Not Like Most Girls (NL) (Rewriting)

~9. What Do You Want?~

Aidens POV:

Tot mijn verbazing ging ze dit keer meteen zitten. Ze sprak me niet tegen en deed niet eigenwijs, ze ging gewoon meteen zitten.

Haar armen hangen slapjes om mijn middel, alsof ze me niet aan wil raken, maar ze zal wel moeten anders ligt ze straks op de grond.

Het is raar om haar niet te horen praten of klagen. Normaal heeft ze altijd wel wat te zeggen of is er altijd wel iets wat ze wil weten, maar nu is ze stil.

Ik voel gewoon dat iets haar dwars zit en vraag me af wat het is. Net was ze namelijk nog heel erg spraakzaam, maar het moment dat Samuel en Maddy zeiden dat ik haar weg moest brengen werd ze stil.

'Welke kant op?' vraag ik als we bij een stoplicht stilstaan. 'Links.' Antwoord ze droog. Ik knik en ga linksaf zodra het stoplicht op groen springt.

'Waarom ben je zo stil?' Ik weet ook niet waarom ik het vraag, want ik zou de stilte moeten waarderen. Het betekent dat ze eindelijk een keer haar bek houdt. 'Gewoon.'

'Weet je dat zeker?' Ze zucht en houd me steeds losser vast. Wat is ze aan het doen? 'Hier naar rechts en dan de derde straat.'

Ik knik en volg de route die ze beschrijft. 'Die portiek daar.' Zegt ze zachtjes. Ik stop de scooter en wacht tot ze afstapt.

'Bedankt voor het wegbrengen.' Zegt ze nog steeds droog. Voordat ze de trap oploopt kijkt me weer aan. Net als eerder lijkt het alsof ze me leuk vindt. Ze kijkt naar me op dezelfde manier als alle andere meisjes die me leuk vinden en dat wil ik niet.

'Wat is er?' vraag ik, waardoor ze weg kijkt. 'Kan ik ook aan jou vragen.' Fluistert ze bijna. Het is dat het nu stil is, anders had ik het echt niet gehoord.

'Vertel nou maar wat er is.' Ze zucht weer en gaat op de trap zitten. 'Jij bent degene die mij haat zonder reden.'

Ze kijkt me weer direct aan, waardoor ik me een beetje ongemakkelijk voel. Zit dat haar echt dwars?

'Is dat de reden dat je zo doet?' Ze knikt en blijft naar me kijken. 'Het was maar een grapje. Natuurlijk, je bent irritant, maar ik haat je niet hoor.' Zeg ik plagend.

Als ik wist dat ze het zo serieus zou nemen had ik wel wat anders gezegd. Emily Lewis is inderdaad een van de irritantste meisjes op de wereld en ik genoeg mensen met wie ik om kan gaan, maar toch moet ik met haar omgaan.

Van iedereen op school moest Samuel per se voor Maddy gaan. Maddy is de beste vriendin van Emily, wat automatisch inhoud dat ik Emily vaker ga zien en spreken. Hoe graag ik haar ook wil vermeiden.

'Was dat alles, want dan kan ik nu weer gaan.' Ze glimlacht en staat op. 'Als je zo graag weg wil, kan je gaan.'

Ik knik en rij de straat uit, want ik wil weg van haar. Ze is te irritant en gevoelig. Zij kan alles zeggen wat ze wil, maar zodra ik het doe is ze verdrietig.

Ik ga niet terug naar Maddy en Samuel, die zitten waarschijnlijk bij haar thuis te flikflooien ofzo, dus rij ik meteen door naar Angelo.

Hij appte me, eerder vandaag al, dat hij me wou spreken. Net als gister staat de voordeur open. Hij verwacht dat er niemand zomaar binnen komt lopen, vandaar dat hij precies in deze buurt is gaan wonen. Hier is iedereen op zichzelf gericht en bemoeit niemand zich ergens mee.

'Je wou me spreken.' Angelo kijkt op en knikt naar me. 'Neem plaats.' Hij wijst naar de enige lege stoel in de kamer.

Aan de andere stoelen zitten allemaal jongens die minimaal drie jaar ouder zijn. 'Aiden dit zijn Lucas Bosboom, Joshua Willems en Vincent Nash.'