"Ben je verhuis dan?" Vraag ik. "Ja ik kom uit Nederland en ben hier naartoe verhuisd". Zegt Kate. "Maar hoezo klink je dan als iemand die uit Australië komt?" Vraagt Ashton. "Weet ik ook niet, ook als ik Nederlands praat zeggen mensen dat ik een Australisch accent heb". Zegt Kate. "Maar back to the point, hoezo ben je verhuisd?" Vraagt Michael. "Nou ik had alle scholen in mijn buurt en een half uur daar vandaan al gehad. Ben nogal vaak van school gestuurd door mijn 'slechte' gedrag volgens hun. En mijn moeder zei dat ik niets meer in Nederland te zoeken had en alles maar ik had daar mijn vriendje en toen ik hem twee maanden voordat ik naar Australië vertrok had gezegd dat ik naar Australië zou verhuizen werd hij boos en maakte hij het uit. Het is de schuld van mijn moeder dat het uit ging. Hij was zo lief voor mij en door haar ging het uit omdat zij naar hier wou verhuizen. En ja, toen ik hier naartoe ging verhuizen was ik echt boos en heb niet tegen mijn moeder gepraat totdat we waren geland". Zegt Kate. "Je praat alleen over je moeder en je vader dan?" Vraagt Calum. "Hij is hij is". Zegt Kate maar verder komt ze niet want ze begint te huilen. Ik sla mijn armen om haar heen en knuffel haar. "Sssht stil maar. Ik denk dat ik al weet wat er met je vader is gebeurd". Zeg ik. "Hij is dood". Zegt Kate in een adem en ze begint nog harder te huilen. "Jullie zijn de enige behalve mijn familie en moeder die dit nu ook weten. En wat ik jullie nu ga vertellen weten alleen mijn moeder en ik. Iedereen denkt dat hij een natuurlijkedood is gestorven maar hij is overleden aan drugs en dat komt door mijn moeder. Ik was 12 en ze zei dat hij ziek was en medicijnen moest slikken die opgeslost waren ofzo en ze gaf daar drie bekers van aan hem van die grote bekers en hij dronk dat op en toen werd ik 's nachts wakker gemaakt door mijn moeder en ze zei dat mijn vader dood was en ik wist niet waarom en ik moest heel erg huilen en alles en toen ik 15 was begon ik aan mijn moeder te twijfelen want ik herinnerde me het van die bekers en die drugs en alles en toen ik erachter kwam dat hij vermoord is door mijn moeder met drugs ben ik boos op haar geworden. En toen drie jaar later ben ik hiernaartoe verhuisd". Zegt Kate nog steeds huilend in mijn armen. Ik kijk de jongens aan en we denken allemaal hetzelfde: hoe kan dit meisje zoveel pijn lijden? Ze lijkt zo vrolijk en alles maar goed de vrolijkste en blijste mensen kunnen diepe wonden hebben en de meeste pijn lijden. "Maar een ding, vertel dit aan iemand anders of geef mijn moeder aan bij de politie en ik haat jullie". Zegt Kate. "We zullen niets zeggen of doen". Zeggen we alle vier. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd. Oké, even voor de duidelijkheid voor mezelf. Waarschijnlijk is Kate mijn tweelingzus, is haar moeder niet haar echte moeder, is haar dode vader niet haar echte dode vader en is ze mijn zus en ik ben verliefd op waarschijnlijk mijn eigen zus. Waarom is het leven zo ingewikkeld. "Kom anders mee naar mijn huis, daar kan je als je wilt ook logeren". Zeg ik. "Is goed alleen heb ik geen kleding mee ofzo". Zegt Kate. "Dat regelen we wel want ik wil met jou shoppen". Zeg ik blij. "ECHT? OHMYGOD I LOVE YOU! JIJ BENT DE EERSTE JONGEN DIE WILT SHOPPEN MET MIJ!" Zegt Kate blij. We beginnen te lachen. We zeggen de jongens gedag en pakken onze fietsen en fietsen naar de stad. "Weet je, het is hier eignelijk nog best wel mooi". Zegt Kate. "Weet je, jij bent mooi". Zeg ik. Wow wat. Zeg me dat ik dat NIET hardop zei alsjeblieft! "Dankje". Zegt Kate en ze bloost. Awh wat is ze schattig. Nee wacht wat dit betekend dat ik dat hardop zei oh god. BOEM! Ja hoor ik lig weer op de grond. Waar ben ik tegenaan geknald? Ik kijk op en zie dat ik tegen een lantaarnpaal ben aangereden. Wie zet er dan ook een lantaarnpaal midden op het fietspad neer? Kate komt bezorgd naar me toe. "Gaat het?" Vraagt ze terwijl ze naast me neerknielt. "Ja het gaat wel, alleen mijn linkerbeen doet een beetje pijn maar dat gaat wel weer over". Zeg ik. Kate knikt en helpt me omhoog. We kijken elkaar recht in de ogen aan. En komen steeds dichterbij. "GA LEKKER THUIS KLEF DOEN EN NIET MIDDEN OP EEN FIETSPAD!" Schreeuwt een fietseres boos naar ons. Bam moment verpest. Kate schiet in de lach. "Wat is er zo grappig?" Vraag ik. "Nou als eerst, je zit zo diep in gedachte dat je mij niet hoorde zeggen dat je bijna tegen een lantaarnpaal aanreed dus pakte ik mijn mobiel en heb het gefilmd en toen werd ik wel bezorgd en keek ik of het goed met je ging, met moeite hield ik mijn lach in maar ik was echt bezorgd en je had niet door dat die fietseres mevrouw Skool was maar waarschijnlijk heeft ze ons niet herkend". Zegt Kate. Als je het zo bekijkt is het best grappig. Ik begin ook te lachen. "Kom pak je fiets, we zijn er bijna". Zegt Kate en ze wilt naar haar fiets lopen maar ik pak haar hand vast en trek haar naar me toe. "Eerst dit". Fluister ik in haar oor en daarna zoen ik haar. Wow best feeling ever! Bij mijn ex voelde ik dit gevoel nooit. Ik trek terug. "Wow". Zegt Kate. Nee wacht dit is fout. Waarschijnlijk is ze mijn zus. Dit is zo fout. "Wat is er?" Vraagt Kate terwijl ze haar hand op mijn schouder legt. "Nee niets". Zeg ik. In haar ogen zie ik dat ze het niet gelooft maar alsnog zegt ze: "Oké. Kom je weer mee verder naar de stad? Want om vijf uur moesten we toch bij jou thuis zijn? En met mij in de stad ben je lang bezig". "Ja ik kom". Zeg ik en we pakken onze fietsen en fietsen weer verder. Als we in de stad zijn gaan we eerst even naar de starbucks. In de starbucks komen we dus mevrouw Skool tegen. "Zet je cappuchon op en je zonnebril". Fluister ik. Kate knikt en doet wat ik zeg en ik doe hetzelfde. We bestellen en gaan aan een tafeltje zitten. Mevrouw Skool komt naar ons toegelopen. "Hallo, ik herken jullie ergens van. Jullie lijken op twee van mijn mentorleerlingen". Zegt mevrouw Skool. "Maar dat zijn we niet". Zegt Kate met een hoge stem. "Jullie lijken echt op Kate Jannet en Luke Hemmings". Zegt mevrouw Skool. "Maar wij zijn Leanne en Dan Beckket". Zegt Kate. "Wat zijn jullie dan van elkaar?" Vraagt mevrouw Skool. "Broer en zus". Zegt Kate, zij kan goed liegen van mevrouw Skool zegt sorry en loopt weer weg. We nemen onze Starbucks aan van de verkoopster en we lopen naar buiten. Als we buiten zijn doen we onze cappuchon af en zonnebril af. "Zij is zo dom". Zeg ik lachend. "Klopt". Zegt Kate. We praten wat terwijl we naar de coolcat lopen. Als we er bijna zijn loopt er een meisje tegen Kate aan en haar starbucks valt helemaal over Kate heen. "KIJK EENS UIT!" Zegt Kate boos. "Hoezo zou ik?" Vraagt het meisje lachend en dat meisje is Stana. "STANA! LAAT HAAR MET RUST!" Zeg ik boos. "Stana? Als ik lelijk innerlijk Stana als in dochter van oude Flethcer?" Vraagt Kate. "Ja". Zeg ik. "Ik heb juist een heel mooi innerlijk". Zegt Stana en ze loopt naar mij toe en gaat dicht tegen me aan staan. "Jij bent zo sexy weet je". Zegt Stana. "Ga bij me vandaan". Zeg ik. "Nee". Zegt Stana en ze drukt haar lippen op de mijne. Ik duw haar van me af na ongeveer 3 seconde. Kate kijkt me met pijn in haar ogen aan en ik zie een traan naar beneden glijden. "Godverdomme Stana flikker op en laat ons met rust. Ga Jack lekker vervelen". Zeg ik boos. Ik loop naar Kate toe en wil haar knuffelen maar ze slaat haar armen weg. "Het spijt me, je zag het zelf. Ik deed niets". Zeg ik en ik voel de tranen prikken in mijn ogen. "Ik dacht dat die kus van ons wat betekende". Zegt Kate en ze begint te huilen. "Mijn plannetje is gelukt". Zegt Stana. Ik draai me boos om. "EN JIJ MOET NU OPFLIKKEREN EN ONS MET RUST LATEN! KIJK DAN WAT JE HEBT GEDAAN! DOOR JOU HAAT HET MEISJE VAN MIJN DROMEN MIJ!" Zeg ik boos. "Meen je dat?" Vraagt Kate zacht. Ik draai me weer om en ik knik. "Ja". Zeg ik. "Ik haat je niet". Zegt Kate en ze geeft me een knuffel. "Bedankt". Zeg ik en ik geef haar een kusje op haar kruin. "Ik hou van je". Zeg ik. "Ik ook van jou". Zegt Kate. Fuck this, ik mag niet verliefd zijn op mijn waarschijnlijk tweelingzus.
