Τα ετερώνυμα έλκονται #KAWG2019

~Κεφάλαιο 41ο~

Stefano's Pov 

Στ-"Λοιπόν παιδιά... τελευταία ερώτηση για σήμερα και είστε ελεύθεροι... Ποια ταλάντωση ονομάζεται φθίνουσα ή αποσβεννύμενη;" ρωτάω την τάξη φωναχτά

Η απόλυτη σιωπή απλώνεται στην αίθουσα.. Τα παιδιά μένουν να κοιτάζονται μεταξύ τους ενώ ρωτάει ο ένας τον άλλον για να μάθει την απάντηση..

Απελπισία... απελπισία και απογοήτευση.. δύο λέξεις που κυριαρχούν στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό..

Όχι για τους μαθητές μου φυσικά... όχι για αυτούς.. για εμένα.. έχουν περάσει τέσσερις μήνες από την αρχή της χρονιάς και ακόμα τα παιδιά δεν ξέρουν κάποια από τα βασικά...

Εγώ φταίω γι΄αυτό... δεν διδάσκω όπως δίδασκα... δεν μπορώ να συγκεντρωθώ πλέον.... το μυαλό μου θα είναι πάντα κάπου εκτός του μαθήματος που πρέπει να παραδώσω..

Τα παιδιά δικαίως δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα στην φυσική φέτος... κιόλας Δεκέμβριος και οι μισοί δεν ξέρουν ούτε τι πάει να πει ανιόν και κατιόν...

Όχι ότι ήταν υποχρέωση μου να τους το διδάξω αφού κάτι τέτοιο το κάνουν από το γυμνάσιο αλλά ποτέ δεν ήμουν από τους καθηγητές που δεν θα κάνουν μία επανάληψη στους βασικούς όρους της Φυσικής...

Να που τώρα έγινα όμως.... δεν είμαι πια ο Στέφανος που γνώριζα τα τελευταία σχεδόν 29 χρόνια... έχω αλλάξει...έχω αλλάξει ριζικά...

Και αυτή την αλλαγή την έχει καταφέρει μέσα σ΄ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, μία γυναίκα...

Μία γυναίκα που θα έδινα ακόμα και την ζωή μου για χάρη της... θα πέθαινα γι΄αυτήν χωρίς ενδοιασμούς...

Και αυτή έφυγε... πάντα φεύγουν..όλοι τους... όσοι είναι κοντά μου φεύγουν... και με αφήνουν συντετριμμένο πίσω...

Τα μάτια μου κλείνουν σφικτά και ξεφυσάω απαλά..

Στ-"Απέτυχα.." μουρμουρίζω καθώς ανοίγω τα μάτια μου για να τους αντικρίσω όλους να με κοιτάνε αμήχανα

?-"Κύριε μπορείτε να μας επαναλάβετε αυτόν τον όρο;" ακούω την φωνή μίας μαθήτριας μου από το βάθος της αίθουσας και αμέσως πολλά επιφωνήματα ακούγονται σε όλο τον χώρο 

Στ-"Φυσικά.." απαντάω απρόθυμα και ανασηκώνομαι λίγο στην καρέκλα μου 

Αφού τους εξηγώ την σημασία της φράσης, το κουδούνι αντηχεί σε όλο το κτήριο και τα παιδιά σηκώνονται αμέσως από τις θέσεις τους παίρνοντας ο καθένας την τσάντα του.