Τα ετερώνυμα έλκονται #KAWG2019

~Κεφάλαιο 33ο~

Ρωξάνη-"Βιάσου Μελίνα! Πρέπει να είμαστε στο δρόμο σε 5 minutes exactly!" ακούω την Ρωξάνη να φωνάζει από τους κάτω ορόφους με τα κλασικά σπαστά αγγλικά της

Τοποθετώ γρήγορα και άτσαλα στα πόδια μου το μαύρο και χοντρό καλσόν που μου έδωσαν τα κορίτσια για το σχολείο και αμέσως μετά, από πάνω, φοράω και την, μεσαίου μήκους, καρό φούστα της στολής..

ΓΑΜΏ ΤΙΣ ΣΤΟΛΈΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΊΩΝ ΓΑΜΏ!

Παίρνω στα γρήγορα την τσάντα, με τα σχολικά βιβλία που αγοράσαμε πριν λίγες μέρες, από το πάτωμα δίπλα στο γραφείο-τουαλέτα μου και τρέχω στις σκάλες..

Κατεβαίνω τα σκαλοπάτια δύο-δύο μέχρι που φτάνω στο ισόγειο και στέκομαι αντικριστά του καθρέφτη που κοσμεί το τοίχο δίπλα στην πόρτα..

Μαζεύω τα μαλλιά μου σ΄ένα ψηλό κότσο και τα δένω με το λαστιχάκι που έχω στα χέρια μου.. Κοιτάζομαι για λίγο ξανά στον καθρέφτη, στρώνω το σακάκι της στολής και παίρνω μία βαθιά ανάσα..

Μελίνα μπορείς να το κάνεις! Δεν είναι τίποτα... Απλά θα έχεις καινούργιο σχολείο, μαθητές και καθηγητές.... Καθηγητές... Αυτή η λέξη με πονάει ακόμα περισσότερο με τον καιρό κάθε φορά που την προφέρω εγώ ή ένα από τα άτομα του σπιτιού...

Μου έχει λείψει... Δεν μπορώ να πω το αντίθετο σε καμία περίπτωση.. Πάντα θα μου λείπει και πάντα θα τον αγαπώ αλλά μου είναι αρκετά δύσκολο να τον συγχωρέσω...

Είναι ένα κομμάτι μου πια.. Μέσα μου μεγαλώνει ο καρπός του έρωτα μας..πώς μπορώ να τον ξεχάσω..;

Ακόμα και μετά από χρόνια που θα έχω αυτό εδώ το μικρό ζιζάνιο να τριγυρνάει στα πόδια μου..πώς θα μπορέσω να τον ξεχάσω τότε;  

Ορκίστηκα στον εαυτό μου να προσπαθήσω και θα το κάνω... Θα προσπαθήσω να ζήσω ξανά, να φτιάξω κάτι καινούργιο και να μεγαλώσω όσο καλύτερα μπορώ το παιδί μου

Μάρτζι-"Μελίνα τρέχα! The bus is already here!" με βγάζει από τις σκέψεις μου η φωνή της Μάρτζι και χωρίς να χάνω χρόνο, βγαίνω από το κτήριο

Μπροστά μου στέκει ένα πελώριο, για τα δεδομένα μου, κίτρινο λεωφορείο γεμάτο με παιδιά... Ο οδηγός μας κάνει νόημα από μέσα με το χέρι του να μπούμε γρήγορα και αυτό κάνουμε..

Εγώ μαζί με τα δύο κορίτσια τρέχουμε προς την άλλη πλευρά που βρίσκεται η πόρτα και μπαίνουμε κατευθείαν μέσα.. Ο χώρος είναι τεράστιος και η ατμόσφαιρα αποπνικτική..