The Fall of the Fallen Angel

Chapter 15

Ysa's POV

Vacant time ko. Halos wala akong gana twing papasok. Simula ng araw na yun, parang automatic na nagiba ang sistema ko. Hindi na ko katulad ng dati na excited pumasok twing umaga. Naninibago nga rin ang mga classmates ko dahil hindi na rin daw ako palakweto.

Mas nagtataka sila ngayon dahil laging si Napoleon ang kasama ko kesa kay Migs.

Speaking of Migs. Asan na yung sinabi niya, wala siyang gusto kay Zane? Siguro nga nagbabago talaga ang tao. Siguro gusto niya talaga si Zane pero pinipigilan niya lang dahil sakin.

Kasalanan ko bang magmahal ako?

Napabuntong hininga ako. Inilublob ko yung kamay ko dun sa tubig sa may mini lake sa green house ng school. Tahimik dito at peaceful. Konti lang kasi ang pumupunta rito.

"Can I join my cupcake? Mag-isa ka na naman eh. Ang loner mo na naman" Napalingon ako kay Napoleon na ngayon ay umupo sa tabi ko.

Ngumiti lang ako sakanya.

"Wag ka ng ngumiti kung pilit lang." Sabi niya sabay nagpout pa siya.

Ang cute niya muka siyang poodle.

I sighed.

Argh! Nababaliw na ko.

"Princess, ano na naman bang iniisip mo? Oh para sayo. You skipped meal again." Ngayon ko lang napansin na may dala siyang mga paperbags. Inabot ko yung at inilabas ang laman.

"Thanks" May dala kasi siyang lunch namen. Usually kasi ako nagdadala ng lunch namen ayun kasi yung way ng pagpapasalamat ko sakanya kasi nanjan siya para pasayahin ako.

Ngayon ay wala akong dalang lunch kasi wala akong ganang magluto. Ganun pala no? pag broken hearted ka nawawalan ka ng bagay sa mga gusto mong bagay lalo na yung mahal mo ang ginawa mong inspirasyon dun.

Tahimik kaming kumain sa gilid ng man made lake. Walang nagtangkang sumita samin. Baaah Santillan kaya tong kasama ko.

May dala ring cupcakes sakin si Napoleon at isang bote ng fruit juice. Alam niya kasing hindi ako mahilig sa softdrinks eh.

"What are you thinking, cupcake?" Tanong niya at itinukod niya yung dalawang kamay niya sa lupa.

"Watashi wa mada itami o kanjiru." I answered him in Nihongo while looking at the lake.

(Trans: I still feel the pain.)

(Kanji: 私はまだ痛みを感じる。)

"Tada matsu to jikan ga sore o iyashite kureru," sagot niya rin sakin gamit ang kaparehong wika. Dati nagtaka ako kung bakit marunong siyang mag nihongo ang sagot niya sakin may nagustuhan daw kasi siyang babae na haponesa kaya para pag dumating daw yung araw na makausap niya 'to di siya mahihirapan na intindihin ito.

(Trans: Maghintay ka lang, time will come to heal it.)

(Kanji: ただ待つと時間がそれを癒してくれる。)

I sighed again. Maybe he's right. Time will come but when will it be? Will it take too long before it heal?

"Sore wa anata ga subete no anata no kokoro o aishi, watashi no yuiitsu no hito ni kisu suru koto ga dekimasunode, hontōni watashi no shin'yū ni na~tsuitai. Watashi no subete no bitto ga barabarani sa rete iru yōdesu kanjite iru."Malungkot na sabi ko habang naaalala yung nangyari sa harap ng music room.

(Trans: Masakit pala talaga na makita yung best friend mong kahalikan yung tanging taong minahal mo ng buong puso. it feels like every bit of me is falling apart.)