Sevgili Taehyung,
Kurduğun o sözcükler boğazıma camdan yapılmış bir ekmek kırıntısı gibi takıldığı an nefes alamadığımı hissettim.
Gözlerinin içine öylesine baksamda dudaklarımdan tek bir kelime çıkmıyordu.
"Sen ne yaptığını sanıyorsun!"
Jimin bağırarak sana atıldığı an korkuyla çığlık atarak önüne geçtim .
Jimin son anda beni fark etmiş olacak ki eli havada kalmıştı.
"Mi Cha" diyerek sesindeki yıkımları hissettirmişti. Ona cevap vermek istiyordum ama yaptığın haraket dudaklarımı açmamı bile engellemişti.
Kolumdan hızlı bir şekilde tutarak beni arkana aldığın an sarsıldım Taehyung.
"O yumruk eğer ona gelseydi" Sesindeki o tını bir şeytanın bir meleği tehdit etmesini anımsatıyordu.
"İşte o an ölmüştün Park Jimin" diyerek sert bir şekilde onun suratına doğru yumruğunu attın.
Senin yumruğunla birlikte tüm sınıf şaşkınlıkla bize bakarken onların bakışları altında rahatsız hissettim.
Kimi kızlar bana küçümseyici bir şekilde bakarken , sınıfın kapısında gördüğüm Iseul'un nefret dolu bakışları altında daha da ezildiğimi hissettim.
O hissin bedenime verdiği komutla birlikte okul eteğimi avuç içime alarak sıktım ve adını senin duyabileceğin bir biçimde fısıldadım.
"Taehyung"
Bakışların beni bulurken gözlerimin dolduğunu hissettiğin an yüzünü adeta kan çekmiş gibi bir hâl aldın.
Ani bir haraketle kolumdan tutarak beni sınıftan koşarak çıkardın.
Bedenim seninle birlikte kimsenin olmadığı o çatı katına sürüklenirken istemeyerek de olsa gözlerimden birer damla yaş firar etti. Bir annenin rahimindeki çocuk on üçüncü gününde intihar etti. Ruhum, çığlıklar eşliğinde ezildiğini hissettiği o an bir kere daha intihar etti.
Ruhum intihar etti ama ölen bir kişi yeniden ölebilir miydi ki?
"Güzelim"diyerek o an durup beni kendine çektiğin an göz yaşlarım kendine kurduğu o kafesten kurtularak şiddetle akmaya başladı.
Sen beni hak etmeyecek kadar mükemmel birisiydin Taehyung.
Benim yüzümden kavga edip zarar görmen benim ruhumda cennetin yasaklı meyvesini yiyerek cehenneme adım atman gibi bir şeydi.
"Ben ç-çok özür dilerim" diyebildim göz yaşlarım eşliğinde zar zor konuşarak.
O kadar güçsüz birisiydim ki ben Taehyung , kurduğum duvarlar hemen yıkılıyor ve altında her seferinde kalan kişi sadece ben oluyordum.
Yüzünü yüzüme yaklaştırdığın o an yağmaya başlayan yağmur saçlarımızı ıslatmaya başlamıştı.
Yağmura aldırmadan gözlerimin içine bakarak burukça gülümsedin.
"Safsın güzelim"
"Üç sene önce , seni tanıdığım o günden beri hâlâ safsın "
Dudaklarından dökülen kelimeler beni şaşkınlığa uğrattığı o an gök gürledi ve sen yağan yağmurun şiddetine aldırmadan alnımdan beni o an öptün Taehyung.
Dudakların tenime değdi ve orası alev aldı. Cehennemin ateşi bedenimde bir mezar kazıyarak oraya yaşayamadığım çocukluğumun cesedini koydu.
Sana olan sevgim bedenimdeki yaraları iyileştirmeye başladı.
Teşekkür ederim Kim Taehyung.
Seni seviyorum
-Mi Cha
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fate Of Hell
General Fiction" Bunları sana hiç bir zaman hissedemeyeceğin bir yerden yazıyorum Kim Taehyung"
