Τα ετερώνυμα έλκονται #KAWG2019

~Κεφάλαιο 9ο~

Melina's Pov

Φωνές ακούγονται πάνω από το κεφάλι μου... Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου αλλά αποτυγχάνω παταγωδώς. Το φως του ήλιου μπαίνει βίαια από το παράθυρο και με τυφλώνει.

?-"Μελινάκι μου! Ξύπνησες καρδιά μου;" ακούω κάποιον να μου λέει και σηκώνομαι ελαφρώς από το κρεβάτι

Κοιτάω δεξιά αριστερά και βλέπω όλα τα παιδιά, την μητέρα μου και τον Στέφανο, να είναι γύρω από το κρεβάτι και να χαμογελάνε

Όπα κάτσε... Πού κολλάει ο Στέφανος;

Μ-"Τι γίνεται; Τι μέρα είναι;" ρωτάω και τρίβω νυσταγμένη τα μάτια μου

Β-"Είναι Σάββατο μεσημέρι" μου απαντάει η Βίκυ και γουρλωνω τα μάτια

Πότε πήγε μεσημέρι Σαββάτου;;

Αλ-"Μελίνα μου... Θυμάσαι τίποτα από το βράδυ;" με ρωτάει η Αλεξάνδρα και πιάνω το κεφάλι μου. Εικόνες από το βράδυ του πάρτυ έρχονται στο μυαλό μου... Ο Γιάννης!

Γυρνάω γρήγορα το κεφάλι μου προς την μεριά των παιδιών και τον βλέπω να με κοιτάει λυπημένα πίσω πίσω, ενώ μελανιές και σκισίματα υπάρχουν στο πρόσωπο του 

Αμέσως πετάγομαι από το κρεβάτι και τρέχω προς το μέρος του

Μ-"ΜΑΛΆΚΑ!ΠΏΣ ΤΟ ΤΟΛΜΆΣ ΝΑ ΈΡΧΕΣΑΙ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ ΕΕ;" ουρλιάζω και η πρώτη μπουνιά δεν αργεί να προσγειωθεί πάνω του

Μ-"ΓΑΜΗΜΈΝΕ ΗΛΊΘΙΕ!"φωνάζω και του ρίχνω ακόμη μία μπουνιά "ΠΉΓΕΣ ΝΑ ΜΕ ΒΙΆΣΕΙΣ ΜΑΛΆΚΑ ΚΑΙ ΈΧΕΙΣ ΤΑ ΜΟΎΤΡΑ ΝΑ ΜΠΑΊΝΕΙΣ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ" ουρλιάζω και νιώθω δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου

Με απομακρύνουν από τον Γιάννη και με βάζουν να κάτσω στο κρεβάτι. Γυρνάω να κοιτάξω τον Στέφανο με δάκρυα στα μάτια και πέφτω πάνω του

Φ-"Πού είναι;" ακούω τον πατέρα μου να ρωτάει ήρεμα και μπαίνει στο δωμάτιο. Από πίσω του ακολουθεί ένα ζευγάρι μεσηλίκων... Ο κύριος Στράτος και η κυρία Βούλα. Οι γονείς του Γιάννη!

κ.Σ-"ΓΙΆΝΝΗ!"φωνάζει ο πατέρας του και τον βουτάει από το μπράτσο "ΜΑΖΊ ΜΟΥ. ΣΠΊΤΙ. ΑΜΈΣΩΣ! ΠΟΥ ΤΌΛΜΗΣΕΣ ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ ΤΈΤΟΙΕΣ ΧΥΔΑΙΌΤΗΤΕΣ"φωνάζει ακόμα πιο δυνατά και αρχίζει να σέρνει τον γιο του έξω από το δωμάτιο

Η μητέρα του Γιάννη αρχίζει να με πλησιάζει και γονατίζει μπροστά μου ενώ μου πιάνει το χέρι. Πάντα ήταν πολύ καλή μαζί μου η κυρία Βούλα.

κ.Β-"Κορίτσι μου πώς είσαι;"με ρωτάει και μου χαμογελάει απαλά

Μ-"Πώς να είμαι κυρία Βούλα; Χάλια..."της λέω και σκουπίζω τα δάκρυα από το πρόσωπο μου