🍁🎈İKİ DAKİKADA SEN BİR ASIR GİBİYDİN🎈🍁( ...ASIR MİSÂLİ...Tamamlandı...)

🍁🎡11Luna Park🎡🍁

kalbini böyle avuturken,
"Yine o,herşey o
yine gelmişti."
.
.
.
Zeynep geldiğini gördüğü halde,görmemiş herşeyden bir habermiş gibi davranmaya devam etti.
Zeynep ilk defa gencin yokluğunda arkadaş grubundan biriyle,kendi planı dahilinde konuşuyordu.
Gencin gelmesinden 10 dakika kadar önce Nazlı'ya

"Bak bir adam var güzel biri,"

(Erkeğe güzel denilmez belki ama genç Zeynep için yakışıklı olmakdan çok daha fazlasıydı..Ve ona göre güzel bakmak daha önemliydi... )

"Tüm gününü bana ayırdı,peşimde dolaşmaktan,gelmekten yılmadı,yazık yoruldu,birşey söylemek istiyor ama ben konuşamadım.Seninle konuşursa ya da birşey verirse al,ya da konuş işte...Verdiği her neyse okuduğunda kötü birşey yazıyorsa ne konuşursanız konuşun benden gizle bana söyleme!!Aklımda güzel ve temiz kalsın.İyi birşey yazıyorsa zaten terslemeden alırsın."

"Nasıl biri?"

"Temiz biri,ve esmer biri yanlış bakmadıysam uzaktan kahverengiye çalan gözleri yakından elaya dönüşüyor."

Zeynep ilk defa bir plan yapmıştı,ilk defa birine adım atıp,karşılık veriyordu.Konuşmalarının ardından gencin geldiğini fark edip hemen önüne döndü eteğiyle uğraşmaya başladı.

Genç Nazlı'ya usulca :

" Lütfen bunu alır mısın?"

Tabi Nazlı Zeynep'le önceden konuştuğu için bahsettikleri gençle konuştuğunu fark etti.

"Tabi ki alırım. Ama yakına gelemem sen at istersen." dedi ve gencin atmasını sağladı.

Genç kağıdı Nazlı'ya doğru attığı gibi ufacık parçayı rüzgar savurmuştu. Rüzgar bile Zeynep'e karşılık vermiş.O kağıdı alıp kaybetmişti.Kalabalığın içine düşen birşeyi bulmak Nazlı için zor olacaktı.

"Alabildin mi oraya düştü bir bak bakalım."

"Hayır,baktım yok!"

Genç ne düzgün tarif edebildi,ne de  Nazlı bulabilmişti ki....
Zeynep ise hem bir habermiş gibi davranıyor,hem de içten içe kızıyordu.

"Bu kadar da beceriksiz olunmaz ki.!"

Tabi bunu kendine söylüyordu. yani zaten bir cesarete sahip olsaydı.Gözlerinin içine bakarak konuşmayı isterdi...Genç olmayacağını anladığı an tereddüte kapılıp :

"Tamam bak ben sana söyleyeceğim,Lütfen sen bir yere yaz olur mu?"

Zeynep o an anladı ki o kağıtta isim yerine rakamlar yazıyor. Nazlı'da ise  ne kağıt ne kalem hiçbir şey yok.Zeynep de o zamana kadar telefon kullanan biri değildi.Kullanmış olsaydı gizli gizli telefona yazardı ve kaydederdi .Telefondan hiç haz etmeyen Zeynep,o gün o dakikalarda ne ihtiyaç duymuştu.Tek tek rakamları söylemeye başlarken Nazlı biten telefonunun şarjı yüzünden peçetenin üzerine farklı bir kalem ile yazmaya başladı. Rakamları tek tek söyledi...

"Sıfır,sıfır,sıfır..."

*Yani genç rakamları ısrarla söylerken Nazlı yazmaya devam ediyordu.Zeynep'de aralarındaki sohbete şahit oldukça gülümsemelere boğuluyordu...
Hem arkasını dönmüş hem de herşeyden bir habermiş gibi davranmaya devam ediyordu.

Zeynep'in içindeki gökkuşağını görseydi bir ömür gitmezdi..

Kimsede olmayan yanlız Zeynep'de olan muhteşem bir renge dönüşürdü...