My Exchange Student (Dutch/Nederlands Harry styles)

•Chapter 25•

Ik loop beneden naar de receptie. Ik vraag waar Sara verblijft.
"Hoezo mevrouw bent u familie van haar?" Ugh komt dit weer.
"Ja ik ben haar stiefzus." Natuurlijk niet waar maar dat hoeft zij niet te weten. Ze knikt en zegt op welke kamer ze blijft.

5e verdieping kamer 12. Zo snel als ik kan ren ik naar haar kamer. Ik neem een diepe zucht en klop aan. Het moment dat ik aanklopte flitste de beelden van Harry en Sara door mijn hoofd heen, en weer word ik boos. Ik geloof Harry alleen niet helemaal, het klopt niet.

De deur word opengedaan en Sara's hoofd verschijnt achter de deur. Ze schrikt zodra ze mij ziet. Hoe meer ik haar hoofd zie hoe meer woede er in me opkomt.

"Oh Uhm hoi Dylara?" Zegt ze verward.

Ik loop zonder iets te zeggen haar kamer in. Ze gooit de deur achter me dicht.
"Wie heeft gezegd dat je in me kamer mocht komen?" Zegt ze arrogant. Hoe durft ze nu nog zo arrogant tegen mij te doen.

"Wie heeft gezegd dat je met mijn vriend mocht zoenen?" Kaats ik terug.
"Hij zoende mij hoor." Ik schrik van haar antwoord en draai me hoofd.

"Pardon! Hij zoende jou!" Ze knikt. Ik zucht en gooi de stoel die voor me stond op de grond.
"Vertel me alles hoe het is gegaan! NU!" Ze knikt en seint dat ik mag zitten. Ik doe voor de eerste keer wat ze zegt en ga zitten. Rustig neemt ze ook plaats tegenover mij.

"Ik was dus hier gister aangekomen. Ik wist echt niet dat jullie hier ook waren echt niet. Dus vandaag ik ging in die achtbaan, en ik zag Harry. Hij groette me en vroeg hoe het met me ging, gewoon een normaal gesprek. Hij zei dat hij naar de wc moest en vroeg of ik mee kon gaan. Ik accepteerde het en ging met hem mee. Hij nam me mee naar dat plekje waar je ons zag. Eerst vroeg ik wat we hier deden hij zei toen vind je het niet fijn. Ik zei jawel 'eindelijk samen'. En toen ja toen zoende hij mij."

Ik zucht en laat mijn hoofd  in mijn handen vallen. Dit is echt het tegenovergestelde als wat Harry zei.

"Sara, je weet dat je niet tegen mij moet liegen. Ik weet niet of het waar is wat je zegt, want Harry heeft me echt iets anders verteld. Ik weet ook echt niet of ik Harry moet vertrouwen. Je bent vroeger heel lang me vriendin geweest, je hebt nooit tegen me gelogen. Dus als je net heb gelogen, kan je me alsjeblieft de waarheid vertellen." Ik zeg dit alleen zodat ik zeker weet dat ze niet gaat liegen. Ze zucht en schud haar hoofd.

"Ik weet het. Ik lieg echt niet, ik zweer het."

"Dus...dus Harry loog tegen mij?!"
"Als hij je dit niet heeft verteld wel ja." Ik zucht en sta boos op van de tafel.

"Dankjewel Sara!" Zeg ik gemeend maar door mijn woede boos. Ze knikt naar me en ik loop haar kamer uit, naar Harry zijn kamer. Hoe kon hij dit doen, alsof het zoenen al niet genoeg was moet hij ook nog liegen.

Is hij nooit serieus met mij geweest? Hield hij wel van mij? Ben ik allemaal een spelletje voor hem? Allemaal verschillende vragen die toch op hetzelfde neerkomen spoken door mijn hoofd. Ik weet echt niet wat ik moet denken of doen.

Zonder na te denken klop ik op de deur en wacht tot hij open doet. Mijn hart klopt in mijn keel, geen idee waarom ik zo zenuwachtig ben. Net als ik weg wil lopen doet hij de deur open. Zijn ogen zijn rood erg rood.

Ik duw hem opzij en loop naar binnen. Ik dacht eerst dat zijn ogen rood waren, omdat hij had gedronken of iets. Maar nu pas merk ik dat hij heeft gehuild. Waarom huilt hij? Hij heeft mij pijn gedaan niet andersom.

"Waarom loog je tegen me Harry!" Ik draai me om naar hem en kijk hem diep in zijn ogen.

"Ik....ik" is het enige wat hij uitbrengt.
"Wat Harry!" Hij zucht en gaat zitten.
"Ik weet het niet. Ik was bang."
"Bang voor wat!"
"Ik weet het niet." Ik zucht en ga tegenover hem zitten. Het verbaasd me dat ik nog niet helemaal tekeer tegen hem ben gegaan.

"Ben je al die tijd wel serieus met me geweest?" Ik praat opeens heel zacht. Bang voor zijn antwoord. Hij kijkt me aan en antwoord niet. Wat betekend dit! Ben ik nooit serieus voor hem geweest!

"Houd je van me?" Ik kijk naar mijn friemelende handen. Harry zegt nog steeds niks. Hij staat op en loopt weg. Wat de fuck! Waarom loopt hij weg!

Ik hoor een harde klap en dan knettert er allemaal glas op de grond. Ik spring op van mijn stoel, en loop zo snel mogelijk naar de badkamer. Er zit een grote barst in de spiegel en er liggen allemaal glasscherven op de grond.

Ik maak de deur verder open. Harry zit op het randje van de badkuip met zijn hoofd in zijn handen. Ik loop voorzichtig naar hem toe en kom naast hem zitten. We zeggen niks, totdat Harry me hand pakt die leunde op de rand van het bad.

"Waarom?" Vraag ik zacht.

"Ik ben gewoon dom geweest dat ik door mijn fouten jou heb laten geloven dat ik nooit van je hield. Jij bent het mooiste wat me ooit is overkomen echt! Dat ik dit allemaal heb laten vallen voor een meisje dat niks is vergeleken met jou. Ik doe mezelf pijn om jou te zien pijn lijden. We zijn hierheen gekomen om lol te hebben. Ik was hierheen gekomen om jou gelukkig te zien, maar dat is nu het tegenovergestelde. Het spijt me echt! Voor alles! Ik zeg niet alleen sorry voor nu, maar voor de keren die zijn geweest of gaan komen. Ik hou echt heel veel van je en dat ga ik blijven doen tot mijn dood."

Hij kijkt me aan. Mijn ogen glunderen, van blijdschap natuurlijk. Ik omhels hem en wil hem eigenlijk nooit meer loslaten. Het feit dat hij dit allemaal tegen mij zegt, de moeite heeft genomen om dit te zeggen. Geeft al genoeg bewijs dat dit echt een grote fout was en dat hij echt veel spijt heeft.

Ik laat hem los en kijk hem aan. Ik kijk naar zijn handen die helemaal onder het bloed zitten.

"Oh kom laten we dat schoonmaken!" Zeg ik als een bezorgde moeder. Hij knikt en staat op net zoals ik. Net als ik wil weglopen pakt hij mijn hand en trekt hij me terug naar hem toe. Mijn lichaam dicht tegen die van hem aan. Zijn handen rusten op mijn heup.

"Ik hou van je Dylara. Echt! Heel veel!"
"Ik hou ook van jou Harry. Ook heel veel." Zijn ogen stralen pure blijdschap uit. Hij laat me los en loopt voorzichtig door het glas heen.

"Ik zou iemand bellen om dat op te laten ruimen." Hij lacht en knikt.
"Doe ik!"

Ik kan echt niet geloven dat Harry over 3 dagen 25 jaar is. Waarom word hij zo groot. Hij lijkt niet eens zo oud. Maarja dat is het leven helaas.

Alles is weer goed tussen Dylara en Harry! Maar wat gaat Sara daarvan vinden? Hehehehe

Trouwens ik zit nu midden in de toetsweek, dus ben heel erg druk. Ik probeer op elke pauze die ik heb een stukje te schrijven.