Take a chance on me

35

Louisse||

Dinala ako ni Alex sa bahay nila.

"What the fuck lex. Bakit di mo man lang sinabi na dito pala tayo mag d-dinner?"

Hindi ko alam ang aking gagawin. Para akong bulate na galaw ng galaw.

I heard her laugh.

"Calm down Louisse. They miss you. Ano ka ba!" she answered while driving.

She parked her car in front of their house.

Kagat kagat ko ang aking daliri. Pinagpapawisan rin ako ng malamig.

Hell yeah, it's been years since i last came here. And those days were the last heartbreaking scenario that i made.

Napangiti ako ng mapait.

"T-tita please"

Halos lumuhod na ako sa tapat ng Mommy ni Alex. Pugtong pugto ang mata ko dulot ng pag iyak. Nanlalabo na rin ang aking paningin dahil patuloy pa rin ang paglandas ng luha ko.

"Louisse, please understand my decision" iyon lang ang sinabi niya sa mahigit ilang beses kong paghingi ng pabor para sa anak niya.

"P-pero T-tita, p-paano s-si Al-alex? I know she'll be in pain when she know this. Tita please, help me. Please I'm  begging you Tita. I don't wanna leave the country. Please Tita"

Hindi ko na napigilan ang pagluhod ko sa harapan ni Tita.

Gusto nila akong ilayo kay Alex?

Ano bang dahilan? Ano ba ang rason bakit kailangan nila kaming paglayuin? Magkaibigan lang naman kami ni Alex.

Ano bang masama sa pagiging magkaibigan namin?

Si Alex ang naging pinakamatalik kong kaibigan, higit siya sa lahat ng kaibigan ko. Dahil para sa akin, iba siya.

Iba siya sa lahat ng nakilala ko. Siya yung tipong, magtatampo pero siya pa rin ang manunuyo. Siya lang ang nakakaintindi sa makamundo kong pag uugali. Siya lang ang may kakayahan na paiyakin ako, at siya lang ang may kakayahan na ibalik ang ngiti sa aking labi.

"Louisse, you need to follow your Dad. Alex is changing because of you. And as her mother, i won't let that become worse."

Napamaang ako sa sagot ni Tita sa akin.

Ako ba talaga ang may kasalanan?

"P-pero Tita I d-don't unders-stand? Why does it have to be me? Bakit- paanong ako ang dahilan? Alex is not changing! Ano bang problema sa pagiging magkaibigan namin?!"

I'm in pain.

Gusto kong intindihin sila. Pero paano? Saan banda naging mali ang pagkakaibigan namin?

"Louisse, you can't deny it. We can't deny that Alex is falling for you. And it's not good for her"

Napatigil ako sa pag iyak. Unti unti kong tinaas ang aking mukha at marahang tumayo.

What?

A-alex is falling for me? Ano? Paano? Kailan?

"Tita?" naguguluhan kong tanong.

"Louisse, both of you need this. I like you as her friend, pero yung sumobra kayo sa kung anong meron kayo ngayon, h-hindi ako sang ayon" sagot ni Tita sa akin.

She's smiling at me sadly.

Tita was like my second mom. She always makes me feel how to be loved by her as a mother.