My Exchange Student (Dutch/Nederlands Harry styles)

•Chapter 12•

Als we de voortuin op rijden na een stille rit, stap ik boos af. Harry pakt mijn pols en ik zucht, maar draai me om.
"Wat is er Harry?"
"Dylara luister nou alsjeblieft."
"Oké praat dan."
"Binnen alsjeblieft?"

Ik zucht maar loop naar binnen met Harry achter me aan. We lopen de keuken in, ik leun tegen het aanrecht aan en Harry gaat zitten op het aanrecht.

"Oké wat is er?" Zeg ik boos.
"Kijk sorry dat ik je ruzie heb verpest, maar ik wil gewoon niet dat je gaat vechten. Ik hou niet van die Dylara. Het past niet bij je gezicht. Ik vind het niet leuk als je vecht. Ik weet dat het geen leuke dag was voor je, maar wat denk je van mij. Ik weet dat het je niet boeit wat ik zeg en het gaat je niet veranderen. Maar kan je alsjeblieft minder ruzie zoeken."

"Harry je hebt gelijk. Het boeit me niet wat je zegt. Dit gesprek gaat het inderdaad niet veranderen. En ik kan er niks aan doen dat ik boos word, denk je dat ik het niet leuk vind ofzo om zo snel ruzie te zoeken. Als ik het kon had ik het allang al gedaan maar dit gaat niks veranderen. En hoe bedoel je het was geen leuke dag voor jou. Jij bent niet degene die door elke leraar word aangesproken op wat je doet en wat je zegt. Jij bent niet degene die iemand heeft die je kent die je haat."

"Ik bedoel dat het geen leuke dag voor mij was, omdat jullie vechten om mij." Ik lach.

"Oh je dacht dat dit allemaal om jou ging. Natuurlijk dacht je dat, er denken duizenden meisjes tegelijk aan jou. Je bent voor mij niks meer dan Harry. Je bent voor mij niet een beroemd iemand dus voel je ook niet zo. Je begrijp niet hoe lastig het is om gedragsproblemen te hebben je begrijpt niks!"
Roep ik en ik loop boos weg.

"Dylara wacht nou."

Zegt hij voor de tweede keer vandaag. Weer negeer ik hem. Ik trek mijn schoenen aan en loop naar buiten.

"Waar ga je heen?"
Vraagt hij verbaasd.
"Ik ga vechten Harry."
"Nee dat ga je niet."

Hij tilt me op gooit mij over zijn schouder en loopt terug naar binnen. Ik schop en sla hem in de hoop dat hij me loslaat, maar dat gebeurd niet. Hij loopt naar boven doet de kamer op slot met de sleutel en houd de sleutel bij hem.

"Harry wat doe je laat me gaan."
Hij negeert me en gaat op het bed zitten.
"Hallo ik praat tegen je."
Hij negeert me nog steeds.
"Waar zijn die sleutels."
"Op een plek waar je niet kan komen."
"Als het in je onderbroek zit pak ik het gewoon."
Hij lacht.
"Ik ben serieus."
"Pak het dan."
"Maar hoe moet ik zeker weten dat de sleutels daar liggen."

Hij gaat met zijn hand in zijn onderbroek en pakt de sleutels eruit. Hij doet weer zijn hand in zijn onderbroek en grijnst.

"Ben je serieus moet ik in je onderbroek om hier uit te komen."
"Ja of je blijft hier met mij. En je kan alsnog in mijn onderbroek."

Hij grijnst en ik lach.

"Ik zou voor het tweede gaan maar ik ben nog steeds boos op je." Hij staat op en loopt naar me toe.
"Is er geen manier hoe ik het goed kan maken?" Zegt hij verleidelijk.
"Nee."
"Weet je het heel zeker."

Hij verstopt zijn hoofd in mijn nek en geeft kleine kusjes.

"Harry stop." Hij schud zijn hoofd in mijn nek.

Ik ga snel met mijn hand in zijn onderbroek. Hij hapt flink naar adem. Ik pak de sleutels en ga er snel weer uit. Ik grijns en doe de deur open.

"Dylara."
"Wat Harry."
"Ik ga wel met je mee."

Ik zucht en loop met Harry achter me aan naar beneden. Ik ga op mijn fiets erheen en niet op de scooter.

"Harry je gaat niet tussen ons in komen!" Waarschuw ik hem.
"Oke maar stel je krijgt pijn."
"Geloof me dat krijg ik niet."
"Oke maar als je haar te hard aan pakt?"
"Dan blijf je juist van me af ze moet echt geslagen worden."
"Oh shit ik ben iets vergeten wacht."

Ik loop terug naar binnen loop naar de keuken pak voor de zekerheid een mes en loop terug naar Harry.

"Wat heb je gepakt?"
"Niks om je zorgen over te maken."
"Dat denk ik wel."
"Ugh Harry je bent me vader niet. Je doet echt veel te bazig, en ik begin me eraan te irriteren."
"Oh sorry." Zegt hij zielig waar ik niet tegen kan, maar ik laat het gaan.

Na 10 minuten fietsen zijn we er en natuurlijk staat Sara er al. Ik laat mijn fiets ergens staan en loop naar haar toe.

"Dus je bent wel gekomen?" Zegt ze gemeen.
"Dat zie je toch."
"Ja maar ik had het niet verwacht."
"Nee ik ook niet."
"Nou sla me maar want ik ben hier klaar mee."
Ze kijkt me verbaasd aan.
"Hier kijk sla me maar."
Zeg ik wijzend naar mijn wang.
"Oh je durft niet. Was dat niet de reden waarom je hier kwam, om mij te slaan?"
Ze kijkt me boos aan wat het nog leuker maakt.

"Hoezo sla jij me niet eerst."

Ik geef haar een klap in haar gezicht wat iedereen laat schrikken. Ze probeert me een vuist te geven, maar ik hou het tegen en duw haar op de grond. Ze staat snel weer op en geeft mij een harde vuist op mijn gezicht. Ik duw haar nog een keer op de grond en ga op haar zitten. Ze trekt aan mijn haar waar ik niks van voel, terwijl ik haar vuisten op haar gezicht geef . Er komt iemand uit de winkel rennen en haalt ons uit elkaar. Zij heeft een bloedneus en een blauw oog terwijl alleen mijn haar een beetje door de war is.

Ik kijk om me heen en zie Harry nergens. Ik wil hem bellen maar heb zijn nummer niet en hij heeft mijn telefoon. Ik doe mijn haar snel in een mooie knot en ga Harry zoeken. Ik loop naar mijn fiets waar Harry staat.

Als hij mij ziet slaat hij meteen zijn armen om mij heen. Hij houd mijn gezicht vast.
"Dat was walgelijk om te zien Dylara."
Ik lach en haal zijn handen van mijn gezicht.
"Nee ik ben serieus doe dat nooit meer."
"Ga je weer."
"Wat?" Zegt Harry verbaasd
"Mijn vader spelen."
"Sorry ik heb het niet door ik wil gewoon niet dat je iets overkomt."
"Geloof me ik vind het lief maar het is irritant. En er gaat me echt niks overkomen doe maar rustig."
"Dat weet je nooit."
"Harry stil kom we gaan naar huis."

Hij zucht en stapt de fiets op hij fietst en ik spring achterop. Na 10 minuten fietsen zijn we thuis.