Als de wekker gaat kleden we ons aan en gaan we naar school. Als we op school aankomen zien we Calum met een mesije, Michael die verdrietig lijkt en een blije Ashton. "Hee boys en meisje". Zeg ik terwijl ik naar de achterkant van het meisje kijk. "Weten jullie wie dat meisje is?" Vraagt Luke. "Nee, we hebben haar niet horen praten en we hebben haar gezicht niet gezien". Zegt Ashton. Ik loop naar Michael toe. "Wat is er?" Vraag ik bezorgd terwijl ik een hand op zijn schouder legt. "Het is ingewikkeld". Zegt Michael. "Je kan het mij vertellen, ik zal er altijd voor je zijn en dat moet je weten Mikey". Zeg ik en ik geef hem een knuffel. "Kan ik je nu dan even spreken?" Vraagt Michael. "Tuurlijk". Zeg ik, "Jongens, we zijn er zo weer. Wacht even op ons alsjeblieft ookal is de bel gegaan. Dankje love you boys". En ik pak Michaels hand en trek hem mee naar een rustig plekje. "Wat is er nou Mikey?" Vraag ik. "Nou er is een meisje en zij is waarschijnlijk verliefd op een jongen en die jongen is op haar alleen dat meisje is waarschijnlijk de tweelingzus van die jongen die al een paar jaar weg is en ik vind dat meisje dus ook leuk. Alleen als je naar die jongen kijk en dan mij, ik gewoon kapot lelijk, geen een meisje wilt mij". Zegt Michael. TRINGGGGG. Ik heb tranen in mijn ogen. Hoe kan hij denken dat hij lelijk is? Hij is juist heel erg mooi. "Mikey, je bent juist heel erg mooi. Twijfel niet aan jezelf alsjeblieft. Je bent echt heel erg mooi en ik lieg niet". Zeg ik terwijl ik Michael knuffel. Terwijl ik Michael knuffel begin ik te huilen. "He, hoezo huil je nou?" Vraagt Michael. "Het doet me gewoon pijn om te horen dat jij jezelf lelijk vind want je bent niet lelijk, van verreaf juist. Je bent kapot knap". Zeg ik. "Dat is het liefste wat een meisje ooit tegen mij heeft gezegd". Zegt Michael. Ik kijk op en zie dat hij ook tranen in zijn ogen heeft. Michael is echt knap en leuk en lief en alles maar Luke ook. "Heeft nog nooit een meisje tegen jou gezegd dat je knap bent?" Vraag ik verbaasd. Michael schud nee en begint te huilen. "Niet huilen Mikey, je moet niet aan jezelf twijfelen. De meeste meisjes willen perfecte jongens die eigenlijk niet perfect zijn maar ik wil een jongen die niet perfect is maar in mijn ogen wel. De meiden weten gewoon niet wat ze laten gaan als ze jou niet leuk en lief en knap en alles vinden". Zeg ik terwijl ik Michaels tranen droog. "Dat is echt lief". Zegt Michael. "Het is de waarheid". Zeg ik. Na nog vijf minuten gezeten te hebben staan we op en knuffel ik hem. Ik laat hem los en we lopen naar de jongens toe die er gelukkig nog staan en met zijn vijfen lopen we naar binnen. We lopen naar lokaal a2. "En waar komen jullie vandaan?" Vraagt mevrouw Fletcher. "Er waren wat problemen met Michael. Hij was heel verdrietig en ik vond dat hij de klas niet in mocht als hij verdrietig was en toen heb ik hem samen met Luke, Ashton en Calum blij proberen te maken en dat is gelukt zoals je ziet". Zeg ik. Michael kijkt me dankbaar aan en de jongens knikken. "Ga maar zitten, ik zie het door mijn vingers dit keer". Zegt mevrouw Fletcher. Die is aardig. "Hoezo doet ze ineens zo aardig?" Vraag ik aan de jongens. Calum kijkt naar beneden en de andere zeggen: "Geen idee". "Cal, jij weet er meer van. Dat merk ik gewoom". Zeg ik. "Ik weet er niet meer van". Zegt Calum. "Oh nee, vertel ons dan eens eerst wie dat meisje is waar je vanochtend mee stond, je hebt haar niet voorgesteld niets we hebben haar stem en gezicht niet eens gezien". Zeg ik. "Het meisje is Stana". Zegt Calum en het laatste fluisterd hij. "Wie?" Vraagt Luke die naast hem zit. "Stana". Zegt Calum nu iets harder. "Je zegt niet dat jullie een relatie hebben". Zegt Ashton. "Jawel". Zegt Calum. "Godver Calum! Ze bedreigte mij en Michael gister nog en jij hebt dood leuk een relatie met haar? Sinds wanneer?" Zeg ik boos. "Gister middag". Zegt Calum. "Gistermiddag heeft ze Luke nog gezoend". Zeg ik. "Hoezo zou ze dat doen? Dat doet ze niet. Ze is echt leuk je moet haar een kans geven". Zegt Calum. "NEE CALUM DAT DOE IK NIET! ZE IS EEN HOER EN GEBRUIKT JE ALLEEN MAAR! JE VERDIEND EEN MEISJE DIE ECHT OM JE GEEFT! Ik ben weg hier!" Zeg ik boos en ik gooi mijn tafel om, pak mijn tas en loop boos de klas uit waarna ik de deur hard dichtgooide. Als ik in de gang zit op de grond begin ik te huilen. Ik merk dat er iemand naast me komt zitten. Als ik opkijk zie ik dat het Luke is. "Ssht het is al goed Kate". Zegt Luke terwijl hij me knuffeld. "Dat is het niet Luke. Die hoer wilt het leven van Michael en mij onmogelijk maken en daardoor gebruikt ze Calum nu. Calum is een vriend en ik wil niet dat hij word gebruikt". Zeg ik. "Dat is lief van je. Dat je zoveel om hem geef". Zegt Luke. "Ik zou hetzelfde reageren als jij nu met haar zou hebben of Aston of zelfs Michael weer, maar ik denk niet dat hij ooit nog terug zou gaan naar die hoer". Zeg ik. "Klopt, lief van je dat je zoveel om ons geeft". Zegt Luke. Als de bel gaat staan we op. Ik negeer Calum die naast me loopt en ben stil, heel stil. Ik denk na over veel dingen, waaronder over Luke en Michael. En over Calum en die hoer Stana. Die naam al maar goed. "AUW!" Zeggen Luke en ik tegelijk alleen ik loop tegen een deur aan en Luke niet. "Ik snap dat ik auw zei maar niet hoezo jij auw zei". Zeg ik. "Ik weet ook niet, ik voelde ineens pijn aan mijn hoofd toen jij tegen die deur aan loopte". Zegt Luke. "Raar". Zeg ik. Ze hebben hier op school, leuke glazen deuren waar mensen met de naam Kate Jannet tegen aan loopt. We lopen verder naar ons lokaal. Maar de bel gaat alweer. Na een minuut zijn we bij de klas en lopen we naar binnen. "Ik liep tegen een van die kut glazen deuren aan". Zeg ik terwijl ik ga zitten naast Ashton. Luke zit nu naast Michael en Calum zit alleen. "Kate, kan ik even met je praten?" Vraagt Calum maar ik negeer hem. "Alsjeblieft Kate". Smeekt Calum. Ashton kijkt me aan met zo'n blik van praat nou tegen hem. Ik zucht en zeg: "Nee, jij gelooft me niet maar ik zweer zij laat jou binnenkort vallen". "Oké". Zegt Calum zacht en hij is stil voor de rest van de dag.
