Not Like Most Girls (NL) (Rewriting)

~53. Aggression~

Aidens POV:

Na alles. Na al die fucking dagen, komt Dina er nu mee. Net wanneer ik de moed bij elkaar had geraapt om het haar te vertellen. Net wanneer ik van plan was om zelf op te biechten, doet ze dit?

'Aiden-' 'Niet doen.' Snauw ik naar mijn beste vriend. Hij bedoelt het goed, dat weet ik, maar het helpt precies niets.

'Ik ben haar kwijt..' mompel ik terwijl ik mezelf op mijn bed laat vallen en naar het plafond staar.

'Helemaal niet, ze is gewoon-' 'Je zag niet hoe ze naar me keek Samuel.. Echt niet. Ik ben haar kwijt omdat fucking Dina en Alena hun bekken niet konden houden!' De deur vliegt open en ik hoor iemand de kamer in lopen.

'Opgelost?' Noahs stem irriteert me nu meer dan ooit. Hij neemt dingen niet serieus. Voor hem is het allemaal makkelijk, want hij doet nooit iets.

'Wat denk je zelf?' vraag ik geïrriteerd. Ik ga rechtop zitten en kijk hem droog aan. 'Heb je wel sorry gezegd?' 'Natuurlijk! Ze wil alleen niet luisteren!' snauw ik naar hem, alsof hij degene is die dit allemaal heeft veroorzaakt.

Hij knikt en gaat op de bank zitten. 'Dus geen strand?' Ik adem diep in om me in te houden, maar hij loopt in een fucking oorlogsgebied. Ik duik op Noah af en geef hem een stomp in zijn maag, gelukkig houdt Samuel me tegen anders had ik hem veel meer aangedaan dan dat.

'Rustig Aiden. Noah is een idioot, maar hij verdiend het niet om vermoord te worden.' Noah kreunt het uit van de pijn en het lukt de idioot nog om te glimlachen. 'Ik zal wel met haar praten. Zoals altijd moet ik je shit weer oplossen!'

'Wat?' vraag ik zuchtend en het enige wat hij doet is knikken. 'Ik los dit wel op.' Voordat ik kan reageren loopt hij de deur al uit. Samuel zucht diep en kijkt me nieuwsgierig aan. 'Zal ik?' Ik knik en ga weer op het bed liggen, terwijl Samuel achter Noah aangaat voordat hij alles alleen maar erger maakt dan nodig is.

Stilte. Shit, wat haat ik stilte. Het is het irritantste wat er bestaat. Al helemaal als je wacht op antwoorden.

Alles is verpest en dat allemaal door een paar geheimpjes die Dina zo nodig moest delen. Ze was zo boos, dat ze me niet eens uit liet praten. Terwijl zij degene is die vindt dat ik dingen op moet lossen met woorden.

En Dina.. Waar halen zij en Alena het lef vandaan om haar leugens te vertellen!?

Woede borrelt in me op en ik explodeer meteen. Een vaas van het hotel is het eerste wat ik zie en voor ik het weet vliegt het glazen ding door de kamer en breekt het. De scherven vliegen alle kanten op en het verlicht een beetje.

'Fucking hell...' Emily Lewis.. Wat doe je met me? Als het niet aan haar lag zat ik nu rustig te chillen met de jongens, te genieten van de vakantie, misschien inderdaad hier en daar een neukpartij met meisjes, maar nee. Emily fucking Lewis..

Een van de nachtkastjes zat los, dat weet ik omdat Noah het per ongeluk omver trapte, dus gooi ik het door de kamer. Puur omdat het kan en omdat ik boos ben.

Het kastje spat uit elkaar en ik krijg er een voldaan gevoel door. Ik loop, door het glas heen, naar de kast en ruk het handvat er zowat vanaf.

Alles plunder in uit de kast, op zoek naar iets wat mijn moeder me had gegeven. De fucking ketting.

Ze heeft me een ketting gegeven die ooit van mijn vader was. Gewoon als veiligheidsdingetje.

Hoe teleurgesteld zal hij wel niet zijn?.. Ik staar naar het plafond, alsof er echt zoiets bestaat als een god. Alsof er echt zoiets bestaat als een hemel.