Take a chance on me

Chapter 31

"Thank you Alex"

She looked at me. I know i said it very emotional, medyo double meaning pero ang saya ko lang kasi, sobrang nakakagaan sa puso itong ginawa kong pagsama sa kaniya.

"For what?"

She asked.

"For everything, sa pagdala mo sa akin dito. I really needed this" i said as i inhaled the fresh air.

"Wala yun, and also i think it's time to make everything's right na. Sorry if i gave you hard time" she said habang nakatingin sa baba.

Napatingin ako sa kaniya nang sabihin niya ito.

"That day, one month has passed simula ng mag away tayo, pupunta sana ako sa bahay niyo. Alam ko naman na parehas tayo may mali, pero syempre miss na miss na kita at hindi ko na kaya mag tiis" sabi ko.

Tumingin siya sa akin, ngumiti naman ako.

"Kaso dumating si P-papa"

Napalunok ako.

Huminga ako ng malalim. Kahit pag banggit ng 'papa' hindi ko lubos magawa. Parang hindi siya karapat dapat na ituring na Ama.

"Isinasama niya na ako sa States, dun ko na raw ipagpapatuloy ang pag aaral. Kaso hindi ako pumayag sa gusto niya. Pwede ba naman yun, iiwan kita dito? Parang di ko kaya yun."sabi ko.

" Kaso iniwan mo pa rin ako"

I looked at her.

"Sorry" sabi ko.

She looked at me with a sad smile.

"It's okay, nangyari na, kumbaga damage has been done na" she blurted out with a fake smile

Alex's POV

"I argued with Papa, i pleaded many times, hanggang sa nalaman niya kung bakit talaga ayaw kong sumama. Nagalit siya, at umalis. Akala ko okay na, Mama asked Nico na samahan daw muna ako mag unwind kasi sobrang nastress na ako. Kaso pag uwi naman namin, Maki called me, you were in the hospital." she said.

I remember it very well, i was holding my phone while watching them being so sweet in that video.

That time, alam ko na sa sarili ko, i have a crush on my bestfriend.

Kasi hindi naman normal yung sobrang pagseselos na naramdaman ko.

"I was about to go to Hospital, paalis na ako kaso dumating si Mama, pinag iimpake niya na ako"

Napatingin naman ako sa kaniya, namumugto ang mga mata niya, nag babadyang tumulo ang pinipigilan luha.

"Galit na galit ako, bakit wala akong nagawa? Bakit ba hindi nila maintindihan na nandito ang buhay ko, at wala sa ibang bansa! Tangina"

Nagulat ako ng bigla siyang magmura.

Nung highschool kami, Louisse rarely cuss. As in. Mas madalas ako magmura sa kaniya.

Pinunasan niya ang kaniyang luha at tumawa ng peke.

"Pinilit ko si Mama na payagan ako puntahan ka bago man lang ako umalis. Pumayag naman siya, and that was when i saw you, lying in the hospital bed. Galit na galit ako, feeling ko kasi kasalanan ko kung bakit ka nandun."

I smile sadly.

Oo, Louisse kasalanan mo. Kayong dalawa ni Nico.

"Pagkagaling ko sa hospital, nagpunta na ako ng States, iyak ng iyak si Jaja kasi iiwan ko rin daw siya. Isang buwan akong nagmukmok, isang buwan akong hindi lumalabas ng kwarto. Ayokong kausapin ang Ama ko" pinunasan niya ang kaniyang luha.