Ik spring van de fiets af en loop naar Luke toe. Als ik daar aankom wilt Luke me een kus geven maar ik duw hem naar achter. "Wat is er?" Vraagt Luke verbaasd. "Jij wilt weten wat er is?" Vraag ik. "Ja dat wil ik weten en Ash en Cal zo te zien ook". Zegt Luke. Michael komt aanrennen en gaat naast ons staan. "WAT ER IS, IS DAT JIJ MIJ NIET VERTELD HEB DAT IK JOU VERLOREN TWEELINGZUS BEN! ZELFS LIZ OF HOE IK HAAR NU MOET NOEMEN NIET!" Zeg ik boos. Luke, Ashton en Calum kijken alle drie naar Michael. "Wisten jullie het ook?" Vraag ik aan Ashton en Calum. Ze kijken alle twee weg. "Ja dus! De enige die ik geloof ik nog kan geloven zijn Michael en Chantal". Zeg ik. "Hoe bedoel je Michael en Chantal?" Vraagt Luke. "Michael heeft het mij tenminste verteld! En Chantal weet dit niet". Zeg ik. "Chantal weet het ook". Zegt Luke. "Wat weet ik ook?" Hoor ik de stem van Chantal vragen. "Dat Luke mijn tweelingbroer is, weet jij dat ook?" Vraag ik aan Chantal. "Ja". Zegt Chantal. "EN DAT VERTEL JIJ NIET? IK KAN ECHT ALLEEN MICHAEL NOG MAAR VERTROUWEN DENK IK!" Zeg ik boos. "Maar babygirl ik wou het vertellen, ik durfde het alleen niet". Zegt Luke. "Noem me geen babygirl en had het me gelijk verteld". Zeg ik. "Ik wou het maar ik durfde niet en ik hou van je Kate, ik hou echt van je". Zegt Luke. "Ik hou ook van jou Luke maar ik kan niet de vriendin zijn van mijn tweelingbroer!" Zeg ik. "Maar ik wil je niet kwijt. Als mijn vriendin zal ik je kwijt raken maar alsjeblieft niet als zus en beste vriendin". Zegt Luke. "Wacht, wou jij mij dit gister zeggen en was dat over mijn shirt een leugen?" Vraag ik. "Ja". Zegt Luke. "Weet je Luke, ik had minder boos geweest geweest als je het me zelf had verteld. Al zou je het me volgende week vertellen dan zou ik het alsnog niet zo erg vinden dan dat ik het van iemand anders moest horen. Maar weetje ik ben blij dat Mikey het me heeft verteld, wie weet hoelang jij het nog wou uitstellen?" Zeg ik en ik begin te huilen. "Ash en Calum, jullie kan ik eigenlijk niets kwalijk nemen. Jullie moesten het waarschijnlijk geheim houden net zoals Mikey. Chantal ik weet niet wat ik over jou moet denken en Luke het is uit maar dat had je waarschijnlijk al door want ik kan gewoon jou vriendin niet meer zijn". Zeg ik. "Ik snap het Kate". Zegt Luke. "Maar weet dat ik jou ook niet kwijt wil als beste vriend en tweelingbroer. Ik moet alleen tijd hebben nu. Ash kan ik bij jou wonen voor een tijdje?" Zeg ik. "Ik snap dat je tijd wilt hebben. Ik hoop alleen dat ik je snel weer kan knuffelen en je snel weer terug in je huis komt. Mama zal je ook missen, ik zal haar wel bellen". Zegt Luke. "Ik bel haar wel". Zeg ik. "Oké". Zegt Luke. "Maar Ash mag ik nou bij jou wonen voor een tijdje?" Vraag ik. "Is goed". Zegt Ashton. "Ik zal je missen Luke ookal ben ik boos op je, heel boos. Ik zal altijd van je houden". Zeg ik en ik begin nog harder te huilen. "Sssht stil maar Kate". Zegt Ashton en daarna voel ik twee armen om me heen. "Ash, gaan we naar je huis?" Vraag ik. "Is goed". Zegt Ashton en ik word losgelaten. "Doei Luke, Michael, Calum en Chantal. Ik zie jullie nog wel". Zeg ik en ik loop weg met Ashton. "Gaat het Kate?" Vraagt Ashton als we bij onze fietsen staan. "Nee". Zeg ik. Ashton komt naar me toegelopen en knuffeld me. "Ik mis Luke als mijn vriendje. Het gevoel dat hij mij leuk vond en alles. Ik dacht al serieus na over een toekomst samen en dan hoor ik dit". Zeg ik. "Kate, hij dacht ook al na over een toekomst samen alleen hij wist dat het niet zou werken". Zegt Ashton. "Waarom moet mij dit overkomen? Ik wou een nieuw leven opbouwen maar inplaats daarvan gaat het kut leven gewoon door. Mijn leven heeft gewoon geen nut meer". Zeg ik. "Hoe bedoel je? Kate ik wil weten wat je bedoeld met het kut leven gaat gewoon door". Zegt Ashton. "Je weet het al over mijn moeder en vader maar ik ben ook heel erg gepest en nog wat dingen". Zeg ik. "Nog wat dingen?" Vraagt Ashton. "Ik heb in een kliniek gezeten voor mensen die anorexia hebben. Ik was nooit goed genoeg, ik was altijd te dik. Dat zeiden ze". Zeg ik. "Kate, hoezo zeg je dit nu pas?" Vraagt Ashton. "Zoals ik al zei, ik wou opnieuw beginnen". Zeg ik. "Heb je nog steeds problemen door je verleden?" Vraagt Ashton. Ik knik ja. "Ik zal je helpen". Zegt Ashton. "Dankje". Zeg ik. Ashton laat me los en pakt zijn fiets, net zoals ik en we fietsen naar het huis van Ashton. Als we daar aankomen laat Ashton mij de logeerkamer zien. "Echt bedankt dat ik hier een tijdje mag wonen". Zeg ik. "Geen probleem". Zegt Ashton. Ik glimlach naar hem. "Zal ik je spullen halen?" Vraagt Ashton. "Is goed, zal ik meegaan?" Vraag ik. "Blijf jij maar hier. Kan je even tot rust komen". Zegt Ashton. "Bedankt Ash". Zeg ik. "Geen probleem en ik bedenk me net, ik heb helemaal geen bijnaam voor jou. Die ga ik even bedenken". Zegt Ashton en hij loopt weg. Na tien minuten word de deur open gedaan. "Ash ben jij dat?" Vraag ik. "Nee ik ben zijn moeder. En wie ben jij?" Zegt een vrouw, die stem herken ik. Dat is Anne Marie. "Ik ben het Kate". Zeg ik en ik loop naar beneden. "Ogh Kate lieverd toch, dat ik jou lieve zachte stem niet heb herkend". Zegt Anne Marie. "Leuk om U ook weer te zien". Zeg ik en ze trekt me in een knuffel. "Zeg alsjeblieft geen U, dan voel ik me 80". Zegt Anne Marie. "Oh oké". Zeg ik. "Maar lieverd, wat doe je hier?" Vraagt Anne Marie. "Ik kom hier een tijdje wonen. Ik wil even niet bij Luke wonen. Ik ben er vandaag achtergekomen dat ik zijn verloren tweelingzus ben". Zeg ik. "Ogh lieverd toch". Zegt Anne Marie. "Wilt U uhm ik bedoel wil jij ook wat drinken?" Vraag ik. "Doe maar water lieverd". Zegt Anne Marie. Ik loop naar de keuken maar ik kan de bekers niet vinden. "Waar staan de bekers?" Vraag ik. "In het kastje boven de koelkast". Zegt Anne Marie. Ik heb net twee glazen gepakt als de deur weer open gaat. "Ashton lieverd". Hoor ik Anne Marie zeggen. "Hallo mam, waar is Kate?" Vraagt Ashton. "Ik ben in de keuken, wil je ook wat drinken?" Vraag ik. "Nee". Zegt Ashton. "Oké". Zeg ik en ik vul de twee bekers met water en ik loop de woonkamer in. "Alsjeblieft". Zeg ik. "Dankjewel lieverd". Zegt Anne Marie. "Ik breng zo je kleding wel naar boven". Zegt Ashton. "Dat doe ik zelf wel". Zeg ik. "Nee ik wil dat doen". Zegt Ashton. "Ash laat mij dat nou doen, je doet al zoveel voor me". Zeg ik. "Alsnog breng ik jou naar kleding naar boven". Zegt Ashton. "Jij bent echt eigenwijs". Zeg ik. "Weet ik". Zegt Ashton. "Doe er dan wat aan". Zeg ik. "Nee, want omdat ik eigenwijs ben hou je van me". Zegt Ashton. "Daar heb je een punt. Ik ben bevriend met je en hou vaan je omdat je eigenwijs bent ja". Zeg ik. Anne Marie lacht. "Dit gaat nog wat worden samen met jullie in één huis". Zegt Anne Marie. "Dat klopt". Zeg ik, "En weet je wat ik nu ga doen?" "Vertel het eens". Zegt Ashton. "IK BRENG MIJN SPULLEN NAAR BOVEN". Zeg ik en ik spring op. "NEE DAT WIL IK DOEN". Zegt Ashton en hij duwt me terug op de bank. Na een soort gevechtje liggen we allebei lachend op de grond. "Ik breng het wel naar boven". Zegt Anne Marie. "Dan wil ik helpen". Zeg ik en ik sta op. "En ik wil helpen". Zegt Ashton. "Dan kunnen jullie het net zo goed samen doen want het zijn maar twee grote koffers". Zegt Anne Marie. "Is ook goed". Zeg ik en ik pak de roze koffer met doodshoofden erop. Ashton pakt de zwarte met in het fel groen namen van bands en mensen waarik fan van ben. Ook de namen van Ashton en Luke staan erop. "Hoezo staan de namen van mij en Luke op je koffer?" Vraagt Ashton. "Omdat ik fan van jullie ben". Zeg ik. "Awh dat is lief". Zegt Ashton en we lopen naar boven. "Bedankt". Zeg ik en ik geef Ashton een knuffel. "Geen probleem". Zegt Ashton.
