"Yıldızların altında çocuk kalalım."
O bu cümleyi söylerken ela gözlerim derin siyahlarına karışmış gibiydi.
"N-ne ?"
Kekeleyişim onu gülümsetti. "Hiç büyümeden... Tüm bunları düşünmeden... Birlikte çocuk kalalım Nilay. Sevgili olalım, biz olalım, a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun süredir Simay ve Aksel ikilisini göremiyordunuz. 🤗🤗 İyi okumalar...
Hüzün;
Bazen umutsuzluktan doğan gözyaşları, bazense hayalleri çalınmış bir insanın mahcupluğuydu...
Bir serçe, kafesinde özgürlükten uzak ne kadar mutlu yaşayabilir ki zaten ?
O serçe bendim... Kafes hayatımdı...
Her şey kısıtlı benim kafesimde, heyecanlanmak günah, gülümsemek haram...
Gözlerimi yumup titreyen ellerimi kırmızı kaşemin ceplerine soktum. Şu an titrediklerini görmemem lazımdı, gözlerimi yukarı diktim, yandıklarını hissetmemeliydim...
Çevreme bakındığımda karşımda gördüm annemin buluşmak için çağırdığı kafeyi. Gold cafe. Derin nefesler alıp adımlarımı kafeye yönelttim. Kapı, karşısında durduğumda otomatik açıldı. İçeriye girdiğimde ise bir kaç saniye yetti annemi bulmama.
Beni görünce gülümsedi. Ben ? Şu an yüz ifademin ne durumda olduğunu bilemiyordum.
Yanına ilerleyip karşısına geçtim. Başımı eğip öylece oturduğumda bir kaç dakikamız sessizlikle geçmişti. Bu tür alanlarda sessiz kalmak her zaman sinir bozucu geliyordu. Lakin şu an dudaklarımı aralayıp ne diyeceğimi kestiremiyordum.
Aramızdaki sessizliği bozan annem oldu. "Görüşmeyeli epey oldu ha?" Usulca başımı salladım. Kavganın alemi yoktu, ayrıca insan içindeydik.
"Lafı fazla uzatmayı sevmem kızım. Barışalım istiyorum." Eğdiğim başımı hiç kaldırmamıştım. Sanki küskün bir çocuk gibiydim. Her an "banane banane" diye ayaklarımı yere vuracakmışım gibiydi. "O adamın her gün evimde yaşıyor olması barışmak istememem için yeterli bir neden bence."
"Evim, dediğin yeri yıllar önce terk ettin. Hala bir hükümün var mı sence kızım ?" Başımı kaldırıp kaşlarımı çatarak baktım yüzüne. "Önceden var mıydı ?" Usulca başını iki yana salladı. "Nilay, ben kötü bir anneyim, demeyi bile bu söz yanında çok isterdim ama hayır. Ben bir anne değilim kızım. Ben bunca zamandır anne gibi kutsal bir lakabı alabilecek hiç bir şey yapmadım. Bana kızgınsın. Anlıyorum, ben olsam bende bana küserim. Ama... Anlasana, içinde sizinde olduğunuz yeni bir hayat istediğimi söylüyorum."
Başımı iki yana sallayarak iç geçirdim. "Ben de içinde o adam varsa hayatında olmak istemediğimi söylüyorum."
Çantamın içinden çıkardığım senetleri ona uzattım. Önce garip garip baksa da elimden aldı senetleri. "Nilay... Lütfen, ben senden bunu istemedim ki !"
