Wattpad

one: cypher 3

Neredeyse tüm gecemi Wattpad denilen uygulamayı araştırmakla geçirmiştim ve şu an gerçekten de iyi hissetmiyordum. Gördüğüm tweetin ardından beklemeden uygulamayı telefonuna indirmiştim, merak ediyordum; ben ve Yoongi hakkında bilmediğim başka şeyler burada varmış gibi hissediyordum.

Uygulamanın simgesi telefonumda yer edindikten sonra beklemeden turuncu simgeye bastım ve saniyeler sonra Wattpad denilen uygulamanın aslında bir elektronik kitap uygulaması olduğunu anlamıştım; tek farkı gerçek kitaplardan ziyade, sıradan insanların da kendi kurgularını burada paylaşabiliyor oluşuydu. Önceki heyecanımı rüzgar alıp gitmiş gibiydi, yine de kurcalamaya devam ettim. Arama tuşuna Twitter'da arattığım aynı etiketi yazdım ve karşıma çıkan, kurgularla dolu bir cennetti.

Bu kadar fazla oluşlarını beklemiyordum, acaba hepsi aynı şeylerden mi bahsediyor diye düşünmeden edememiştim ve kırıntıları kalmış heyecanım sanki küllerinden doğan bir anka kuşu misali göğsümde hafif bir sıcaklık olarak geri dönmüştü, hatta bu heyecanın dalgalar halinde tüm bedenime ve en çok da kalbime doğru dağıldığını hissedebiliyordum.

Okunma sayılarına baktım, bazı kurguların bir milyonu geçik olduğunu gördüğümde gözlerim şaşkınlıkla açılmıştı; bizim hakkımızda yazılan bir kurgu bir milyon kez okunmuş muydu yani? Demek ki güzel bir konusu vardı ve insanlar tekrar okuma ihtiyacı hissetmiş olmalılardı çünkü lisedeyken ben de çok beğendiğim kitapları birden fazla kez okurdum, oradan ufak bir tahmin yürütebilmiştim. Bunun gibi birkaç tane daha okunması çok olan kurgular kütüphaneme ekledim, herbirini okumak için sabırsızlanıyordum içten içe.

Ve şimdi koreografi çalışması için yurttaki koca dans salonunda kızarmış gözlerim ve çökmüş suratım dün gece iyi bir uyku alamamış olduğumu epeyce belli ediyordu, bir de bakışlarım fazlasıyla Min Yoongi'nin üzerindeydi. Kendisi sandalyede şarkıları düzenledikleri bilgisayarın başındaydı, hemen dibinde de Jungkook ne yaptığına bakıyordu. Arada şaşkınlık nidaları veriyor, Yoongi'yle şakalaşıyordu ve ben tüm bedenini sarıp sarmalayan kötü bir hisse engel olamıyordum. Bu hissettiğim şeyi rahatlıkla adlandırabilirdim fakat bunu istemiyordum çünkü saçma geliyordu. Bu, senelerdir tüm üyelerin birbiriyle yaptığı en doğal şeydi çünkü. Ben de diğer üyelerle bolca şakalaşırdım ve şu an böyle hissediyor olmam sadece saçmalıktan ibaretti. Belki de Wattpad kurgularından olmalıydı, yoksa bir gün içerisinde bu denli değişik duyguları barındırmam akıl alır şey değildi.

Bir an, Wattpad uygulamasını silmek istedim fakat son günlerde aklımı kurcalamasından başka bir halta yaramayan buhranlarımdan biri olan bu düşünceme de hemen son verdim; Yoongi ile hakkımızda yazılan tüm kurguları okumak istiyordum. 'Acaba, başka bir paralel evrende olsaydık nasıl bir ilişkimiz olurdu?' sorusunun en somut cevaplarıydı bu kurgular. Sadece kendim hakkında yazılan kurguları da görmüştüm, hatta diğer üyelerle de fakat sadece Yoongi ile olduğum kurguları merak ediyor olmamın nedenini sonraya yorabilirdim.

"Jimin-ah? Senin çoktan dans figürlerini deniyor olmanı beklerdim." Namjoon hyung, yavaş adımlarla yanıma ilişirken kemikli gözlüğüyle yine bilge bir edaya büründüğünü fark ettiğimde hafifçe kıkırdamıştım, aslında liderimizin Namjoon olmasına grubun kurulmasından beridir minnettardım çünkü grup içerisinde gerçekten zor zamanlar yaşandığında duygularına kurban olmak yerine mantığını kullanıp bizi tekrar bir arada tutabilen tek insandı ve aslında çoğu şeyi ona borçluyduk. Şimdi de, dünden beri hissettiğim garip duyguları ona açıklamak gibi bir isteğe kapılmıştım fakat daha ne olduğunu anlamadığım bir şeyden bahsetmenin saçma olacağını da biliyordum.

"Sadece dün iyi bir uyku çekemedim, hyung." Dişlerimle gülerek bir şey olmadığını belli etsem de grubun lideri, gülüşümün ardındaki yorgunluğu fark edebilmişti; bu yorgunluğun sadece yeterince dinlenemememden kaynaklı olmadığını da. Sadece gözlerindeki ifadeden anlayabilmiştim bunu. Grubun en büyük üyesi Seokjin'in bile akıl almak için kendisine başvurduğu oluyordu ve artık insan sarrafı sayılabilecek kadar neyin döndüğünü anlayabiliyordu. Fakat üstüme gitmek istemedini anlamıştım çünkü biliyordu ki içimdeki sıkıntıları dindiremezsem er geç yanına gidecek ve kendisiyle konuşacaktım, beni tanıyordu. Yine de destek olmak için birkaç kelime etmekten alamadı kendini.