Lily Jones

Iedereen red toch een pop in nood?

Eigenlijk was dat weggalopperen alleen maar toeval geweest.
Waarschijnlijk had iedereen het verkeerde seintje gegeven zodat de paarden dachten dat ze zich snel uit de voeten moesten maken. De bedoeling was om gewoon rustig het bos in te gaan zodat het niet leek alsof ze al werden achtervolgd door een monster, vijand of wat dan ook. Het had er waarschijnlijk heel stom uit gezien dacht Lily.
Na een kwartier had uiteindelijk iedereen het voor elkaar gekregen om de paarden rustiger te laten lopen. Elena kwam naast Lily rijden.
'Ik heb hier echt op verheugd' flapte Elena eruit. Lily keek haar aan.
'Je kwam er letterlijk gister pas achter..'
'Nou en!' zei Elena snel. 'Ik bedoel, i was born for this! Toen ik klein was wilde ik al draken slachten en tovenaressen verslaan'
Lily lachte.
'Sommigen noemen me niet voor niets gewelddadig' zei Elena nonchalant. Beide meisjes lachten.
Lily was echt blij met haar nieuwe vriendin. Elena was zo anders als anderen, zo speciaal. Haar oude vriendinnen waren meer teruggehouden en probeerden overal bij te horen. Zij wouden ook stoer zijn net zoals de anderen, maar Elena niet. Integendeel, Elena was het stoerste en meest zelfverzekerde meisje die ze ooit had ontmoet. Het boeide haar niet als ze er niet uitzag of dat anderen haar nakeken, meestal liep ze rond alsof ze een minuut geleden met een kwaadaardige stier had gestoeid (het zou Lily niet verbazen als het écht zo was).
In de weken dat ze in het kasteel van de Baas verbleef, had Lily vaak geprobeerd om meer vrienden te maken. Meestal liep het uit tot een ongemakkelijk gesprek voor het eten of tijdens het trainen. Elena daarentegen maakte beter vrienden. Binnen een week kende ze iedereen die ook een verblijf had in dezelfde gang als zij heeft. Omdat ze wist dat Lily het wat lastiger had, vroeg Elena vaak of ze mee wilde als ze ergens heen gingen zodat Lily niet alleen zou zijn.
Nu moesten ze met elkaar rondhangen, waar Lily geen problemen mee had. Als het maar gezellig blijft.

'Waar gaan we eigenlijk heen?' vroeg William achter Lily.
'Ehm, geen idee' zei Lily. 'Misschien moeten we even ergens stoppen en een route plannen?'
Iedereen stemde erin mee en stapte van hun paarden af. Lily rommelde tussen de spullen die ze had gekregen van de vrouw en vond een kaart van het sprookjesbos. Ze liep naar een grote steen die een paar meter verderop stond en legde de kaart erop.
'Oké' zuchtte ze en bestudeerde de kaart.
'Als het goed is moeten we hier heen voor dat boek' zei Elena en wees naar een tekening van een kasteel. 'Het kasteel van de boze koningin' informeerde Lily.
Lily's ogen zochten zorgvuldig naar een goeie weg. Ze had al gezien waar ze zich bevonden, maar om de weg naar het kasteel uit te stippelen had ze liever google streetview gehad. De kaart was zo getekend dat zelfs de bomen om hen heen ook zichtbaar waren. De weg vinden zonder een paar getekende bomen aan te staren was dus geen mogelijkheid.
'Hier' zei Robin en tikte op de kaart. 'Hier zie ik een weg, als het goed is loopt die naar het kasteel'. Robin ging met zijn vinger over de kaart heen en maakte een soort spoor. Lily boog wat verder over de kaart heen en keek naar het weggetje. Het was misschien een snelle geweest, maar geen effectieve. Lily kon gewoon zien dat het pad niet gemaakt was voor vijf amateur ruiters. Dus schudde ze haar hoofd. 'Is geen goeie weg' mompelde ze en zocht verder.
Een minuut later tikte ze zelf op de kaart. 'Hier' zei ze. 'Deze weg moeten we nemen. Hij is misschien iets langer dan de andere, maar het is veiliger'. Iedereen volgde Lily's vinger op de kaart.
'Valt het niet op als we langs dorpen gaan?' vroeg Anna.
'Waarschijnlijk niet, als we gewoon mengen tussen de burgers dan lukt het vast' zei Lily. Anna knikte en keek weer naar de kaart.
'En als ze merken dat we anders zijn? Als ze achter ons aan gaan, zoals die vrouw zonet had gezegd?' vroeg William en keek met een grijns naar Robin. Lily glimlachte.
'Ik wed dat die vouw overdreef. Ik bedoel, wat is er nou zo erg aan een paar sprookjesfiguren? Het is niet alsof ze je achtervolgen als hondjes'

Uiteindelijk stippelde Lily de weg uit met een stift die ze in haar tas had gestopt en rolde het papier weer op. 'Nou, dan gaan we nu op pad' zei ze en stapte weer op haar paard. De rest deed haar na.
Deze keer reed iedereen wat dichter bij elkaar. Anna links van Lily, Elena rechts en de jongens daarnaast.
'Wat doen we eigenlijk als we in de problemen komen? En dan bedoel ik echt serieuze problemen' vroeg Anna. Lily haalde haar schouders op. 'Een goed plan bedenken anders vechten... waarschijnlijk'
Iedereen was stil.
'Maar zo ver gaat het niet komen, ik ga er voor zorgen dat we met zo min mogelijk problemen het kasteel in en uit gaan. Dat beloof ik'
Iedereen keek haar dankbaar aan.
'Voor nu gaan we gewoon verder, we zien wel wat op ons pad komt, en ik weet zeker dat wat we ook tegen komen, kunnen verslaan'
Iedereen knikte. Elena keek haar trots aan. Het leek alsof ze zei 'je bent een goede leider lil" en dat waardeerde ze. Nu moest ze het alleen nog maar waarmaken.