My Exchange Student (Dutch/Nederlands Harry styles)

•Chapter 26•

Harry belt met zijn bloederige handen de receptie. Ik heb hem gezegd om eerst zijn handen schoon te maken, maar hij zei dat het goed was. Eigenwijs kindje ook.

Hij legt uit dat hij viel en de spiegel raakte, en het zo kapot is gegaan. Hij knikt een paar keer en dan hangt hij op.

"En?" Vraag ik terwijl ik zoek naar verband en doekjes.  "Ze komen het zo maken." Ik knik en neem hem mee naar de keuken. "Ga op het aanrecht zitten." Hij doet wat ik zeg en gaat op het aanrecht zitten.

Ik pak een pincet en haal de stukjes glas eruit die er nog in zaten. Ik maak zijn handen schoon met alcohol en een doekje. Zodra ik het alcohol op zijn handen doe knijpt hij in mijn handen.

"Sorry vergeten te zeggen dat het prikt." Hij lacht en stopt met knijpen. Ik maak het schoon en doe verband om zijn handen. Hetzelfde doe ik bij zijn andere hand.

Ik voel dat zijn ogen op mij geplakt zijn, terwijl ik me alleen focus op zijn handen. Als ik omhoog kijk zie ik hem een glimlachen en naar mij kijken.

"Wat?"
"Je bent prachtig."

Ik bloos lichtjes en kijk weer naar zijn handen. Zijn hand gaat naar mijn kin en hij tilt mijn hoofd op. Zodra hij zijn hoofd meer naar die van mij beweegt ga ik op mijn tenen staan. Zijn lippen belanden rustig op die van mij. Hij trekt mij iets dichter tegen hem aan. Mijn buik raakt het aanrecht. Zijn benen kruisen zich achter mij. Zijn mond opent zich net zoals die van mij. Hij laat zijn warme tong in mijn mond glijden, en ik ga erin mee. Dit heb ik gemist. Geen zoen van lust, maar een zoen van liefde. We laten tegelijk los. Zijn ogen glinsteren en hij glimlacht lief naar mij.

Er word op de deur geklopt. Ik ga snel uit zijn benen en loop naar de deur. Er staat een vrouw met een klusjesman naast haar.
"Hallo wij komen voor de gebroken spiegel." Zegt ze vrolijk. Ik knik en laat hun binnen. Ik leg uit dat Harry struikelde en toen viel tegen de spiegel. Het ongeloofwaardigste verhaal ooit, maar ze lijkt het te geloven.

"Gaat het wel goed met meneer dan?" Vraagt ze bezorgd.
"Ja, met hem is er niks." Ik glimlach.

Ze stofzuigt de stukjes glas op, terwijl de man de oude spiegel vervangt in een nieuwe. Weer word er op de deur geklopt. Ik en Harry lopen er samen heen. Ik maak de deur open, en de jongens staan daar. Ze zeggen niks maar kijken ons alleen maar aan.

"Alles is goed tussen ons." Ze zuchten opgelucht en ik lach.
"Komen jullie mee naar het park aangezien we daar nog niet echt heen zijn geweest?" Vraagt Niall vrolijk.

"Even andere kleren aan doen en dan kom ik." Ze zuchten allemaal en duwen me naar buiten.
"Als jij je gaat omkleden dan zijn we hier nog een uur, en je ziet er mooi uit." Zegt Harry.

Hij loopt weer terug naar binnen en zegt tegen de mensen die de spiegel aan het maken waren, dat we weggaan. Ze zeggen dat als ze klaar meteen weg gaan. Harry knikt en bedankt hun en loopt dan weg.

—

We zijn al 2 uur in het park. We zijn in achtbanen en attracties geweest, en natuurlijk hebben we ook gewoon rondgelopen en foto's gemaakt. Liam word gebeld en zegt dat het de bewaker is. Hij neemt op en zet het op luidspreker.

L; ja hallo?
B; jullie moeten komen we gaan.
L; wat waarom!
B; omdat de paparazzi erachter is gekomen waar jullie zijn.
L; dat maakt niet uit dan houden we hun weg.
B; maar dat is ook niet fijn voor het park en de mensen die hier zijn Liam.
L; Ugh ja oke, we gaan onze spullen pakken en dan komen we.

"Dat was snel." Zegt Niall waardoor ik eigenlijk een beetje moet lachen. We lopen naar het hotel. Ik en Harry naar onze kamer, en de andere naar hun eigen kamer. Ik maak de kamer open en loop met Harry achter mij aan naar binnen.

"Heb je het wel leuk gehad? Ondanks het zo kort was." Ik kijk hem aan. Is hij nou serieus met deze vraag?
"Ben je serieus?" Vraag ik verbaasd.
"Ja, hoezo?" Zegt hij verward.
"Ben je nu al vergeten wat je hebt gedaan." Hij kijkt me aan.
"Tuurlijk weet ik het wel. Ik probeerde het alleen achter te laten." Ik schud mijn hoofd.
"Ik hou van je Harry, maar ik vergeef snel maar vergeet nooit." Hij maakt een 'o' met zijn mond.

We zeggen niks maar pakken alleen onze koffers in. Ik voel me wel schuldig, ik heb onze leuke moment verpest. Er was niks bijzonders, maar dat we gewoon goed met elkaar om gaan is al leuk. Zal ik me verontschuldigen? Eigenlijk is het ook wel een beetje zijn schuld. Hij moet niet denken dat omdat ik het goed heb gemaakt alles helemaal goed is.

"Sorry." Zegt hij terwijl hij me aankijkt.
"Voor wat?" Vraag ik verward.
"Alles." Ik zucht en kom naast hem zitten.
"Je hoeft je echt niet heel de tijd sorry te zeggen Harry. Het is goed, geloof me." Ik kijk hem aan en er rolt een traan over zijn wang.
"Harry niet huilen alsjeblieft."

Ik leun naar hem toe en hou hem goed vast. De vraag is nu alleen dat hij om mij huilt, of om zichzelf. Ik voel me schuldig, ik moet niet meteen zo fel reageren.

"Sorry Harry, ik moet niet zo reageren meteen." Hij laat me los en houd me gezicht vast.

"Jij bent het niet. Ik huil om de pijn die ik jou geef. Ik moet daarmee stoppen. Het is misschien maar een keer gebeurd, maar alsnog. Dat is een keer teveel. Ik moet ook begrijpen dat het inderdaad niet meteen weg is als je sorry heb gezegd."

Ik kijk hem aan en veeg zijn tranen weg. Geen idee wat ik moet zeggen. Hij heeft gelijk, maar ik kan niet zeggen 'je hebt gelijk'. Ik blijf stil en troost hem tot hij is gestopt met huilen.

"Dylara. Je moet onthouden. Hoe vaak ik je ook pijn doe, ik zal altijd van je blijven houden oké? Ook al hebben we de ergste ruzie ooit ik blijf van je houden. Ook al schelden we elkaar verrot ik blijf van je houden. Ook al gaat een van ons vreemd, wat hopelijk nooit meer gaat gebeuren, ik blijf van je houden. Ook al gaat het uit, wat hopelijk ook nooit gaat gebeuren, ik blijf van je houden. Ook al ga ik dood, ik blijf nog altijd van je houden."

Dit is het liefste wat iemand ooit tegen mij heeft gezegd. Ik ga op zijn schoot zitten en omhels hem. Ik hou hem goed vast,

En laat hem nooit meer gaan.

Sorry beetje korte hoofdstuk. Nog 1 dag van me toetsweek en dan is het eindelijk klaar.