Psycholog: Dobrze, panie Dameron. Czyli, jak rozumiem ma pan problemy z nadmiernym, potocznie zwanym, podrywaniem?
Poe: Ehh....
Leia: Tak, zarywa do niemal wszystkich.
Psycholog: Hmm... A dlaczego?
Poe: Ehh... Nie wiem, No... Chyba dlatego, że brakuje mi miłości....
Leia: *wtf na twarzy*
Psycholog: Rozumiem. Hmmm. A zarywa pan tylko do dziewczyn, czy tez do chłopaków?
Poe: Różnie bywa.
Leia: *jeszcze większe WTF na twarzy*
Psycholog: Dobrze. A starał się pan pomyśleć czasem o konsekwencjach takich podrywów?
Poe: Hmm.... Rzadko kiedy. Bo ja najpierw działam, potem myśle.
Psycholog: No cóż, konsekwencje takich podrywów mogą być niezbyt wesołe. Wie pan?
Poe: Tak.
Psycholog: A ma pan czasami takie myśli, że z kimś się... *odchrząka*
Poe: Mam być szczery?
Psycholog: Najlepiej do bólu.
Poe: To dość często.
Leia: *fuck this shit i'm out*
Psycholog: Aha... dobrze. Proszę przyjść za tydzień, wtedy powiem panu, jak pan się wyleczy.
Poe: Dziękuje. *wstaje i wychodzi*
*Leia siedzi w poczekalni załamana*
Poe: Coś nie tak, ma—AAAA, w sensie, proszę pani?
Leia: ...
Leia: Tego, co powiedziałeś , to nawet by sam Han się nie spodziewał....
Poe: A to źle?
Leia: Nie wiem.
