Collision |BW2019|

|3|

"ΚΛΕΙΩ ΚΑΤΕΒΑ ΚΑΤΩ ΓΡΗΓΟΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ"άκουσα τον πατέρα μου να φωνάζει ανήσυχος.

Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου όσο καλύτερα μπορούσα,αφού μόλις είχα καταφέρει να ξυπνήσω,πέταξα το σεντόνι και κατέβηκα τις σκάλες γρήγορα.

"ΜΑΜΑ"φώναξα και έτρεξα προς το μέρος τους.

"Τι στο καλό έγινε;"ρώτησα τον πατέρα μου όσο ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα,έτοιμη να βγεί έξω από τον θώρακα μου.

"Μόλις πήγα να μπω σπίτι από το σουπερμάρκετ κάποιος με πυροβόλησε στο πόδι.Έπεσα κάτω από τον πόνο και με άκουσε ο πατέρας σου,φέρνοντας με μέσα"είπε η μαμά μου σφίγγοντας τα δόντια της και κλείνοντας τα μάτια της.

"Τι στο διάολο πια με όλους τους σε αυτή την κωλοπόλη;"είπα εκνευρισμένη καθώς έκανα κύκλους γύρω από το τραπεζάκι του σαλονιού.

"Να καλέσω ασθενοφόρο ή θα την πας εσύ;"ρώτησα και κοίταξα τον πατέρα μου.

"Ξέρεις πως δεν οδηγώ Κλειώ,κάλεσα ασθενοφόρο είπαν οτι έρχονται.Ετοιμάσου εσύ για το σχολείο"μου είπε ο μπαμπάς και προσπάθησε να με καθησυχάσει βάζοντας το χέρι του στον ώμο μου.

"Σίγουρα δεν θέλετε βοήθεια;"ρώτησα για να σιγουρευτώ και ο μπαμπάς μου έκανε νεύμα με το κεφάλι του.

Ξεφύσηξα σαστισμένη και ανέβηκα τις σκάλες για να ντυθώ.

Γιατί όλα τα άσχημα να συμβαίνουν σε εμένα πια;

Βαρέθηκα!

Μα καλά,ποιος ψυχάκιας κυκλοφορεί με όπλο τέτοια ώρα και πυροβολεί όπου του καπνίσει να πούμε;

Κοπανούσα τα συρτάρια μου όσο έβγαζα τα ρούχα και σκεφτόμουν.

Μουρμούρουσα μόνη μου.

Άρπαξα το κινητό μου να δω τι ώρα είχε πάει και είδα οτι έγραφε 7.55

Ά τέλεια,δεν προλαβαίνω την πρώτη ώρα.

Παράτησα το κινητό μου στο κρεβάτι και με πιο χαλαρούς ρυθμούς πλέον πήγα να πλύνω το πρόσωπό μου.

Χρειάζομαι λίγο κρύο νερό να πέσει πάνω μου μπας και ηρεμήσω λίγο.

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και έκανα μια γκριμάτσα ξινίλας.

Τα μαλλιά μου ήταν σε έναν απαίσιο κότσο απο εχθές το βράδυ,γεμάτα κόμπους.

Κάτω από τα μάτια μου βασίλευαν μαύροι κύκλοι.

Ε βέβαια,όταν κοιμάμαι στις 2 τα ξημερώματα τι περιμένω και γω;

Να ξυπνήσω και το δέρμα μου να είναι σαν μωρού;