Deli

Bölüm 7 / Bıçak.

Mulimedya'da sürprizim var! Daha fazla bilgi bölümün sonunda. Üstelik şarkıyı da çok severim!

İyi okumalaaarr!

Kollarını küvetin yanlarına dayamış ve beni altında bırakacak şekilde durmuştu. Yüzünde şirin bir gülümseme vardı. Dudakları benim bile zor fark edebildiğim bir şekilde yana kıvrılmışlardı. Ben bakışlarımı yüzünde gezdirirken onun gözleri de yüzümü izliyordu. Bakışlarımız birleşti ve kollarının titrediğini gördüm. Bu kadar kaslı birine göre bile durduğumuz süre fazla uzundu. Burnundan uzun bir nefes alırken kalkmaya hazırlandı. Kaçacak bir yerim olmadığını biliyordum, kaçmak istemiyordum doğrusu. Tekrardan yüzüme bakarken büstiyerimin açık bıraktığı göbeğime elini koydu. Titredim. Hem küvetin soğuk zemininden dolayı hem de dokunuştan dolayı. Elini tuttum ve kendime çektim. Kolunun çekilmesiyle şaşkınlığa uğrayan Anton, bir an sendeledi ve üzerime düştü.

Ağırlığından dolayı altta olan ben ezilmiştim. Doğru düzgün nefes bile alamıyordum. Kesik kesik nefes alırken hareket etmeye çalıştım. Anton beni durdurdu ve elimi tuttu. Ne yaptığına bakarken ensemden tuttu ve beni kendine çekti. Dudaklarımızı birleştirirken boşta kalan elini belime koydu. Daha öpüşmemizin 3. saniyesinde Anton inlemeye başladı. Alt dudağımı dişlerken ona karşılık vermeye başladım. Şu anda tek düşündüğüm şey onun dolgun dudaklarıydı. Beni sürekli bir şeylere teşvik ediyordu. Ağzımı hala açmıyordum. Bunun nedeni Cameron'la öpüşmelerimize benzesin istemeyişimdi.

Gözlerimi kapatmamıştım. Anton'un yüzüne baktığımda kendinden geçiyor gibi görünüyordu. Ardından gözüm kapıya kaydı ve hayatımın hatasını yaptığımı o zaman anladım.

Cameron kapıda duruyordu.

Bana baktı, duruşunu dikleştirdi ve kayboldu.

Kaybolurken Anton bir daha inlemişti. Boğuk bir şekilde konuştum.

"Aman Tanrım! Anton! Bırak!"

Anton hala dudağımı emmeye devam ediyordu. Fakat lanet olsun ki felaketler üst üste gelmişti.

Klişeler Zinciri.

Anessa kapıyı açıp içeri daldı.

Ben Cameron için üzülürken bir de başıma Anessa çıkmıştı. Bunların hepsi bir zincirleme kazaya benzetebilirdim. Anton'un şu son sözünü de eklersek hepimiz kazadan kurtulamamış ölülerdik.

"Hıı, neden durdun?"

Elimi Antony'nin göğsüne koydum ve sertçe ittirdim.

Anessa kaşlarını kaldırmış, gözlerini büyütmüş, ellerini ağzına kapatmış şaşkınlıkla bizi izliyordu.

Anton çekildi ve dudaklarını koluna sildi. İlk önce Nessa'ya baktı sonra bana dönüp konuştu.

"Sanırım parlatıcın pizzalıydı." Sonra gevşekçe güldü. Bu sırada ben oldukça sinirlenmiştim. Kalktığımda Anessa beni kolumdan tuttu ve odasına götürdü.

Yatağına oturduğumda tam konuşmak için ağzını açmıştı ki ben onu susturdum.

"Anessa, üzgünüm ama konuşmak istemiyorum. Akşam oluyor. Yarın olayı tam olarak anlatacağıma söz veriyorum. Deyip devam ettim. "Şimdi bana hava sıcak olduğu için bir pijama değil de askılı bir bluz ve şort verir misin?"

Başını sallayıp odadan çıktı. Derin bir nefes aldım ve üstümü çıkarmaya başladım. Bu sırada kapı açıldı ve içeri Anessa girdi. Giyeceklerimi bırakıp odadan bana iyi geceler dileyip çıkmıştı. Hiçte iyi bir gece olmayacağını seziyordum. Askılı bluza ve şorta bakıp giymek istemediğimi anladım.