Τα ετερώνυμα έλκονται #KAWG2019

~Κεφάλαιο 19ο~

Μάρ-"ΜΕΛΊΝΑ;" φωνάζει έκπληκτος και κατευθείαν ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο του

Νιώθω να βουρκώνω...Όχι πάλι τα ίδια...!

Μ-"Γεια σου Μάριε.." ψελλίζω και βλέπω τον Στέφανο να με κοιτάζει μπερδεμένος

Αχ πού να ήξερες....

Στ-"Μελίνα γνωρίζεστε;" με ρωτάει και απλά του γνέφω καταφατικά

Μ-"Κύριε Αθανασίου θα τα πούμε αύριο.. Δεν θα μπορέσω να συνεχίσω σήμερα το μάθημα, δεν νιώθω πολύ καλά. Αντίο σας" του λέω και φεύγω από το γραφείο γρήγορα, αποφεύγοντας κάθε πιθανή ερώτηση..

Αφήνω τα δάκρυα μου ελεύθερα και βγαίνω στο προαύλιο. Πάλι καλά έχει χτυπήσει το κουδούνι και δεν είναι κανένας έξω...

Βγάζω το κινητό από την τσέπη του τζιν μου και πάω στις επαφές. Βρίσκω την Αλεξάνδρα και πατάω να της στείλω μήνυμα.

Προς Αλεξ                                                                                                                                                            Προέκυψε κάτι και έπρεπε να φύγω από το σχολείο.                                                                                           Πάρε την τσάντα μου μόλις σχολάσετε και ελάτε με την Βίκυ σπίτι μου.                                                     Σε λίγα λεπτά θα καταλάβετε γιατί έφυγα έτσι γρήγορα.

Βάζω το κινητό στην τσέπη και βγαίνω από την καγκελόπορτα της εισόδου, αρχίζοντας να περπατάω προς το σπίτι.

Πώς γίνεται να γύρισε;; Είχε φύγει οριστικά και .....εγώ είχα ηρεμήσει!

Λογικά τώρα εσείς θα είστε σε φάση 'τι λέει η ηλίθια;' Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Όταν πήγαινα τρίτη γυμνασίου, το παλιό μου γυμνάσιο συστεγαζόταν με το λύκειο που πάω τώρα, κάτι το οποίο δεν ισχύει πια. Τα σχολεία χωρίστηκαν και το λύκειο άλλαξε κτήριο...

Τελωσπάντων! Όπως έλεγα.... το γυμνάσιο συστεγαζόταν με το λύκειο οπότε έπρεπε να ανεχόμαστε όλα τα ηλίθια, τότε, λυκειόπαιδα που το έπαιζαν κάποιοι. Έτσι λοιπόν γνώρισα και τον Μάριο, ο οποίος είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος μου αλλά απ΄ό,τι φαίνεται έμεινε στην ίδια τάξη δύο φορές...

Μία ηλιόλουστη μέρα, αρχές της σχολικής χρονιάς,που ήμουν εγώ στο προαύλιο και μίλαγα με τα κορίτσια, αρχίζει να μας πλησιάζει εκείνος και η παρέα του, οι λεγόμενοι Dragons. Δεν ξέρω γιατί είχαν αυτό τ΄όνομα..  Ήταν το μόνο crew όπως αυτοαποκαλούνταν, με όνομα... Βέβαια δεν είχαν και την καλύτερη φήμη αφού ήταν τα 'bad boys' αλλά δεν έχει αυτό τόση σημασία...