17.bölüm- Hasta

168 15 2
                                    

"ÖNEMLİ DUYURUM LÜTFEN OKUYUN"

Arkadaşlar Karanlıklar Altında'da yavaş yavaş finale yaklaşıyoruz :(

Merak etmeyin yaklaştık dedim var daha bir sürü önemli olay olacak :D

Tamamen farklı bir kurguyla yeni bir hikayeyi yazmaya başladım.

Çekinmeden söyleyebilirim ki K.A'dan çok daha iddialı bir kurgu.

Karanlıklar Altında'nın yanında onu da yazmaya devam edeceğim.

En az 10 bölümünü yazdıktan sonra yayımlamaya başlayacağım.

Sizlerden yeni hikayem için destek bekliyorum.

Umarım onu da okur ve en az bunun kadar beğenirsiniz :D

***

Tabağımı bitirdikten sonra üşüyen bedenimi boğazıma kadar yorganla örttüm ve öğlen güneşi loş bir şekilde odaya vururken ısınan bedenimle tatlı bir uykuya daldım.

Gördüğüm kabuslarla  sayamadığım kez terler içinde uyandım. Terler tenimden buz gibi soğuk akarken yorganın içinden çıkamıyor, üşüyordum.

Her uyanışımda tekrar yorganın içine giriyor ve kabusun etkisinden kurtulup yeniden uyanmaya çalışıyordum.

En son uyanışımda yorganı kafama kadar çektim ve yenden uyanmaya çalıştım.

Yüzüme çarpan soğuğu hissettiğimde gözlerimi aralayabildiğim kadar araladım.

"Uyan" diye bir ses duydum ancak cevap verecek gücüm yoktu.

Bedenim beni uykuya çekiyordu ve buna karşı koyamıyordum.

"Hadi inat etme uyan artık" tek bir tepki bile veremiyordum.

Önce koluma ardından alnıma değen soğuk eller hissettim.

"Yanıyorsun" dedi Doruk

Kurumuş dudaklarımı yaladım. Hala öylece yatıyordum.

Üstümden yorganın çekildiğini hissettiğimde

"Lütfen, çok üşüyorum" dedim varla yok arası çıkan sesimle

"Vücut ısını düşürmemiz lazım, ateşin var" dedi Doruk

Ne zamandan beri beni düşünüyordu ?

Gözlerimi tam açamadığım için etrafı göremiyordum.

"Lütfen biraz daha uyuyayım"

"Olmaz, ateşin düşmeden uyumamalısın"

Yorganı üstümden tamamen çekti ve başka bir yere kaldırdı. Yatağın üstünde öylece kalmıştım.

Sıcak olduğumu biliyordum ama şu durumda çok üşüyordum.

"Burası çok soğuk değil mi ?"

"Hayır sen çok sıcaksın, işte bu yüzden ateşini düşürmem gerek"

Dün geceki kadar olmasa da gerçekten üşüyordum. Titremeye başladım.

Tekrar alnımda bir el hissetmemle gözlerimi tamamen açtım.

Beklemediğim bir şekilde bana endişeyle bakan Doruk'u gördüm.

Bu sefer gözlerinde o öfke yoktu. Koyulaşmamış mavi gözleriyle o bildiğim Doruk'tu.

İçinde bir canavar olmayan Doruk. Aşık olduğum Doruk...

O beni büyüleyen gözlerine saatlerce bakmak isterdim ama olmazdı.

KARANLIKLAR  ALTINDAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin