Lily Jones

Elven?!

~Sneeuwwitje
Die make-over die werd beloofd stelde ook niet veel voor.
Het enige wat ze konden doen was een kam door de haren halen en hun vieze kleding inruilen voor twedehandskleding. Elena kwam mopperend naast Sneeuwwitje staan terwijl ze een schoon shirt aan deed. 'Hoe kan dit beter zijn vergeleken met wat we net aan hadden?' Mopperde Elena. Sneeuwwitje knikte en riste haar laarzen dicht.
'Ik had eerder verwacht dat we er net zo goed verzorgd uit zouden zien als Lily of Lilian, wie ze nu ook is'
Sneeuwwitje stemde daarin mee. Lily had er zo mooi en schoon uitgezien vanochtend, het was bijna verdacht. Haar haren waren zijdezacht en ze rook naar kaneel. Als de vrouw die naast haar had gestaan niet had gezegt dat het Lily was, dan had Sneeuwwitje haar waarschijnlijk ook niet herkend.
'Ik snap gewoon niet waarom ze haar nou zo behandelen. Ik bedoel, hallo, wij zijn er ook!' Zei Elena en teok ondertussen een schoen aan. 'Ja, en wat is er gebeurd met haar oren? Hebben jullie dat gezien?' Zei Anna die vanuit het niets tevoorschijn kwam. Sneeuwwitje dacht even na. 'Haar oren?' Zei ze. Anna knikte.
'Ze leken wel puntig, alsof het elven oren waren of zo' zei Anna.
Sneeuwwitje keek naar Elena die knikte. Had Lily Elven oren gekregen?
Ze wist het niet meer. Wat haar betreft wist ze helemaal niks meer. Ze begreep niets van dit kasteel. Het was anders gebouwd dan alle andere kastelen die ze had gezien en de lucht voelde ook raar aan. Op een of andere manier werkte dit kasteel op haar zenuwen wat Sneeuwwitje niet heel erg fijn vond.
Ze haalde haar schouders op. 'Ik weet het niet..' zei ze en liep de kamer uit. De jongens zaten al te wachten. William had liet een klein doosje paar centimeter boven zijn hand zweven en Robin keek aandachtig toe alsof dat het enige interresante was in de kamer. Toen Sneeuwwitje naast William kwam zitten, viel het blokje uit de lucht en keken beide jongens naar haar. 'Hoelang duurt het nog?' Vroeg William geïrriteerd. Sneeuwwitje haalde haar schouders op. 'Ik denk dat ze elk moment klaar kunnen zijn, maar je weet het maar nooit'
Precies aan het einde van die zin kwamen beide de kamer uit. De jongens kwamen zuchtend overeind en liepen naar de deur. De zogenaamde 'bodyguards' stonden al klaar en namen de groep meteen mee. Ze werden weggebracht naar een andere zaal. Onderweg keken ze allemaal rond. Het kasteel had een open dak en meters hoge muren. De vloer was helemaal betegeld met prachtig bewerkte tegels. Iedere tegel zag er weer anders uit.
Er was zelfs een gang waarbij alle muren van bomen en planten waren gemaakt. Het leek maar niet op te houden. Aan het eind van de niet zo luxe tour stonden de bodyguards stil en dropten de groep in een kleine zaal. Nou ja, klein vergeleken met de ceremonie zaal waar ze Lily hadden gezien.
In het midden van de zaal stond een hele grote boomstronk dier doorliep naar het dak en waarschijnlijk ook de volgende verdieping. 'Wat nu?' Zei Anna met een zucht en plofte neer op de grote bank die in het midden van de zaal stond. Sneeuwwitje haalde haar schouders op. Ze ging naast Anna lang uit op de bank liggen en keek naar het plafond. Ze was benieuwd hoe zet het voor elkaar hadden gekregen om die boom midden in de zaal te laten groeien. Ze wist wel dat he een mogelijkheid was, maar hoe het moest? Dat was altijd nog een raadsel geweest.
'Wat denken jullie eigenlijk wat ze van Lily willen?' Vroeg Sneeuwwitje uit het niets. Iedereen viel stil.
'Blijkbaar iets waar wij geen zeggen over hebben...' mompelde Elena chagrijnig. Sneeuwwitje bekeek de beschilderingen op het plafond. Het was iets dat ze nog nooit eerder had gezien. Alsof het een verhaal was dat iemand had uitgebeeld op het plafond en wachtte totdat het uit zo komen, zoals een profetie. Misschien zou de boom er ook wel te maken mee hebben. Goh wat miste ze Doc, hij had dit soort dingen altijd zo goed kunnen formuleren, uitleggen of speculeren.
Later die dag, hoogst waarschijnlijk 's avonds, werd er wat eten langs gebracht. Deze keer konden ze genieten van een delicatesse die zich ook voldeed aan de waarden van een kasteel. Het was nog net geen drie gangen menu geweest en ze moesten alles zelf doen, dus dat was dan weer een minpunt. Na het vreetfestijn plofte iedereen met een volle buik weer op de bank. Niemand wist wat hij of zij moest doen. Het enige wat nog een beetje interessant was in die zaal waren de boom en het plafond, maar toen de butlers kwamen waarschuwden ze dat je de boom niet mocht aanraken, anders zou je vervloekt worden en gaat de boom hoogstwaarschijnlijk dood. Dus dat liet het bij het plafond, die Sneeuwwitje aan het eind van de dag al tig keer had gezien.
Precies een uur en tweeëntwintig minuten na het diner kwam Lily aanzetten. Ze werd lieflijk gedropt door de man en vrouw. Lily bekeerde nog steeds niets, ze had zelfs een glimlach van oor tot oor.
'Hallo jongens' zei ze en kwam bij de bank staan. Niemand keek haar enthousiast aan. Sneeuwwitje keek zelfs weer naar het plafond omdat ze geen zin had om Lily aan te kijken.
'I-is er iets?' Vroeg Lily? Sneeuwwitje kon niet geloven hoe ze dat kon vragen.
William stond op en liep naar Lily toe. 'Nee hoor, helemaal niks. Alleen maar dat we zijn gekidnapt naar een vreemde plek, worden aangezien als een stel varkens en de afgelopen dagen hebben doorbracht in kerkers. Geweldige gastvrijheid hebben ze hier zeg'
Lily keek verbaasd. 'Serieus?' Vroeg ze. William knikte hevig en liet de wonden zien die hij had opgelopen door het verblijf in de kerkers. Lily zuchtte diep en ging voorzichtig op de bank zitten. 'Sorry ik wist niet- Ik snap niet- Waarom hebben ze dat gedaan?' Lily legde haar hoofd in haar handen.
'Ik was sowieso al verbaasd dat jullie niet bij mij lagen, maar dat jullie zo behandelt werden?'
De deuren van de zaal gingen weer open en Lily keek op.
De man, vrouw en de nimf stonden bij de deur. 'Lilian? Zou jij alsjeblieft je vrienden mee willen nemen? We willen jullie iets laten zien' zei de vrouw met een vriendelijke stem. Lily knikte. Ze waaide met haar hand door de lucht en liep toen richtig de deur. De nimf keek Lily bezorgd en geïrriteerd aan. Haar hand zat op haar zwaard.
Met een diepe zucht van iedereen liep de groep achter Lily aan, de zaal uit. Weer werden ze door het doolhof gevoerd, alleen deze keer zonder bodyguards. Aan de kleur en sfeer in de gangen kon je zien dat het al donker was buiten. De tegels begonnen te gloeien en sommige planten kwamen tot leven. Alle insecten en andere beesten die in het kasteel en de omgeving leefden kwamen tot leven en dwaalden rond. Vogels vloten, honden renden vrolijk rond en de eenhoorns op de binnenplaats stonden te grazen. Ergens achter zich hoorde Sneeuwwitje Elena tegen Lily zeggen: 'Dit doet me aan de film Avatar denken' waarop Lily zei: 'He ja, nu je het zegt'. Sneeuwwitje wist niet wat een film was of een Avatar, maar het zou er waarschijnlijk ook zo mooi uit zien.
Uiteindelijk stopten ze bij een grote eiken deur. De man keek met een glimlach over zijn schouder heen. De nimf opende de deuren, wat nieuw was voor dit kasteel sinds alle deuren vanzelf open gingen, en liet iedereen naar binnen. De kamer werd verlicht met fakkels en zag er heel anders uit vergeleken met de rest van het kasteel. De muren waren gewoon van baksteen en de grond lag bedolven onder stro. Als je niet wist dat je je bevond in een kasteel, had je kunnen denken dat je in een boerderij schuur stond.
'We hebben jullie bezittingen een upgrade gegeven' zei de man met een glimlach. Sneeuwwitje keek de man verdacht aan en liep naar haar spullen. Haar kleding weer zo goed als nieuw en haar zwaard schoner en scherper dan ooit. Ze keek met grote ogen naar Anna die naast haar stond en ook verbaasd naar haar spullen keek.
'Wauw!' Zei Anna en bekeek Sneeuwwitjes zwaard, 'Hij lijkt gloednieuw!'
'Sire,' zei Lily die aan de andere kant van de kamer stond, 'u had dit niet hoeven doen..'
De man wuifde nonchalant. 'Mensen zoals jullie helpen? Geen probleem!'
De man liep naar een volgende deur en deed hem open, met wat moeite want hij wist niet hoe de deur werkte. Terwijl hij aan de deur te sleutelen viel Sneeuwwitjes blik op e oren van de man. Hij had, net zoals Lily plotseling had, elfachtige oren. Ze moest zich inhouden om een kreet te slaan. Het was waar.
Toen de deur eindelijk open was nodigde de man iedereen uit om zijn of haar spullen mee te nemen en achter hem aan te lopen. Iedereen pakte zijn geüpgrade spullen en liep door naar de volgende kamer.
Deze kamer was heel open en leek meer op een soort serre. Het liep over tot een bos dat hoogstwaarschijnlijk het magische bos was. Aan de linkerkant stonden zes pony's te wachten. Ieder was anders bepakt en bezakt. 'Zoek maar een pony uit!' Zei de man, 'Lily?'. De man trok Lily mee naar een lege hoek en keek haar ernstig aan. Er zaten een paar angstaanjagende handgebaren bij en Lily leek heel intiem te luisteren.
Anna tikte op Sneeuwwitjes schouder. 'Kom' zei ze en trok Sneeuwwitje mee naar een pony. Ze wierp nog een laatste blik op Lily en stortte zich toen op haar pony. Anna glimlachte breed. 'Schattig toch?!'
Toen iedereen uiteindelijk op zijn of haar paard zat en klaar was om te gaan, begon de man met zijn afscheid. Hij zei dat hij hoopte dat ze allemaal heelhuids overkwamen en ooit nog eens een bezoekje zouden brengen aan zijn paleis, met nadruk op Lily natuurlijk. Daarna deed hij een stap opzij en zwaaide hij, zijn vrouw en de rare nimf hen uit. In galop reden ze weg het bos in. De een sneller dan de ander.