KAHVE

Bölüm2- Ölüm

İnsanlar ambulans çağırmış ve kızı hastaneye götürmüşlerdi. Kız acile alınmış, bense kollarımı birbirine sarmış bir gelişme bekliyordum. İçimde çok büyük bir sıkıntı vardı ve ruhumu kemiriyordu sanki. O kıza bişey olursa... Benim yüzümden koşmuş, benim yüzümden araba çarpmıştı ! LANET OLSUN!
Bu düşüncelerle kendimi parçalarken etrafta birini görmem hayal dünyamdan ayırdı beni. Bir kadın yalnız başına oturmuş, ellerini birbirine kenetlemiş ve ağlıyordu. Üstünde sararmış bir mont ve eski bir bot vardı. İçin için ağlaması canımı yakmıştı. Dayanamadım ve yanına yaklaştım. Üzgün gözleriyle beni fark etti ve bana bakmaya başladı.

"Merhaba hanımefendi iyimisiniz?"diye sorduğumda ağlayarak başını hayır anlamında sağa sola salladı.

Yanına oturdum ve sarıldım. Ona bir avuç sevgiden başka verebilecek birşeyim yoktu. Sanki bunu istiyormuş gibi oda bana sarıldı.

"Neden ağlıyorsunuz?"

Cevap vermedi. Üstelemedim. Yorgunluğun verdiği ağırlıkla gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.
Gözümü açtığımda aynı yerde olduğumuzu ve o hanımın yanımda olmadığını gördüm. Duvardan asılı olan saate baktığımda 2saat geçtiğini gördüm. Tam yerimden kalkıyordum ki, yanımda olan nota baktım.

~"Üzgünüm genç kız. Ben dilsizim. Pantolonundan bir miktar para aldım. Buna mecburum. Ama emin ol, bir gün karşılaşacağız ve ben sana borcumu ödeyeceğim.."~

Nasıl yani dilsizmiymiş? Ve paramı almış. Hıh! Çok güzel. Artık eve gidecek param bile yok. Tam da bu an acilden doktor çıktı. Yanına koştum.

"Doktor bey durumu nasıl?"

Doktor üzgün bir şekilde

"Üzgünüm hastayı kaybettik"

Merhaba arkadaşlar. Bu benim ilk kitabım ve bazı hatalarım ola bilir. Hatalarım varsa affola🙇. Ve bu bölümler tanıtım olduğu için kısa. İlerde uzun bölümler gelecek. Bizimle kalın😻