Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
"Bence turu iyi tamamladığımızı düşünüyorum. Aslında bir ay sonraki Muster konserlerini saymazsak, oldukça güzel bir tur oldu. Siz ne diyorsunuz?"
Yoongi hyung, elimde tuttuğum telefonumun ekranından konuşurken hafifçe kıkırdamadan edemedim. Turun son konserini tamamladığımız için deli gibi yorgun fakat kaldığım odadan çıkıp koridorda onun odasına ulaşmak için uzun koridorda adımlarken bir o kadar da enerjik hissediyordum. Yaptığım büyük sürprizin ardından hala sosyal medyaya elimi sürmemiştim, içten içe sonrasında sıkıntı yaşayacağımı bilsem de bugünü bu meseleye takılarak mahvetmek istemiyorum.
Dudaklarımdaki tebessüm biraz bile silinmeden elimde tuttuğum bir diğer oda kartını 779 numaralı odaya okuttuğumda, Vlive'da canlı yayın yapan Yoongi'nin şaşkın bakışları kapıya yönelmiş ve bu benim tekrardan kıkırdamama yol açmıştı.
"Sanırım bir misafirim var." Yoongi'nin tok sesi, ekranda yankılanan sesine karıştığında beklemeden uygulamadan çıkıp telefonu kilitlemiş ve kapının ardından çıkan bedenimle gülümseyen sevgilimin yanına ilerlemiştim.
Yayını açtığından beri aklımda dönüp dolaşan fikirle karnım kasılmış, buna tezat olarak daha da sırıtmıştım.
"Selam! Ben de sizin gibi Yoongi hyung'un yayınını izliyordum ve uykum olmadığı için katılmak istedim." Saniyeler içinde kendimi ekranın karşısında bulduğumda garip hissetmeden edemedim. Yoongi ile pek sık canlı yayın açmazdık, benim son hatırladığım ise olayların başlamasına sebep olan o günkü yayındı.
Yoongi hyung sakince beni selamlamış, hemen yanındaki sandalyeye oturmam için kendi sandalyesini yana çekmişti. Suratı inanamayacağım bir şekilde stabil duruyor, sanki aramızda hiçbir şey yaşanmamış imajını mükemmel bir şekilde koruyordu. Onun bu soğukkanlılığına hayrandım ancak buraya geliş amacım sadece hayranlara gözükmek değildi.
Yanındaki sandalyeye oturduğum gibi elimi çekinmeden bacağına attığımda, ekranda yansıyan ifadesinin duraksadığını görmek bana paha biçilemez bir zevk vermişti.
"Herkes senin son konserde yaptığın açıklaman hakkında konuşuyor." Bir müddet öylece durup sanki yorumları okuyormuş gibi ekrana baktıktan sonrada söylediği cümlenin ardından öksürmesi, bana ne durumda olduğunu fazlasıyla gösteriyordu. Hala deli gibi gülümsüyordum, yaramazlıklardan hoşlanan tarafım muazzam bir şekilde tatmin olmuştu.
"Evet, ama bunun ötesine gidemem. Üzgünüm, diyeceklerimi zaten konserde söyledim."
Başını sallayarak beni onayladığında başımı ekrana daha çok yaklaştırdım, yorumları takip eden bakışlarımla isteklerini sıralayan hayranlar maalesef ki dikkatimi yoğunlaştırdığım ilk şey değildi.
