Collision |BW2019|

Πρόλογος

Don't know do-dont know do
Can't seem to explain a thing going on in my head on in my head.Memories seem to fade away with the thoughts in my head- thoughts in my head.Run from different enemies and the thoughts in my head- thoughts in my head
[..]
And where did you go as I slipped,as I slipped.I cant seem to get it out my head...

Τι ωραίο πράγμα να περπατάς και να σε κοιτάνε όλοι περίεργα.

Οχι επειδή έχεις κάτι παράξενο,αλλά επειδή είσαι...εσυ.Εσυ τους φαντάζεις παράξενος.

Ξέρεις τι είναι να σε κοιτάνε με λύπηση;

Να βλέπεις την λύπηση στα μάτια τους,οχι την συμπόνια,τη λύπηση.

Ποτέ δεν μ'άρεσε να με λυπούνται.Για κανέναν λόγο και για ό,τι και αν έχω περάσει.

Είμαστε μια μικρή πόλη,όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους,άρα και τα νέα μεταδίδονται εξίσου γρήγορα.

Πέρασα τα επικριτικά βλέμματα των γειτόνων και ξεκίνησα για το σχολείο.

Έβαλα τα χέρια στις τσέπες του μαύρου μου αγαπημένου μπουφάν και συνέχισα τον δρόμο μου μέχρι το σχολείο,με μόνη μου παρέα εμένα και τη μουσική στα ακουστικά.

Η μουσική μου κάνει συμπαράσταση τόσα χρόνια,η μόνη πραγματική συμπαράσταση.

Ξέρετε,έχω χρόνια να χαμογελάσω αληθινά,αλλά ποιός νοιάζεται έτσι δεν είναι;

Προσπαθώ,αλλά δεν μου βγαίνει.

Το στόμα μου δεν μπορεί να σχηματίσει την καμπύλη του χαμόγελου.

Περπατούσα και έφτασα απέναντι από το σημείο.

Το σημείο όπου έγιναν όλα.

Το σημείο όπου όλα ξεκίνησαν,και όλα τελείωσαν.

Έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά και ενα δάκρυ κύλησε.

Το ένα δάκρυ έγινε δύο,τα δύο έγιναν τρία,αλλά μέχρι εκεί.Κάθε μέρα πλέον πάει μέχρι εκεί.

Δεν με αφήνω να κλάψω άλλο για αυτό.

Αρκετά με πήρε από κάτω τόσα χρόνια.

Με στιγμάτισε,με έκανε αυτή που είμαι τώρα,που δεν θα με έλεγα και χαρούμενη με αυτό που είμαι.

Αλλά με έκανε δυνατή.

Και ας κλαίω κάθε φορά που περνάω μπροστά από αυτή την παραλία.