My Exchange Student (Dutch/Nederlands Harry styles)

•Chapter 24•

"Eindelijk samen." Giechelt Sara. Wat de fuck bedoeld ze! Hoezo 'eindelijk'. Ik besluit nog even te luisteren, tot ik niks meer hoor. Ik loop om het hoekje en dan zie ik iets wat ik nooit had verwacht.

———

Ik loop om het hoekje en dan zie ik iets wat ik nooit had verwacht. Harry zijn lippen tegen die van Sara aan. Harry zijn handen op Sara haar heup, en Sara's handen om Harry's nek.

Het voelt alsof mijn hart uit mijn borstkas word getrokken, het word verscheurd, erop gestampt en weer terug word geplaatst.

"Wat de fuck Harry!" Roep ik. Hij schrikt duidelijk en laat Sara snel los.

"Dylara! Ww..wat doe jij hier?!" Zegt hij stotterend en verbaasd tegelijk.
"Ik denk dat ik dat beter aan jou kan vragen!" Hij krabt achter zijn hoofd.

Ik wil nog niemand slaan en voel dat ik dat wil gaan doen, dus ik loop weg. Ik denk dat Sara erg verbaasd zou zijn. Ik zou haar namelijk nu bespringen en helemaal dood slaan, net zoals Harry.

Harry rent achter me aan en roept mijn naam. Ik negeer hem, want het heeft geen zin om met hem te praten. Hij grijpt mijn arm en draait me om.

"Wat Harry!" Hij zucht.
"Het spijt me." Ik lach sarcastisch terwijl er langzaam tranen over mijn wangen beginnen te rollen.
"O ja, want nu is het goed!" Zeg ik nog sarcastischer dan de lach.

Ik draai me boos om en loop sneller weg dan eerst. In de verte zie ik Niall, Liam en Louis die uit de rij zijn gegaan. Niall ziet mij en wijst naar mij. Ze zien nog niet dat ik aan het huilen ben. Ze kijken al wel raar, omdat ik wegloop van Harry die nog steeds achter me aan loopt.

Liam staat het dichtstbij dus ik val in zijn armen en begin te huilen. Liam is duidelijk erg verbaasd, maar hij houd me alsnog vast. Harry staat achter me en weet duidelijk niet wat hij moet doen. Ik voel gewoon dat Liam met hem communiceert via gebaren, maar dat maakt me allemaal niet uit.

Ik kan echt niet geloven dat Harry dit heeft gedaan. Mijn hart is wel een keer eerder gebroken, maar dit is nog erger dan ik ooit bij elkaar in een dag heb gehad. Die vorige jongen hield niet zo veel van mij als dat Harry DEED.

Liam laat me los en kijkt me aan.
"Gaat het?" Vraagt hij bezorgd. Ik draai me om en kijk naar Harry. Ik draai me snel weer terug en ik knik voorzichtig nee.

"Kom we gaan." Waarschijnlijk bedoeld hij dat we naar het hotel gaan. Hoe kon Harry dit ook doen, nu, op deze plek. Ik vraag me ook nog steeds af wat Sara bedoelde met 'eindelijk' spraken ze met elkaar via de telefoon? Ik weet het niet meer, en ga het plaatje ook niet meer in me hoofd halen.

Na 10 minuten lopen zijn we in het hotel, in onze kamer met z'n 6en. Ik ben inmiddels gestopt met huilen, omdat ik me schaamde. Ik zie ook aan Harry dat hij een beetje heeft gehuild. Waarom? Dat weet ik niet.

Ik voel dat Harry me aan kijkt. Langzaam kijk ik terug, meteen voel ik een steek in mijn hart. Zijn gifgroene ogen kijken met schuld recht door mij heen. Ik kijk hem nog even aan tot ik het niet meer kan en wegkijk. Er hangt duidelijk ongemakkelijkheid in de kamer. Vooral bij Niall Liam en Louis.

"Nou?" Verbreekt Niall de lange stilte. We kijken hem allemaal vragend aan.

"Gaat iemand me nog vertellen waarom jullie boos op elkaar zijn?" Ik zucht en kijk Harry aan die mij ook aankijkt.
"Ja Harry vertel het ze maar!" Zeg ik boos en verdrietig tegen hem.

"Dylara het was echt niet mijn bedoeling i-." Ik laat hem zijn zin niet afmaken en onderbreek hem.

"Onee? 'Het was niet je bedoeling' wat was het dan wel he! Ik denk niet dat je per ongeluk een meisje zoent of wel! Of schoten je lippen uit en belandde die per ongeluk op die van haar! Weetje misschien heb ik gelijk, misschien was het wel een fout. Het was sowieso wel een fout dat ik voor je viel en geloofde dat je echt van me hield en me nooit pijn zou doen!"

De jongens maken hun ogen groot en kijken Harry allemaal geshockeerd aan. De tranen rollen sneller over mijn wangen dan ze ooit hebben gedaan. Hij is duidelijk geraakt door mijn woorden. Dat kan ik zien aan de tranen die ook over zijn wangen rollen.

"Ik....ik denk dat het uhmm beter is als wij gaan." Zegt Zayn ongemakkelijk terwijl hij de jongens seint dat ze weg moeten gaan. 

Daar zijn we dan. Een huilend meisje die gebroken is, en een huilende jongen die (denk ik) spijt heeft van zijn actie. Met z'n tweeën in een kamer niet-wetend wat ze moeten zeggen.

"Dylara?" Zijn stem breekt.
"Ja?" Normaal hoort hij nu 'ik hou van je' te zeggen, maar dat gebeurd nu waarschijnlijk niet.

"I-ik weet dat je me waarschijnlijk nu haat en nooit meer met me wilt praten. Maar je moet onthouden dat ik echt echt echt niet wist wat ik deed. Ze zei dat jij hulp nodig had en voor mij aan het zoeken was. Ik geloofde haar meteen, waarom weet ik niet maar ik geloofde haar. Ze nam me mee naar het plekje waar je ons zag. Ik vroeg paniekerig waar jij was. Ze zei dat er niks was, dus ik wilde weer terug lopen. Ze liet het niet toe en trok me terug. Ze zei 'eindelijk samen' ik begreep niet wat ze bedoelde. In een seconde pakte ze mijn hoofd en zoende me, toen...toen zag je ons."

Ik weet echt niet of ik Harry moet geloven of niet. Dus het enige wat ik doe is zuchten. Ik kijk naar hem, en het enige wat hij uitstraalt is pure schuld. Het geeft mij ook een schuldgevoel, maar alsnog weet ik niet of ik dit moet geloven.

"Hoe kan ik weten dat je niet een leugen verteld?"
"Dat weet je niet. Het ligt aan hoeveel je mij vertrouwd."
"Nou na jou actie is mijn vertrouwen voor jou wel erg omlaag gezakt. Je kan niet in een tel weer terugkrijgen."

Hij knikt. Nu pas besef ik eigenlijk wat Harry me heeft verteld. Het is allemaal Sara's schuld, zij lokte Harry, zij zoende hem, zij loog tegen hem. Mijn woede begint op te komen, en deze keer laat ik het niet gaan.

Ik sta op en probeer op iets te slaan. Harry ziet het en pakt mijn armen.

"Dylara alsjeblieft met niemand vechten." Smeekt hij me.
"Nee, ik laat Sara veel te vaak gaan of mijn kans word verpest. Deze keer heeft ze te veel fout gedaan. Ik laat haar niet gaan. Ik ga haar dood slaan Harry! Dood!"

Roep ik, bij mijn laatste woorden springen de tranen weer uit mijn ogen. Harry trekt mij voorzichtig in een knuffel en probeert me rustig te krijgen. Ik trek me uit zijn knuffel en loop naar het raam. Hij moet niet denken als ik met hem praat dat ik hem meteen heb vergeven. Ik ga zoeken waar Sara een kamer heeft en dan pak ik haar daar.

Ik loop langs Harry naar de badkamer. Snel werk ik mijn kleine beetje make-up bij, die verpest waren door de tranen. Ik pak mijn telefoon en lipgloss, en laat en verwarde Harry achter in de kamer onderweg naar Sara's kamer.

Ik ga haar deze keer echt op haar plek zetten.

Oeeeehhhh,

Komt het goed tussen Dylara en Harry denken jullie?

En hoe gaat het lopen tussen Sara en Dylara?

Ik heb voor jullie snel geschreven zodat jullie niet hoefde te wachten. Oh wat ben ik lief 🤠.