به چشم هایم نگاه کن ؛نمیتوانی درون آنها را بخوانی چون آنها را بلد نیستی . اما وقتی که سعی کنی زبان آنها را یاد بگیری ٬ دیگر نابلدیت به چشم نمیاید.
چشم ها دریچه ها ی روح هستند.
آنها را یادگاری نگذاشته اند تا خاک بخورند ؛ آنها را گذاشته اند تا حس درونشان را بیابی ٬ تا روحی دیگر را لمس کنی ٬ تا بتوانی ذره ای از هنر و ظرافت را بچشی .پس ؛
«بی مکث ازچشم ها نگذر...نگذر»
YOU ARE READING
My Thoughts
Random" چیزهای زیادی باقی مانده تا نوشته شوند " | Don't look for ending in this book .this book will be open forever |