Heryer aydınlıktı,fazla aydınlık.Işık gözümü rahatsız ediyordu.Sağ elimi gözümün üzerine getirdim ve siper ettim.Yine de hiçbirşey göremiyordum.
Yavaş adımlarla ilerlemeye başladım.
''Başak''
Biri adımla seslenmişti.Ama ses..Tanıdık olduğu kadar da yabancıydı.
''Kimsiniz siz?Nerdeyim ben'' diye sordum çaresizce etrafa bakarken.Heryer beyazdı ve kimse yoktu.
''Önündeki yolları görüyor musun'' diye seslendi bu sefer aynı ses.Önümde iki tane yol belirdi.Ben ise şaşkınlıkla bakakaldım.Biri sağa biri sola gidiyordu.
''E-evet'' dedim şaşkınlığımı gizleyemeyerek.
''Hadi.Seç birini'' dedi yabancı ses.
Her iki yoldan da eller uzandı.Kim olduklarına bakmak istedim ama göremiyordum.Yüzleri parlıyordu ve hiçbirşey görünmüyordu.
İki tarafta da bir erkek duruyordu ve ikiside bana elelrini uzatıyorlardı.
''Kimsiniz siz'' diye bağırdım ama ses vermediler.
''Hey!Size söylüyorum!'' diye bağırdım ama sanki boşa bağırıyordum.Sanki karşımda boş bir duvar vardı.
''Batu..'' diye fısıldadım.Neden onun adını fısıldadığımı da bilmiyordum.
Gözlerimi açtığımda karşımda beyaz bir tavan duruyordu.Ben yine kabus görmüştüm.Niye böyle saçma rüyalar görüyordum ben?
Daha önemlisi de neredeydim?Bu oda..Yabancıydı.
Yattığım yerde dikleşmeye çalıştım ama kolumdaki acı yüzünden inledim.
Ne olduğunu idrak etmem saniyelerimi almıştı.Ben vurulmuştum ve o kurşun koluma isabet etmişti.Burasıda..Batunun eviydi!
Odanın kapısı açıldı ve ben bakışlarımı kapıya çevirdim.Batu gelmişti.
''Uyanmışsın'' dedi. ''Nasılsın?İyi misin?Kolun çok acıyor mu?'' diye soru yağmuruna tuttu beni.
Ben ise hafifçe kafamı iki yana sallamakla yetindim.
Batu kaşlarını çattı ve bana bakmaya devam etti.
''Rengin atmış,ne bu hal?'' diye sordu.
''Nerdeyim ben'' diye sordum etrafı incelerken.
Batu yavaş adımlarla bana yaklaştı ve yatağın kenarına oturdu.
''Benim odamdasın'' dediğinde gözlerimi açarak ona baktım.
''Kolum acıyor'' dedim ve yüzümü buruşturdum.
''Doktor..Ben doktoru çağırayım'' dediğinde şaşkınlıkla ona baktım.Ne yani ben hastaneye götürülmemişmiydim?
''Ne demek doktoru çağırayım?Biz neden hastahanede değiliz'' diye sordum.Oturduğum yerde dikleşmeye çalıştım ama yine yapamadım.
Batu bana yaklaştı ve elini sırtıma yerleştirip oturmama yardımcı oldu.Sırtımı yatak başlığına dayayıp ona bakmaya başladım.
Ne düşündüğünü anlayamıyordum.Ela gözlerinden hiçbirşey okunmuyordu ve bu beni deli ediyordu!
''Adamların gittiğinden emin olamadım,tekrar sana..'' dedi ve durdu. ''Tekrar sana zarar gelir diye korktum ve doktoru buraya çağırdım anladın mı?'' diye bağırdı bu sefer.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneş ve Ay (Düzenleniyor)
Teen FictionBiz iki zıt kutup gibiydik.GÜNEŞ VE AY gibiydik.Tutulmamız bile saatlerce sürüyordu sadece. ''Neden bırakmıyorsun beni?'' ''Çünkü sana ihtiyacım var.Çünkü senin ışığına ihtiyacım var.Sen benim güneşimsin.Ben senin ışığına muhtaç bir ay gibiyim.Sen y...