Curse of the Wooden Rosary

Chapter 29

"CARLOS!" Tumakbo si Master Jaime para tulungan ang duguang anak.

Muling sumugod si Didong at si Nicandro na ang puntirya nito ngayon. "Papatayin kita!"

Napaurong sa takot si Nicandro. Isang tumpok ng mga tuyong dahon ang natapakan niya. Hindi niya inaasahang ang mga tuyong dahon na iyon ay may tinatakpang isang malaking butas.

"Kitang-kita ni Master Jaime nang mahulog sa butas ang kanyang ama. "'Tay!"

"Aaaahhhhh!!!" Tuloy-tuloy na nahulog si Nicandro sa butas na isa palang patay na balon. Paupo siyang bumagsak sa ilalim ng balon. Mabuti na lamang at maraming tambak na mga tuyong dahon sa ilalim ng balon kaya hindi siya gaanong nasaktan.

Samantala, sinikap ni Helen na makatakbo kasama si Kyte pero parang mas mabilis kumilos si Nathan kaysa sa kanya. Patuloy ang pagtulo ng berdeng likido sa bibig nito at umiilaw pa rin sa dilim ang madilaw nitong mga mata.

Namalayan na lang ni Helen na nasa unahan na nila ang lalaki at nakaumang na ang kamay nito para siya ay sakalin.

Nakaramdam ng sakit si Helen nang dumiin sa kanyang leeg ang dalawang kamay ni Nathan. Mahigpit ang pagkakasakal sa kanya ng nobyo at alam niyang kayang-kaya siyang patayin nito. Humahagok pa ito habang siya ay sinasakal.

"Aaakkk! N-nathan... Bit---tiwan..." Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil mas dumiin pa ang pagkakasakal sa kanya ng lalaki. Sinikap niyang sipain ito pero parang balewala lang kay Nathan ang ginawa niya.

"Tito Nathan, bitiwan mo si Tita Helen. Bitiwan mo po siya!" Pinagsusuntok ni Kyte ang katawan ng tiyuhin pero hindi naman ito iniinda ng lalaki.

Halos maputulan na ng hininga si Helen. Nagsilabasan na ang ugat sa kanyang sentido sa pagpipigil niya ng kanyang paghinga. Sinikap niyang alisin ang kamay ni Nathan sa pagkakasakal sa kanya pero lubhang mapuwersa ang lalaki.

Ito na ba ang katapusan niya?

Dito na siya mamamatay.

Napakasakit lang na ang lalaking mahal na mahal niya ang siya palang papatay sa kanya.

Tumulo ang luha sa mga mata ni Helen at umagos sa kanyang pisngi.

Ubod-lakas na kinagat ni Kyte ang hita ni Nathan.

Parang nakaramdam ng kagat ng langgam ang lalaki kaya sandali niyang binitawan si Helen at hinarap ang paslit.

Halos masuka si Helen sa pagsagap ng hangin nang bitiwan siya ni Nathan. "Tulong... Tulong!" nanghihinang sabi niya.

Isang malakas na suntok ang ibinigay ni Nathan sa pamangkin na nagpawala dito ng malay at ang katawan nito ay lumatag sa damuhan.

KINUHA ni Master Jaime ang flashlight na gamit kanina ni Carlos at sinubukang ilawan ang ilalim ng balon, pero hindi niya makita ang pinakailalim nito.

"Tatay! 'Tay, naririnig mo ba ako?" sigaw ni Master Jaime. Wala na siyang ibang nasa isip ngayon kundi ang kaligtasan ng kanyang amang si Nicandro.

"Tulungan n'yo ako! Jaime! Iahon n'yo ako rito!" sigaw ni Nicandro na nasa ilalim ng balon. Nasulyapan niya si Didong na ngayon ay papalapit na rin sa kanya.

Mabilis niyang tinakbo ang baril na nasa tabi ni Carlos at agad iyong itinutok kay Didong na ngayon ay nasa gilid na ng patay na balon.

"Hanggang diyan ka na lang, Didong! Isang kilos mo pa, hindi ako magdadalawang-isip na patayin ka!"

"Hindi ninyo ako matatalo!" sigaw ni Didong Daga. "Habang may nabubuhay pa sa mga kriminal na lumapastangan sa ina ko at kapatid, hinding-hindi matitigil ang pagkamatay sa lahat ng magmamay-ari sa isinumpang rosaryo, o kahit na humawak man lang dito. Magbabayad sila ng buhay nila sa ginawa nilang kasamaan sa nanay at ate ko," humahagulgol na sabi niya. "Masasama kayong mga tao! Walang kasalanan sa inyo ang Nanay Carmen at Ate Adela ko. Pero pinatay n'yo sila!"