My Exchange Student (Dutch/Nederlands Harry styles)

•Chapter 7•

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik vraag me af of hij het meent.

"Ik......ik.." Ik loop helemaal vast en kan niks meer zeggen.

"Je hoeft nu niks te zeggen denk erover na. Ik hoop niet dat dit je awkward heeft gemaakt."

Ik geef hem een kleine glimlach en knik. Ik had niet verwacht dat hij me leuk vond. Wacht dat vind hij toch, of niet? Ugh ik weet het niet meer, wat ik wel weet is dat ik super verward ben.

Ik dacht vroeger altijd dat hij super gemeen was. Ik heb het nooit tegen Harry gezegd, maar toen ik klein was, was ik een fan. Niet een super fan maar een klein beetje. Ik was wel de slechtste fan ooit, ik wist nooit dat ze een liedje hadden geplaatst, ik heb hun nooit gevolg op sociale media en ik had geen posters niks. Ik wist sommige namen niet eens.

Als mijn moeder thuis komt roept ze ons naar beneden.

"Wat is er?" Vraag ik aan haar.

"Ik heb Zara bij een vriendin laten spelen, maar ik ben echt moe kan jij haar over een half uurtje ophalen? Dan app ik je het adres" Ik zucht en knik.

We lopen terug naar boven.
"Wie is Zara?" Vraagt hij verward.
"Dat is mijn zusje. Had ik dat nog niet verteld?" Hij schud zijn hoofd en ik haal mijn schouders op.
"Hoe oud is ze?" Vraagt hij nieuwsgierig
"Ze is 7 jaar."
"Ohhh shitt!" Hij kijkt me geschrokken en verward aan.
"Haar vriendin en zij zijn super fan." Hij lacht en ik sla op mijn hoofd.
"Is toch schattig?"
"Ja oke maar dan gaat ze heel de tijd bij ons hangen en dan hebben we geen tijd meer voor ons zelf."
"Daar bedenken we nog wel iets op." Ik knik.

Hij pakt zijn telefoon en ik kijk goed naar elke beweging die hij maakt totdat ik zijn telefoon afpak. Hij kijkt me verward aan. Ik pak zijn handen en begin met praten.

"Harry...sorry als ik je gekwetst, teleurgesteld of ongemakkelijk heb gemaakt, maar je begrijpt toch wel dat het veel te vroeg is voor een relatie. Je kent me nog niet goed en ik ken jou nog niet goed. Hoe knap je ook bent, hoe lief je ook bent, het kan nog niet werken. Ik weet bijna zeker als ik je langer en beter kan, kan het werken. Maar dan moeten we bijvoorbeeld meer verhalen delen. Begrijp je?"

Heb ik heel beschaamd uitgelegd met mijn hoofd naar beneden kijkend hoe zijn duim over mijn hand wrijft. Een klein maar lief gebaar. Hij legt zijn hand onder mijn kin en tilt mijn hoofd op.

"Geloof me ik vind het niet erg. Je hebt gelijk we hebben meer tijd nodig."

Zijn hoofd komt dichter bij de mijne, ik ben bang dat hij een kusje op mijn lip gaat geven, maar hij plant zijn zachte lippen op mijn voorhoofd. Ergens had ik gehoopt dat zijn lippen toch de mijne zouden raken. Ik lach lief naar hem en sta op.

"Wat ga je doen?"
"Omkleden we gaan mijn zusje ophalen."
"Is het zo ver rijden dan?"

Ik knik en zucht. Ik heb helemaal geen zin om mijn zusje op te halen, ze gaat zoveel slijmen en hangen bij Harry dat we geen tijd meer voor onszelf hebben. Ik loop de inloopkast in en pak een kort zwart broekje en een witte croptop waar in de hoek in het klein 'love' op staat. Ik kijk nog even in de spiegel en zie dat het broekje wel erg kort zit, dat je zelfs nog me kont eronder ziet. We gaan nu toch met de scooter dus dan maakt het mij niet uit.

Ik loop de inloopkast uit en zoals altijd worden Harry's ogen groot en schraapt hij zijn keel. Ik lach en schud mijn hoofd. Ik maak snel een warrige knot met allemaal losse krulletjes die eruit steken.

Harry trekt zijn shirt uit waardoor ik naar adem moet happen. Ik kijk naar al zijn spieren die langzaam mee bewegen met elke beweging die hij maakt. Hij trekt een wit t-shirt aan waardoor ik al zijn tattoos erdoorheen zie wat echt sexy is.

"Zijn we klaar met staren?"

Ik kijk hem aan en mijn wangen worden rood. Ik draai me om en loop uit de kamer gevolgd door Harry. Ik vind het altijd awkward als er een jongen achter me loopt, ik weet niet waarom.

Ik loop naar beneden zeg mijn moeder gedag, en loop de tuin in start de scooter.

"Ik weet niet dat je scooter kon rijden?"

"Ik kan het pas sinds een paar maanden."

"Zal ik anders rijden?" Ik haal mijn schouders op en gooi de sleutels naar hem toe.

Hij start de scooter op en gaat zitten. Ik ga achterop zitten en hou hem goed vast.
"Je moet me wel de weg wijzen."
Ik knik en hij rijd de tuin uit, door de dunne paatjes op het fietspad.

Ik wijs hem de weg tot we er zijn. Het is een klein schattig huisje. Ik klop aan en een vrouw doet open.
"Hallo mevrouw wij komen Zara ophalen." Ze knikt en roept Zara.
"Ik ken jou ergens van." Zegt de vrouw tegen Harry.
"Ben jij die ene jongen van die band?" Hij lacht lief en knikt.
"Mag mijn dochter een foto met je maken?"
"Tuurlijk mag dat." Antwoord Harry lief.

Zara komt naar beneden en geeft me een knuffel, ze wilt zich net omdraaien tot ze Harry ziet. Haar ogen worden groot en haar mond valt open. Ze begint te gillen en rent op Harry af, ze springt in zijn armen en Harry tilt haar op.

"Wwaaattt doe jeee hhhier?" Vraagt ze stotterend aan Harry.
"Ik ga bij jullie wonen voor de komende 3 jaar." Ik wist gewoon dat hij dat niet had moeten zeggen. Ze begint harder te gillen en schopt haar benen.

"Ga je vriendin doei zeggen en zeg dankjewel." Ze knikt en Harry laat haar los. Ze rent naar boven en komt na een paar seconden beneden met haar vriendin, die hetzelfde doet als Zara ik lach en draai me om om te kijken waar Zara is. Ze zegt netjes dankjewel tegen de moeder van haar vriendin waar ik de naam niet eens van weet.

Na nog 10 minuten zo te hebben gestaan kunnen we eindelijk weg. Harry rijd Zara in het midden en ik achterop. Als we eindelijk thuis komen rent Zara naar binnen.

"Waar bleven jullie nou zo lang ik was bezorgd." Begint mijn moeder meteen.

"Ja het gaat goed met mij dankjewel voor het vragen." Zeg ik sarcastisch.

"Dylara ik ben serieus ik dacht dat jullie waren gevallen."

Ik zucht en gooi de sleutels op de tafel. Ik sein naar Harry dat het beter is als hij naar boven gaat want ik weet dat het een lange discussie gaat worden die ik ga winnen. Hij knikt en loopt naar boven.

"Ma doe is even normaal man we zijn niet gevallen er is niks gebeurd stil gewoon."

"Dylara! Let op je toon meisje."
"Ik heet geen meisje. Mevrouw." Zeg ik bijdehand.
"Nu moet je echt oppassen Dylara tegen wie heb je zo een grote mond."

"Tegen jou. Ik vind het gewoon irritant dat je altijd zo bezorgd word! Je weet dat Zara en haar vriendin fan zijn! Altijd moet je zo doen! Hou je mond gewoon is een keer!" Schreeuw ik tegen mijn moeder en ik loop stampend de deur uit.

"Dylara nu terug komen!" Ik negeer haar en loop boos naar boven.