Τα ετερώνυμα έλκονται #KAWG2019

~Κεφάλαιο 13ο~

?-"Μελίνα ξύπνα! Φτάσαμε" ακούω κάποιον να μου ψιθυρίζει και ανοίγω αργά τα μάτια μου. Τ΄ανοιγοκλείνω μερικές φορές για να συνηθίσω το φως και πλέον κοιτάζω το άτομο που τόλμησε να με ξυπνήσει...

Μ-"Γιατί με ξύπνησες ρε Στέφανε;; Έλεος ούτε έναν ύπνο δεν μπορούμε να απολαύσουμε γαμώτο μου...." φωνάζω και τον βλέπω να γουρλώνει τα μάτια

Στ-"Δεσποινίς Κορωναίου σας παρακαλώ! Είμαι καθηγητής σας και σας παρακαλώ να μου απευθύνεστε στον πληθυντικό" λέει σοβαρός. Εμμ.....τι φάση;;

Μ-"Τι στο διάολο ρε Στέφ......" πάω να πω αλλά μόλις γυρίζω το κεφάλι μου προς τα αριστερά αλλάζω γνώμη. Πώς δεν το σκέφτηκα ρε πούστη μου;! "Ε ήθελα να πω πώς έχετε δίκιο κύριε Αθανασίου, δεν θα επαναληφθεί, ήταν απαράδεκτο εκ μέρους μου" ολοκληρώνω και βλέπω με την άκρη του ματιού μου, τον Γιάννη από το δίπλα κάθισμα, να με κοιτάει περίεργα

Στ-"Χαίρομαι που καταλάβατε το λάθος σας δεσποινίς. Και τώρα θα σας παρακαλέσω να σηκωθείτε γιατί έχουμε προσγειωθεί εδώ και δέκα λεπτά" λέει μ΄έναν άγριο τόνο και σηκώνεται από την θέση του

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω πως όλες οι θέσεις του αεροπλάνου είναι κενές... Αυτό εννοούσε πως προσγειωθήκαμε πριν δέκα λεπτά..!

Αρχίζει να περπατάει προς την έξοδο και τον ακολουθώ μαζί με τον Γιάννη, ο οποίος δεν έχασε ευκαιρία να με ρωτήσει τι συμβαίνει μεταξύ εμένα και του Στέφανου

Μ-"Τίποτα ρε Γιάννη ωωω! Αναφορά θα σου δώσω για το τι κάνω στην ζωή μου; Δεν με παρατάς λέω εγώ;" φωνάζω και βγαίνω έξω από το αεροπλάνο

Τρέχω, σχεδόν, προς τα παιδιά που είναι μαζεμένα σε μία γωνία και μόλις αντιλαμβάνονται την παρουσία μου, γυρνάνε να με κοιτάξουν έκπληκτα

Αλ-"Πού ήσουν τόση ώρα;" 

Β-"Έπαθες τίποτα;"

Δ-"Γιατί άργησες;"

Μ-"Ε τι;"ρωτάω μπερδεμένη

Π,Γ-"Ο Στέφανος καλά;;" ρωτάνε όλο νόημα ο Γιώργος με τον Πάνο και τους αγριοκοιτάζω

Άρ-"Σε πείραξε ο Γιάννης; ΘΑ ΤΟΝ ΣΦΆΞΩ" 

Οι ερωτήσεις τους πέφτουν απανωτές και κουνάω το κεφάλι μου σαν να προσπαθώ να το τινάξω. Γουτουφού; Πάω να μιλήσω αλλά ΞΑΝΆ κάποιος αποφασίζει να με διακόψει

Στ-"Παιδιά όλοι εδώ! ΤΏΡΑ" ουρλιάζει ο Στέφανος και έντρομοι τον ακολουθούμε

{...}