Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kim Chanyoung perspective
Is my role here finished?
Well, siguro, oo. Masyado na 'ata akong epal kina Rein. Hindi ko man lang naisip na kailangang-kailangan na ni Hyunjin na hanapin kung sino si NㅡIt was her. I didn't tell Hyunjin about the truth. Instead, I would let Rein to explain everything dahil alam kong oras na para magkita ulit sila. Masyado akong nagpa-abuso sa nararamdaman ko sa babaeng sinaktan ko dati. Call me dumb, stupid, idiotㅡeverything, I was.
"N!"
Nakita ng mata ko ang nahuhulog na babae mula sa puno ng narra. Sasaluhin sana siya ni Jinjin pero huli na lang naming namalayan ang pagkahulog niya, her eyes are widely open as her head was covered with blood.
I stepped backwards, nangangatog ang mga binti kong tinignan ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. My heart's beating so fast. Hindi ako makapagsalita.
Ayoko naman talaga sa kaniya at ayoko siyang makita dahil naiinis pa rin ako noong winala niya ang laruan ko pero hindi sa ganitong paraan...
'Sorry... I'm sorry'
"Bakit hindi mo siya sinalo, Chanan?!" galit na tanong ni Jinjin. He went to N's side then hugged her. Doon ko narinig ang hagulgol niya.
"Ikaw ang malapit sa puno pero hindi mo siya sinalo?! Kasalanan mo 'to Chanan! Kasalanan mo 'to!" nagtangka akong lumapit pero tinabig niya ang kamay ko. He turned around me and I saw waterfall of tears streaming from his eyes.
'Sorry talaga...'
"Kung alam ko lang na malapit ako sa puno edi sana sinalo ko na siya pero hindi eh! Nakakainis ka! Napaka-selfish mo!" rinig na rinig ko ang paghikbi niya. Gusto kong mag-sorry sa kaniya pero walang salita ang lumalabas sa bibig ko. I was completely speechless right now.
"Gumising ka na, N... Please, gusto pa kitang makita, my princess..."
I really like Rein. Noong una hindi ko lang maamin sa kaniya kasi ayokong magmadali. When I saw her acting like a lost child inside our school, her gorgeous features first caught my attention. Ako na siguro ang pinakagagong lalaki sa buong mundo kasi nagkagusto pa ako sa mahal ni Hyunjin, na wala man siyang kaalam-alam na nandiyan na pala sa harapan niya si N. Ang nakakainis pa doon, 'yong agreement namin dati, ngayon pa nagka-conflict because he wanted me to find his lover in exchange of Reinㅡas a "gift".Just damn.
Alam ko na pala kung bakit hindi pinamigay sa akin si Rein noong nagpalitan kami ng members sa Research, at 'yong pag-angry react niya sa post ni Rein na naka-tag ako. I broke our agreement because of my feelings for Rein.
"Ano bang dapat kong gawin para mapatawad mo na ako?" I asked Hyunjin while eating his ramyeon. We're currently at a convenience store. Saktong nakasalubong ko siya galing sa try out ko sa basketball.
Nasa middle high school na kami at hindi pa rin siya nakikipag-usap sa akin. Not once in a day, a month, a year...never. Nagmula lang noong insidenteng 'yon. Doon na rin siya nagsimulang mag-rebelde, naging masama na nga ang ugali niya unlike when he was with N.
"Lumayas ka sa harapan ko kung ayaw mong buhusan kita ng ramyeon diyan," he hissed, akma niyang hawakan ang cup ng ramyeon at ibubuhos sa akin pero hindi pa rin ako nagpatinag, I convinced him once again.
"Hyunjin, don't act immature. Simpleng patawad lang naman ang hinihingi ko sa'yo."
"Hahaha! Patawad? Hindi ko mabilang kung ilang beses ka nang nakagawa ng kasalanan, hindi lang sa kaniya kundi rin sa akin." sinamaan niya ako ng tingin. His face looks emotionless but there is sadness and pain hidden behind his eyes.
Napayuko na lang ako sa sinabi niya.
"At pwede ba tantanan mo ako, ayokong makipagkaibigan sa tulad mo." tatayo na sana siya para umalis nang pinigilan ko siya. Hindi ko talaga siya titigilan hanggang hindi niya ako napapatawad.
"Please, patawarin mo na ako. Past na naman 'yon kaya huwag na lang nating balikan." I blocked the way as much as I can to prevent him from escaping.
"Past?! Huwag balikan?! Huwag mong sabihing guilty ka sa nangyari kaya ka na lumalapit sa akin para sa patawad na 'yan?" he asked. His voice sounds sarcasm.
"Wala namang masama sa simpleng patawad," I simply answered.
"Bakit ka ba nagiging mabait, Kim Chanyoung? Ang pagkakaalam ko hindi ganyan ang nakita ko noon dahil sa sobrang galit mo kay N." kumuyom ang mga palad niya. I smiled slightly. Doon ko na-realize na kailangan ko na talaga pagbayaran ang mga kasalanan ko noon. Habang bata pa ako at wala pa ako sa hustong edad.
I want to change my immaturity from now on.
"Ok fine, dahil makulit ka. Let's have an agreement." my mind went blank as soon as he mentioned 'agreement'.
"Agreement?" I asked.
"Hindi mo ba narinig o sadyang bingi ka lang?" tanong niya na halatang naiirita.
"Narinig ko naman. Ok deal, anong agreement?" umayos ako ng upo katapat niya. I waited for his decision that took around a couple of minutes. Willing akong gawin 'yon, basta mabura lang ang mga kasalanang ginawa ko noon.
"Hmm...wait mag-iisip muna ako. Gusto ko 'yong mahihirapan ka." he smirked. Umiwas lang ako ng tingin.
Nang makaisip na siya tungkol sa agreement, sinabi na niya 'yon agad. "Simula ngayon, you're not allowed to like a girl, to have an interest on a girl and to have a girlfriend. At kung meron man, aagawin ko siya sa'yo."
"I'm trying to be fair here, gano'n din naman ang ginawa mo noon, gantihan lang. Ano, deal?" he offered his right hand. Hindi na ako nag-alangan at nakipag-shake hands sa kaniya, "Sige, deal."
"I'm Hwang Hyunjin." pagpapakilala niya ulit. Kilala ko na siya dati kaya ang awkward ngayon na nagpakilala pa siya ulit.
"Chanyoung, Kim Chanyoung," I introduced myself.
Pinikit ko ang mga mata ko sa mga naalala ko noon. Rein's memory recovered too fastㅡno, it was a decade ago but her memory started to refresh, siguro noong nakilala niya kami ni Hyunjin.
If you would ask me if I had any regrets for hurting N, my only answer is none. The reason is...I'm just contented of seeing a prince and a princess ending up with each other.
༄ +₊
paiiyakin ko muna kayo sa kanta sa multimedia pasensya na :)))
