Lily Jones

Wat gebeurd er?

Lily schoot overeind. Angstig keek ze om zich heen. Ze had een droom gehad waarbij ze gevangen zat in een cabine en er niet uit kon. Toen ze goed keek zag ze dat het geen droom was. Natuurlijk was het geen droom. Gelukkig kon ze nu wel rechtop zitten. Ze keek naar haar kleding en vroeg zich af waar dit mysterieuze persoon haar favoriete jas had gelaten. Ze voelde aan de stof van de jurk. Het was zijden zacht en stralend wit. Een tel later besefte ze ook dat haar haar niet meer in een staart zat. Het was half opgestoken en hing half op haar schouders. Ze rook schoner dan ze in dagen had geroken. 'Eh, Stem?' Zei Lily aarzelend. Mooi, haar stem was weer normaal.
Ergens in de verte hoorden Lily voetstappen die steeds dichterbij kwamen. 'Ssht!' Zei de stem. Lily rolde haar ogen en probeerde te ontrafelen waar de stem vandaan kwam. 'Waar ben ik?' Vroeg Lily zacht. Er viel een stilte. Lily keek onhandig tegen de roze blauw achtige "muur" aan. Als je er lang genoeg naar keek leek het alsof het bewoog. Lily begon te denken dat diegene liever niet had dat Lily wist waar ze was.
Lily bonsde met haar vuist teen de barrière aan. ' Halloo?' Riep ze en bonsde door.
Bij de derde bons zag ze even niks meer. Haar omgeving was veranderd. Nu stond ze in het midden van een soort kathedraal. Het plafond zat ongeveer tien meter boven haar. Het was tot de centimeter bedekt met beschilderingen. Alle muren leken meters lang. Overal stonden prachtige bogen en zuilen. De muren zaten vol met ramen van glas en lood. Toch was er iets anders. Door de lucht vloeide een soort gloed dat alles anders deed lijken.
Lily keek rond. Een paar meter verderop zag ze het stuk steen staan waar ze blijkbaar op had gelegen. Als ze er zo naar keek kreeg ze er al rugpijn van. Het steen was een soort grijze rots waarvan de zijkanten niet bewerkt waren maar de bovenkant in tegendeel super glad was. De Barrière zat nog als een huis om de steen heen. Ze deed een paar stappen dichtbij en zag er iemand in liggen. Het was zijzelf. Lily lag buiten bewustzijn op de steen.
'Hoe-' zei Lily zacht.
Een deur opende en er iemand de ruimte in. Het was een lang persoon die zich verscholen hield onder een cape. De persoon kwam op Lily af, stond stil pal voor haar neus en deed de kap af. Onder de kap zat een vrouw verscholen. Een beeldschone jonge vrouw met ogen van wijsheid en haren zo stralend als de zon. Haar prachtige oranje bruine ogen keken doordringend naar die van Lily.     De mond van de vrouw bewoog. Lily hoorde niks. Ze schudde haar hoofd en haalde zich uit de trance. 'Eh, sorry, wat zei je?'
De vrouw zuchtte en rolde met haar ogen. 'Ik zei, dat je moet ophouden met lawaai maken'
De stem van de vrouw galmde weer na door de zaal. 'Oh, ja, sorry..' zei ze ongemakkelijk en krabde achter haar oren.
Weer viel er een stilte. Lily staarde stiekem weer naar de haren van de vrouw, totdat haar iets te binnen schoot.
'Waar zijn mijn vrienden eigenlijk?'
'Veilig op een andere plek, beloofd' zei de vrouw. Lily knikte zacht en dacht na.
'Waarom heb je ons meegenomen?' Vroeg Lily.
De vrouw dacht even na. 'Gevaar, jullie waren in gevaar en als jullie nog langer alleen hadden door gereisd, waren jullie nu dood geweest. Dus wees dankbaar, ik heb jou en je vrienden zijn levens gered'
De vrouw keek Lily nog steeds heel serieus aan. Het werkte een beetje op Lily's zenuwen.
'En laatste vraag, wie ben je?'
De vrouw zweeg. Haar ogen gingen meteen ergens anders heen om oogcontact te vermijden. 'Nou?' Drong Lily aan. De vrouw probeerde Lily te negeren en keek aandachtig naar een muurschildering. Zo gemakkelijk kwam zeer niet vanaf.
'Oke, d-dan ga ik maar weer terug daar heen' zei Lily en wees naar de rots. 'En zal dan zoveel mogelijk lawaai maken totdat mijn handen eraf vallen..'
De vrouw was meteen scherp. 'Oke, oke..' ze zuchtte. 'Mijn naam is Amira'
Lily knikte. 'I-ik ben een nimf en woon in dit kasteel'
Een nimf, dacht Lily. 'W-wat voor een nimf?' Vroeg Lily geïnteresseerd. De Nimf wiegde heen en neer, van tenen naar haken en weer terug. 'Weet ik nog niet precies..'
Lily knikte weer.
Dus, een Nimf in opleiding had Lily en haar vrienden gered van een gevaar, had ze naar een random kasteel gebracht en sloot ze op in een soort cabine kist. Logica.

Lily schrok op toen ze voetstappen aan de andere kant van de deur hoorde. 'shit..' zei ze zacht. Ze keek even naar Amirah de nimf en toen naar de rots. 'Hoe kom ik weer daar?' Vroeg Lily gehaast.
De nimf zei zacht 'oh' en deed iets speciaals met haar handen. Lily flitste weer terug naar haar rots en probeerde zo stil mogelijk te liggen. Ze deur ging krakend open en er verschenen twee nieuwe stemmen. Een man en een vrouw.
'Ah, Amira, jou zocht ik!' Zei een lage stem enthousiast. De twee nieuwe mensen zetten nog een paar stappen en stonden toen stil. 'Hoe is het met onze, eh, bezoekers?' Ze de lage stem weer.
'De leider ligt daar, de rest zitten in de kerkers' zei Amira zacht. Het was even stil. Blijkbaar keken ze alle drie Lily's kant op. Lily hield zich zo stil mogelijk en deed alsof ze nog in een trance zat.
'Ik had in de gangen gehoord dat ze stemmen vanuit deze ruimte hoorden' zei de andere stem, die overduidelijk van een vrouw was. Lily's hart bonsde iets harder.
'Anderen zeiden dat ze al was ontwaakt'
Er viel weer een stilte.
Lily's hart bonsde als een gek. Ze wist niet precies waarom, maar toch werd ze een beetje zenuwachtig.
'Is het waar?' Vroeg de vrouwen stem weer. 'Is ze ontwaakt?'
De stem galmde na door de grote ruimte heen.
'N-niet dat ik weet' piepte Amira.
Er werden een paar stappen gezet. Lily hoorde stof over de grond heen slepen en geklak van waarschijnlijk schoenen met lage hakken. 'Ik zou als ik jullie was niet al te dichtbij komen' zei Amira snel.
'We weten niet wat ze kan en als ze zou ontwaken zou ze gevaarlijk kunnen zijn. We weten niks van haar'
Stilte
'Je weet best wie dit is en wat ze kan, en ze is al helemaal geen gevaar voor ons. Ze zou ons juist moeten redden'
Lily slikte. Nog meer mensen die op haar rekenden, fijn. Alleen deze keer wist ze niet waarvoor.
De man en vrouw kwamen nog wat dichterbij en stonden pal naast de rots waar Lily op lag. Lily had zo snel mogelijk haar ogen dichtgedaan en haar adem onder control gekregen, zodat het leek alsof ze in een trance zat. 'Wat een prachtig verschijnsel..' zei de vrouw.
'Inderdaad' stemde de man dromerig mee. De laatste stappen werden gezet en nu stonden er drie mensen om Lily heen. 'W-wanneer moeten we haar waken Sire?' Vroeg Amira zacht. De man en vrouw keken elkaar aan en dachten na. 'Morgen ochtend' zei de man. 'We versieren de zaal, nodigen iedereen uit en maken er een feest van'
'M-maar Sire, i-is dat niet een beetje te veel van het goede? Straks schrikt ze en wilt ze ons niet meer helpen'
Lily vondt het fijn dat Amira het idee uit de mijn zijn hoofd wilde halen. Het was namelijk een verschrikkelijk idee geweest.
'Daar heb je een punt' zei de man. 'Dan wordt het een gesloten feest. Vertel elke-'
De rest had Lily niet kunnen verstaan, zelfs niet met super gehoor. Blijkbaar kon die stomme cabine ook alle geluidsgolven van buitenaf tegenhouden.
Een tijdje later vertrokken de man en vrouw weer en bleef Amira als enige bij Lily's rots staan. De geluidsblocker geen even uit, Amira zei zacht 'Het spijt me' en de cabine vulde zich weer met een soort magische lucht. Alleen deze was anders. Voordat Lily het kon tegen houden, had ze al wat inhaleert en werd alles zwart. Alles wat ze het afgelopen uur had gedaan, gezegd had of had gedacht verdween en werd een wazige vlek in Lily's hoofd.
Lily kon niet meer navertellen wat er was gebeurd en herinnerde alleen nog maar het dorre landschap waar ze haar vrienden voor het laatst had gezien.
Alles
Was
Weg