Take a chance on me

Chapter 10

What If?

Alex's POV

Bago pa ako makatayo ay narinig ko na ang pagsara ng pintuan ng sasakyan.

At pagkatayo ko ay umandar ang isang black na Toyota.

"Nandito ka lang pala, I thought naligaw ka na." 

"I think we need to talk the staffs of this cemetery." i said seriously.

"Why? What happened? May namatay ba? Sino?" questions followed by questions then question again. Cole's panic attack.

"No! Basta! Where can i locate their office?" i asked him.

I really need to confirm something.

"Bakit ba? Tell me what happened." Cole is being serious and cold this time.

Medyo nairita ako kasi kanina ko pa gustong pumunta but he keep on asking question.

"What now Cole?! I really need to check something kaya please samahan mo na lang ako!" medyo napipikon na talaga ako kaya di ko maiwasan pag taasan siya ng boses.

Hindi na siya umangal instead he showed me the way papunta sa office ng cemetery na ito.

-------------------------

"Did you checked it already?" i asked the one who's in charge in all of the names of the death people who buried here.

"Yes, maam. But I'll check it twice again." paghingi naman sa akin ng paumanhin ng babaeng kausap ko.

Tumango na lang ako at ngumiti. Nagtungo ako sa bench kung saan nakaupo si Cole at diretsong nakatingin sa labas. Take note with his kunot- noo. Mukhang may iniisip na malalim or maybe because I'm not yet making kwento about this whole thing.

"Hey! What were you thinking?" i asked him casually.

He looked at me. 

"What happened?" he asked.

Cold?

Straight forward?

I let out a big sigh.

And then after that I told everything. Simula nung nag-CR hanggang sa matanggal ang sintas ng sapatos ko at hanggang sa marinig ko ang usapan ng dalawang pamilyar na boses.

"I think kilala ko talaga sila." i said

"Siguro nga. But don't lose hope. Baka naman iba lang pinag uusapan nila. I mean malay mo buhay pa si Louisse" he said, comforting me.

Bigla naman akong nalungkot sa sinabi niya.

What If?

Hindi ko alam pero bigla na lang akong naging emosyonal, Biglang nag init ang aking mga mata. Bago pa tumulo ang mga luha ko ay niyakap ko na si Cole.

Umiyak lang ako ng umiyak sa Balikat niya. Cole has been my shield ever since Louisse left me. He also became my second brother kaya hindi na ako nahihiya sa mga "palpak days ko" na kasama ko siya, and also walang malisya lahat ng bagay between us like me calling him babe. Walang malisya purely friendship. Ang sarap niya pa kasama, never nagkaroon ng dull moments everytime na magkasama kami.

"Shhh, don't cry na baby girl" he said.

Bigla ko namang hinampas ang braso niya.

"Baby girl ka dyan? SAPAKIN KAYA KITA?" tanong ko sa kanya na kunwari aambahan ko talaga. 

Iniharang naman niya ang dalawang kamay niya para proteksyunan ang mukha niya.

"Huwag po master, Patawad master" sabi niya tapos nagbow pa sa harap ko.