Lily Jones

Robin is aan de haak geslagen, letterlijk

~Anna
Het was twee dagen geleden sinds ze William had gezien. Hij had zich niet meer laten zien sinds zijn gevecht met Robin. 'Het was geen gevecht, William had waarschijnlijk te veel woede opgekropt en waarschijnlijk moest het er gewoon even uit' maakte Robin duidelijk.
Arme Robin. Toen Lily die tent in was gestormd om William een pak slaag te geven, kwam Robin strompelend naar buiten. Hij had zijn hand op zijn ribbenkas en kreunde van de pijn. Elena en zij haastten zich naar Robin en brachten hem naar een stoel. 'Elena, haal Sneeuwwitje wil je?' zei Anna. Elena knikte en ging meteen op pad.
'Wat gebeurde daar binnen?' vroeg Anna en probeerde Robins tegenstribbelende hand weg te halen om zijn shirt omhoog te doen en zijn ribben beter te bekijken. Robin kreunde.
'I-ik vertel het je later wel' zei hij. Zijn hand gleed van zijn zij. Anna deed meteen zijn shirt omhoog en zag de plek waar zijn hand voor had gezeten. Het was al helemaal blauw geworden.
'Kan je iets naar voren buigen, zodat ik je rug kan zien?' vroeg ze. Robin keek haar aan. Zijn ogen riepen 'Waarom, waarom doe je me dit aan?'. Hij leunde naar voren en kreeg er zo te horen meteen spijt van. Anna keek hem dankbaar aan en richtte zich op zijn rug.
Het was nat. Nat als bloed nat. Bloed als hij was geraakt door iets, iets zit in zijn rug.
Voorzichtig deed ze het shirt omhoog, en inderdaad, er stak iets uit zijn rug. Gelukkig geen bot of zo, gewoon een stuk ijzer.
Anna deed snel het shirt omlaag. 'Blijf zo zitten, er steekt namelijk iets uit je rug en ik wil het niet erger maken dan het al is..'
Robin knikte.
Ze had het echt met hem te doen. Als zij zou horen dat er iets uit haar rug stak zou ze waarschijnlijk óf van haar stokje gaan óf in paniek raken. Hij hield zich groot en accepteerde het stuk ijzer in zijn rug alsof het een nieuwe vriend was. Nou ja, daar leek het op. Misschien wou hij het wel uitschreeuwen van de pijn.

Lily stormde de tent weer uit en kwam naast Anna op de grond zitten. 'Is het erg?' vroeg ze. Anna liet het stuk ijzer in Robins rug voorzichtig zien. Lily's gezicht vertrok.
'Waar is Elena?' vroeg ze snel om van onderwerp te veranderen. Op dat moment kwam Elena hijgend aan rennen. Sneeuwwitje volgde. Elena viel neer op de grond en hijgde uit. Sneeuwwitje richtte zich meteen op Robin. 'Laat hem maar aan mij over' zei Sneeuwwitje. Anna en Lily knikten en liepen naar Elena.
'Serieus' zei Lily en keek fronsend neer op Elena. Ze hijgde nog steeds hevig.
'Zou jij ook doen als je die afstand heen én terug moest rennen, op je snelst' zei Elena.
Lily ging naast Elena zitten. 'Je moet echt iets aan je conditie doen' mompelde Lily en leunde achterover. Elena deed Lily geïrriteerd na. Anna lachte.

Sinds dien waren ze met zijn vieren geweest. Robin had nog veel last van zijn rug en rib, dus kon niet zoveel. William was niet beschikbaar.
Ze moesten om beurten voor de jongens zorgen. De een zette een bord eten bij Williams tent, de ander voerde Robin en de derde ververste Robins verband. Sneeuwwitje had gelijk laten zien hoe ze het verband moesten leggen zodat ze het zelf konden doen, zo handig. Ook had ze de souvenir uit Robins rug aan haar gegeven, die schat, en vertrok toen.
Tussen hun verzorgsters uurtjes door trainden ze ook. Wat Elena en Lily betreft schoten ze elke onschuldige boom af terwijl Anna zich gewoon liet gaan op de dummy's. Even later, toen Lily klaar was met schieten, voegde ze zich bij Anna en viel ook een dummy aan.
Eerlijk gezegd bewonderde Anna Lily. Ook al was Lily jonger dan zij, ze leek zo ervaren en was zo'n goede leider. Ze was de leider die zij nooit had kunnen zijn, vooral niet sinds haar vorige queeste.
Lily had Anna's aandacht gekregen toen ze Pinokkio had verdedigd. Ze had zonder te aarzelen haar pijl en boog in Giovanni's gezicht gedrukt. Ze had hem bedreigd en hem bang gemaakt, iets wat Anna had gelukt. Het klonk misschien cliché, maar Anna wou liever Lily zijn dan Anna. Anna zijn was veel te ingewikkeld, Lily zou stukken makkelijker zijn. 

Bij de lunch was Anna het zat. In plaats van het bord bij Williams tent te zetten, stormde ze zijn tent in. Ze kon niet zomaar een van haar vrienden alleen achterlaten in een tent, vooral niet als hij of zij een vriend pijn had gedaan.
Ze had zich voor moeten bereiden. Het rook naar een varkensstal in die tent. Overal lag troep. Om het hoekje van de "deur" stonden de borden met Williams ontbijt, lunch en diner erop. Er staken zelfs een paar vorken uit de muur.
Wat is hier gebeurd? vroeg ze zich zelf af en begon met het zoeken naar William.
Eerlijk gezegd was het niet heel makkelijk om die gast te vinden, hij zat écht goed verstopt.
In de linker hoek zag ze wat bewegen. Ze zuchtte opgelucht en liep ernaartoe.
'William, daar ben je..' zei ze en trok wat troep bij hem weg, waar ze meteen spijt van kreeg.
Zijn gezicht zat deels onder het bloed en er zaten wallen onder zijn ogen. Zijn kleding zat vol met allerlei scheuren en vlekken. Zijn haar was vet en zat alle kanten op.
Ze deinsde achteruit en slaakte een angstige kreet. William keek trillend op. Wanhoop, dat was wat ze zag, wanhoop.
'Help me' piepte William.