Een half jaar later.
Ik mis Luke nog steeds heel erg. Ashton helpt me heel erg. Die ketting heb ik alleen afgedaan als ik ging douchen of zwemmen. Ik draag heel vaak de hoodi en de beanie. Ashton en ik zijn nu samen. Hij is mijn vriendje. Door dit alles zijn Ashton en ik heel erg naar elkaar toegegroeit en nu zijn we samen. Ik bid elke dag dat ik Luke binnekort tegen zal komen. Vandaag gaan Ashton, Anne Marie en ik op vakantie naar Nederland, Amsterdam. We zijn er bijna. "Dames en heren, jongens en meisjes, we gaan landen dus willen jullie alsjeblieft jullie gordels vast doen? Dank je wel en veel plezier in Amsterdam". Zegt de piloot. Als we zijn geland halen we onze koffers en daarna gaan we naar het hotel. Als we daar zijn checkt Anne Marie in. Zij heeft een eigen kamer en Ashton en ik delen een kamer. "Jullie hebben kamer 101 en ik heb kamer 106". Zegt Anne Marie en ze geeft ons ons pasje. We gaan met de lift naar boven. Naast ons staat iemand die mij heel bekend voor komt. Als we uit de lift stappen stapt die jongen ook uit. Hij heeft blijkbaar kamer 102. Als we in onze kamer zijn zeg ik tegen Ashton: "Ash, die jongen die bij ons in de lift stond. Hij kont me zo bekend voor. Het voelde alsof ik hem al heel lang ken". Zeg ik. "Mij kwam hij ook al bekend voor. Zullen we naar hem toegaan?" Vraagt Ashton. "Zometeen, eerst mijn spullen uitpakken". Zeg ik. Ik neem altijd de foto van Luke en mij mee. Ik zet de foto op het kastje en doe daarna mijn kleding in de kledingkast. Als het zes uur 's avonds is gaan we met zijn drieën uit eten. Als het acht uur is vraag ik aan Ashton: "Zullen we naar die jongen gaan?" "Is goed princess". Zegt Ashton en we lopen naar kamer 102. Ik klop aan. "Wat is er mam?" Vraagt een stem die mij heel bekend voor komt. De deur word open gedaan en daar staat hij. Mijn tweelingbroer. Ik krijg tranen in mijn ogen en ik knuffel hem. "Luke". Zeg ik huilend. "Kate". Zegt Luke ook huilend. Als we elkaar hebben los gelaten lopen we naar binnen. "Ik heb je gevonden". Zeg ik. Luke glimlacht zwak. "Ik heb je gemist Kate". Zegt Luke. "Jij wilt niet weten hoe erg ik jou heb gemist". Zeg ik. "Hoe bedoel je?" Vraagt Luke. "Ze sliep amper, huilde iedere dag en draagt heel vaak jou hoodi en beanie en ze neemt overal die foto van jou en haar mee naartoe en ze doet die ketting alleen maar af als ze gaat douchen en zwemmen". Zegt Ashton. "Ik doe mijn ketting ook alleen maar af als ik ga douchen. Ik heb nog niet gezwommen". Zegt Luke. "Hoe gaat het met je?" Vraag ik. "Nu gaat het perfect. Het voelde alsof er een deel van mij weg was en dat was ook zo en nu is dat deel er weer". Zegt Luke, "En hoe gaat het met jou?" "Nu gaat het ook weer perfect. Ik had precies hetzelfde gevoel en ik heb een vriendje". Zeg ik. "OHMYGOD WIE?" Vraagt Luke blij. "Ash". Zeg ik. "Wat leuk". Zegt Luke en hij geeft ons allebei een knuffel. "Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?" Vraagt Luke. "Door dit hele gebeuren heeft Ashton mij heel erg gesteund en daardoor zijn we dichter naar elkaar gegroeit en nu zijn we een stelletje". Zeg ik "Ik ben echt blij voor je". Zegt Luke. "Wil je weer terug komen naar Australië samen met mama?" Vraag ik. "Ik wil wel maar ik weet niet of mama wil". Zegt Luke. "Dat regel ik wel. En Luke, als ik met je had gepraat, had ik je dan nog om kunnen praten zodat je in Australië bleef?" Vraag ik. "Nee". Zegt Luke. "Dat heb ik al die tijd gedacht. Ik dacht al die tijd dat het mijn schuld was en dat ik er nog iets aan kon doen". Zeg ik. "Babygirl, ik had zowiezo weg gegaan". Zegt Luke en hij geeft me een knuffel.
