ချစ်သောရှင်းလီအာ

အပိုင္း-၂၁

ခ်စ္ေသာရွင္းလီ (အပိုင္း-၂၁)

@@@@@@@@@@@@@

'ခၽြမ္း!!'

ဓားခ်င္းဓား ထိခတ္သံက နားနားမွာ ျပင္းထန္ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ဓားက ရင္ညႊန္႔သို႔ ထိုးစိုက္လာျခင္းမရွိပဲ သူ႔ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က တြန္းပစ္လုိက္၏။ မ်က္လံုးေတြ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပိုးဝတ္စံု အျဖဴႏွင့္ ရွင္းဟန္၊

'မင္း'

သူ လက္ညိဳးထိုး၍ ေျပာလုိက္တာကို သူက တစ္ခ်က္မွ် လွည့္မၾကည့္ပဲ လက္တြင္ ဆင္ထားသည့္ ဒူးေလးငယ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ေနရာမွ

'မင္းသားကို ေခၚသြား!'

သူေပးလိုက္ေသာအမိန္႔ကို မနာခံခ်င္ ျဖစ္မိရင္း သူ႔နားသို႔ ကပ္လာသူတို႔အား ေဘးသို႔ တြန္းထုတ္လုိက္ကာ

'မသြားဘူး အားလံုး အတူတူ လာခဲ့ျပီးမွ ငါက ဘာလို႔ သြားရမွာလဲ'

'ထြက္ေျပးခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး မင္းသား အႏၱာရာယ္ကင္းမွ အားလံုး အႏၱာရာယ္ကင္းမွာ၊ ျပီးေတာ့ မင္းသား ရွိေနေတာ့ေရာ ဘာအသံုးတည့္မွာမို႔လို႔လဲ ေခၚသြားေတာ့'

အန္းခ်ီ သတိတရျဖင့္ သူ႔အား ပူပန္မိလိုက္ေသးလ်က္

'မင္းကေကာ'

'လိုက္လာခဲ့မယ္ စိတ္မပူနဲ႔'

အနားမွ ဆြဲေခၚလာသူေတြကို မတြန္းထုတ္ေတာ့ေပမယ့္

'မင္းလုိက္လာခဲ့ရမယ္ အဲ့တာ အမိန္႔ပဲ ေသရင္ေတာင္ အေလာင္းနဲ႔ လုိက္လာပါ'

သူ႔ဘက္သို႔ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ေနေသာသူအား စိတ္မခ်ႏိုင္စြာ လွည့္ၾကည့္ မိေပမယ့္ ဓားတစ္ဖက္ ဒူးေလး တစ္ဖက္ႏွင့္ တုိက္ခုိက္ေနသူက သက္ေတာင့္သက္သာ ႏိုင္လွ၏။ သူေျပာသလိုပင္ သူက ဒီအေျခအေနကေန လြတ္မွ တျခားလူေတြ ပိုအဆင္ေျပၾကမည္မို႔ အန္းခ်ီ ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္ လာခဲ့မိေတာ့သည္။

ရွင္းလီ မင္းသားေနာက္သို႔ ဆုတ္သြားျပီ ဆုိတာကို ေသခ်ာေအာင္ တစ္ခ်က္ လွည့္ၾကည့္ျပီးမွ ေကာင္းကင္သို႔ မီးက်ဥ္ ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။ မင္းသားကို တစ္ပါးတည္း လႊတ္ရေအာင္ မင္းၾကီးက ဘာမွမသိတဲ့ သူမို႔လို႔လား၊ ညကိုယ္ရံေတာ္ ငါးဦးႏွင့္ နန္းေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားအား အရပ္ဝတ္စံုျဖင့္ တိတ္တဆိတ္ ထည့္ေပးလိုက္တာကို သိလွ်င္ မင္းသားက စိတ္ဆိုး ေနႏိုင္ေသးသည္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သားေတာ္အား ဘာမသိညာမသိ လႊတ္လုိက္ရသည္အထိ မင္းၾကီးက တံုးအေသာ သူ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ အမတ္မင္းေတြ ေမ့ေနေလသလား၊ ညကိုယ္ရံေတာ္ငါးဦး ထြက္လာသည္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေနသူေတြက ထြက္ေျပးဖို႔ လုပ္ေပမယ့္ မင္းသားေနာက္သို႔ နန္းေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ လိုက္ပါလာတယ္ ဆုိတာ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ အားလံုးကို သတ္ပစ္ဖို႔ ေစခိုင္းလုိက္ရသည္။