydı.
"CANININ YANDIĞINI HİSSETTİĞİM HER AN İKİ KATI BENİM CANIM YANIYOR Mİ CHA BU DURUMDA OLMAM SENCE DE NORMAL DEĞİL Mİ?"
Söylediğim her söz zihnimde kalıcı bir şekilde yerini alırken gülümseyerek sana sarıldım.
Koridorda insanların olmasını umursamadım ve sana sımsıkı sarıldım.
Birkaç göz yaşım okul gömleğini ıslatsada sen bunu fark etmedin sevgilim.
Olsun , sen de sarılmama karşılık vererek beni kolların arasına alarak güvende hissetmemi sağladın.
Dudaklarını saçlarımın arasına bastırırken o anın hiç geçmemesini ,akrep ile yelkovanın durmasını istedim.
Bu olmadı sevgilim,
Yelkovan akrebi her seferinde kovaladı ve biz geçen o zamanın içerisinde acıyla birlikte sürüklenip durduk.
Özür dilerim sevgilim.
Sana gerçekleri anlatamadığım için çok özür dilerim .
Seni seviyorum
-Park Mi Cha
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fate Of Hell
General Fiction" Bunları sana hiç bir zaman hissedemeyeceğin bir yerden yazıyorum Kim Taehyung"
