hocanın evine gittik, kapıyı diğerlerinde olduğu gibi genç kadın açtı, bu genç kadın bayağı yer etmiş sanırım bende, çok ilginç bir yüzü vardı, gözleri hep yere bakıyordu, o an dikkatimi çekmişti bu kadının gözlerini hiç görmemiştim, buyrun dedi, geçtik babamla içeri hoca oturuyordu evdeydi gittiğimizde, niye daha önce getirmedin dedi, neyi hocam dedim, cebindeki lağvedilmişi dedi, babamla biz birbirimize baktık öyle kalakaldık, gel otur dedi bana, karşısına oturdum yine, ver dedi, aldı elimden içine baktı, bu yazı ne demek biliyormusun dedi, kafamı evet anlamında salladım, seni neden istediklerini biliyormusun dedi, yine evet anlamında salladım, peki hiç iletişime geçmeyi denedin mi dedi, hayır dedim, gözlerime bak dedi, gözlerine baktım, hiç iletişime geçmeyi denedin mi dedi, evet dedim, sana yazdıgım şeyi takıyormusun dedi, hayır dedim, onun yerine bunu mu takıyorsun dedi, evet dedim, bana tokat attı, hiç unutmam öyle tokatı ilk defa yemiştim hayatımda
babam bayağı şaşırmıştı hocanın bana tokat atmasına ancak hiç birşey demedi, sen ne halde olduğunu biliyor musun dedi, hiçbirşey demeden yere bakıyordum, ağlamıyordum da, yüzüme bak dedi, baktım gözlerine, ne halde olduğunu biliyor musun dedi, hayır dedim kısık bir ses tonuyla, gel buraya diye gelinini işaret etti, sonra da gelinini işaret ederek bak dedi gözlerinin içine, kadının yüzünü kaldırıp bakmasıyla ilk şoku yaşadım gözleri alev gibiydi, gözlerini görmemle yere bakmam bir oldu ayakları da tersti bu kadının onlardan oldugunu anladım, babana bak dedi, baktım, sor bu odada kaç kişiyiz dedi, sordum, 3 kişiyiz oğlum dedi, artık gözlerimden yaşlar akıyordu, hoca, korkma dedi, sadece durumunu bilmen için bunu yaptım dedi, meğer biz oraya gittiğimizde kapıyı calınca hoca girin diyormuş kendimiz giriyormuşuz ancak öyle bi durumdaymışım ki kapıyı o kadının actıgını zannediyormuşum, bu hoca bayagı ünlü biri, evine gelen misafirler eğer hoca evde yoksa oturur beklerler, oduna gittiği gün oturup beklemişiz, o gün bu kadın bir köşede oturup bekliyordu bizle beraber, ancak babamgilin bu kadınla hiç konuşmaması tuhafıma gitmiş, böyle birşeyin olacagını hic düsünmemistim, böyle birşeyi mantıgım almıyordu lakin mantık kaldı denebilirse, genelde rüyamda bu olayları yaşadıgım icin cok cok ürkmüştüm
bir odada benim ve hocanın görüp babamın göremediği bir varlık olması, gördüğüm rüyalardan daha korkunçtu, rüyalarımda gördüğüm şeyi bu sefer rüya olmadığına emin olduğum bir zaman diliminde görüyordum, tıpkı rüyanızda uçurumdan düşünce uyanırsınız da oh be rüyaymış dersiniz ya, lakin gerçekten bir uçurumdan düştügünüzü düşünün, uyanamadığınızı, o zaman dilimine sıkışıp kaldığınızı, gerçekle rüyayı ayırt edemediğinizi, bunu kimseye söyleyemediğinizi düşünün, uyumadan kabusu yaşamak bu olsa gerek, olayın gerçekten vehametini, durumun ne kadar vahim olduğunu anladım, hoca yüzüme bak dedi, baktım, anlat dedi, içimde bir yerde biri bana herşeyi anlatma diyordu, kitabı anlatma, diyordu, ancak bu sefer o sesi dinlemedim, hocaya bu olayları ilk öğrenci evinde kaldığım arkadaşımın yüzünden yaşadığımı, onun kolyesini bulduğumu, benim odasına girdiğimi hiçbir kanıt olmamasına rağmen ayrıntılarıyla bildiğini anlattım, onun verdiği şeyi boynuma asmak yerine, atakan'ın verdiği kolyeye kendi resmimi koyup onu yanımda taşıdığımı söyledim, rüyalarımdan bahsettim, hoca 1 kelam dahi etmeden dinledi dinledi, en sonunda gözlerimin içine bakarak, oğlum dedi, durumun vahim olduğunu biliyordum lakin vehametin bu derece büyük olduğundan bihaberdim dedi, içimdeki korku çukuru daha da derinleşti, bu uzun bir süreç dedi, kurtarmak için herşeyi yapacağım ancak, başına, 5 tanesini vermişler dedi, hiçbirşey diyemiyorum gözlerim dolu dolu sadece dinliyorum, lakin bu 5 tanesi dedi çok çok tehlikeli hayatı ömrümde gördüklerimden çok daha güçlüler dedi, bunun sebebi onların çocuklarını öldürmen dedi, şu kapının dışında seni bekliyorlar, her yerde yanındalar, lakin bu eve giremezler dedi
3 gün boyunca hoca evinde kal, hoca ekmeği ye, hoca suyu iç dedi, susuyordum sadece, ben susuyordum, babam susuyordu, bezmiş bir vaziyette oturuyorduk sadece, peki dedim aileme bir zarar verirlerse ne yapacağım, başka çaremiz yok dedi, hayır ailene zarar vermezler demesini beklerken beni derin bir endişeye sevk etti, babama dönüp baktım, sadece yalandan bir gülümseme vardı suratında, ah baba ah içinden neler geçiyordu o an ne korkular ne ızdıraplar kimbilir, babamla konuştuk, oğlum dedi merak etme kimse bize birşey yapamaz sen 3 gün boyunca hocanın evinde kal 3 gün sonra almaya gelirim dedi, gözleri dolu doluydu, ben babamı öyle görünce ağlamaya başladım, babam ağlamadı sadece sarıldı bana ve çıkıp gitti, arabada ağlıyor olmalıydı, aklım ondaydı, bir taraftan annemi düsünüyordum, hep evde dursaydım okumasaydım, yada sanayide işçi olsaydım daha mutlu olurdum diye düsündüm, milli egitime sövdüm, üniversiteye sövdüm, evden ayrımama sövdüm, o cocukla hic tanısmasaydım bunların hicbiri olmazdı diye düsündüm, kendime sövdüm insanlara cabuk güvendigim icin, bu düsüncelerle gözlerim dalıp gitmişken hocanın sesiyle irkildim, ne düsünüyorsun dedi, gözlerim dolu dolu cevap verdim hocaya, neden ben dedim neden ben, anlayacağız oğlum dedi anlayacağız
