Not Like Most Girls (NL) (Rewriting)

~27. His Story~

Aidens POV:

Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al na tienen is. Shit.. Zo zacht mogelijk probeer ik binnen te komen en het lukt. Tenminste dat denk ik, want als ik de trap op wil rennen hoor ik de woonkamerdeur opengaan. Shit.

'Waar kom jij vandaan?' vraagt Karim boos. Ik draai me langzaam om en sla mijn armen over elkaar. 'Ergens.' 'Waar precies?' zegt hij hard.

Ik zucht en loop de trap af. 'Ik moest met iemand praten.' Leg ik simpel uit, want hij hoeft niet te weten dat ik bij Angelo was.

Angelo heeft gisteren heel snel uitgelegd wat hij van me wil en vandaag wou hij meer op detail ingaan, dus moest ik weer langskomen.

'Kom hier.' Ik blijf staan en zie hem bijna struikelen over zijn eigen voeten, omdat hij mijn kant op komt.

'Met wie was je op dit tijdstip aan het praten?' vraagt hij boos en ik kijk hem recht aan. Hij staat nu zo dichtbij dat ik zijn vieze stank kan ruiken. Alcohol en zweet vult de lucht om ons heen en ik word er misselijk van.

'Stap naar achter.' Zeg ik, nu nog, rustig. Hij begint te lachen en kijkt me uitdagend aan. 'Wie betaalt dit verdomde huis?'

Hij geeft me een duwtje en loopt lachend de woonkamer in. 'Raak me niet aan.' snauw ik, waarna ik de trap op wil rennen, maar hij trekt aan mijn been waardoor ik naar beneden val.

'Raak me niet aan!' schreeuw ik nu boos. 'Wie denk je dat je bent?' Karim haalt uit, maar ik ontwijk zijn vuist en pak zijn armen vast.

'Wie denk je dat je bent jongen?' vraagt hij boos. 'Je moeder verdient dit niet! Je bent een waardeloos stuk stront!'

Iets in me ontploft en ik geef hem een vuist tegen zijn borst, waardoor hij ineenkrimpt. Ik hoor voetstappen de trap afrennen en loop snel naar de woonkamer. Karim rent achter me aan en gooit een bierfles mijn kant op.

Het flesje raakt mijn arm en spat uit elkaar als het de grond raakt. 'Karim niet doen!' hoor ik mijn moeder schreeuwen maar hij negeert haar.

Hij grijpt me bij mijn shirt, gooit me op de grond en komt boven op me zitten om me te klappen. Mama rent op hem af en trekt aan zijn arm, maar hij duwt haar moeiteloos weg en klapt verder.

Ik kijk naar mijn moeder terwijl ik Karims klappen probeer te ontwijken, ze schreeuwt dat hij moet stoppen maar hij blijft doorgaan. Hij raakt mijn wang en ik proef een metalige smaak ik mijn mond. Ik duw hem met al mijn kracht van me af en klim van de grond.

'Je denkt dat je zo kan praten in mijn huis?!' schreeuwt hij boos. Er vliegt weer iets door de kamer en het raakt de muur achter me. 'Dan ga ik toch weg!'

Ik loop snel naar de voordeur en ren naar mijn scooter. 'Aiden! Waag het om weg te gaan!' schreeuwt Karim vanuit de gang, maar ik negeer het. Ik rij de straat uit, waarheen boeit me niet, zo lang ik maar weg ben van huis.

Gelukkig heb ik een zwart shirt aan, anders zouden mensen me raar aankijken omdat er bloed op zit. Alsnog kijken mensen me raar aan, waarschijnlijk omdat mijn lip bloed, maar dat kan me niets schelen.

'Het was echt supergezellig!' hoor ik Emily vrolijk zeggen. Wat doet zij nog zo laat buiten? Ik rij haar straat in en zie dat ze naar mensen zwaait. Twee vrouwen, een moeder en een dochter, die trouwens heel erg veel op Emily lijkt, stappen in een auto en rijden weg.

Emily loopt glimlachend naar de container en gooit haar vuilniszak erin. Ik parkeer mijn scooter in haar straat en loop naar haar toe.

'Aiden, wat doe jij hier?' vraagt ze vrolijk als ze me ziet. Ze loopt op me af en blijft op een afstandje staan, waarschijnlijk door mijn lip die aan het bloeden is.