Τα ετερώνυμα έλκονται #KAWG2019

~Κεφάλαιο 40ο~

Μ-"ΜΑΜΆ" ο χώρος γεμίζει από την φωνή μου και αμέσως γρήγορα βήματα ακούγονται στις σκάλες

Η πόρτα ανοίγει απότομα και μέσα εισβάλλει η μητέρα μου λαχανιασμένη ενώ από πίσω της τρέχει ο πατέρας μου τρομοκρατημένος

Α-"Μελίνα τι έγινε; Το μωρό; Όλα καλά;" με ρωτάει ανήσυχη καθώς τρέχει γύρω γύρω σε όλο το δωμάτιο προκαλώντας μου ζάλη

Μ-"ΚΛΑΊΕΙ" της φωνάζω έτοιμη να ξεσπάσω σε λυγμούς και της δείχνω το σημείο που βρίσκεται η κούνια με την μπέμπα μέσα

Και οι δύο έχουν μείνει να με κοιτάνε ανέκφραστοι... ο πατέρας μου μ΄ένα ελαφρύ άνοιγμα των χειλιών και η μητέρα μου σαν άγαλμα

Φ-"Πες μου σε παρακαλώ ότι μας δουλεύει Αριάδνη" τον ακούω να μουρμουρίζει και με την άκρη του ματιού μου βλέπω την μητέρα μου να κουνάει αρνητικά το κεφάλι της

Α-"ΜΕΛΊΝΑ ΚΟΡΙΤΣΆΚΙ ΜΟΥ ΕΊΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΆ ΣΟΥ;" φωνάζει ξαφνικά και κοπανάει το μέτωπο της με το χέρι της

Το κλάμα της μπέμπας γίνεται πιο δυνατό και κοιτάμε αμέσως όλοι προς εκείνη τη μεριά... η μικρή χτυπιέται κυριολεκτικά μέσα στην κούνια και τα χέρια της, κλασικά μικρές γροθιές, παίζουν με τον αέρα

Μ-"Ορίστε... Τι κατάφερες τώρα; Μου λες;" της φωνάζω αγανακτισμένη και πέφτω στην πολυθρόνα που βρίσκεται δίπλα στην κούνια

Α-"Μελινάκι...ξέχασες μία μικρή λεπτομέρεια..." την ακούω να μου λέει γλυκά αλλά ταυτόχρονα ειρωνικά και ανοίγω τα μάτια μου απρόθυμα "Πρέπει να την ταΐσεις!" μου φωνάζει λες και είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου 

Για μία στιγμή μένω ακίνητη να την κοιτάω... η λέξη 'ταΐζω' δεν έχει εμπεδωθεί στον εγκέφαλο μου και ας έχουν περάσει δύο μήνες που γεννήθηκε η μικρή

Μ-"Γι΄αυτό είσαι εσύ εδώ!" της λέω χαρούμενη και αφού πετάγομαι από την πολυθρόνα, παίρνω το μπουκάλι από την συρταριέρα και της το παραδίδω 

Με κοιτάει για λίγο και έπειτα το βλέμμα της πέφτει στο μπουκάλι... και τότε είναι που αρχίζουν να γελάνε και οι δύο μου οι γονείς υστερικά

Α-"Μελίνα αυτή είναι δική σου δουλειά" καταφέρνει να μου πει η μητέρα μου και τείνει το χέρι της για να μου το δώσει πίσω αλλά της γνέφω αρνητικά 

Μ-"Πρέπει να πάω στο πανεπιστήμιο... Ήδη έχω χάσει πολλά μαθήματα ακόμα δεν ξεκινήσαμε και ειδικά στην σχολή που είμαι δεν με παίρνει να χάσω και άλλα" της εξηγώ και αρχίζω προχωράω προς την πόρτα όπου και σταματάω για λίγο για να γυρίσω να την κοιτάξω ξανά "Σαλιάρα μην ξεχάσεις να της βάλεις" αναφωνώ και αφού της στέλνω ένα φιλί τρέχω κατευθείαν στο δωμάτιο μου