Rhythm Academy: School of Music (Book 1)

Special Chapter: Melody's POV

Sorry medyo natagalan ha? Hihi.

***

This is when the feelings sinks in. I dont wanna miss you like this.
- Come Back... Be Here
Taylor Swift

MELODY

Walang araw o segundo na nawala siya sa isip ko. Palaging kung iniisip kung kamusta na siya, kumain na ba siya, masaya ba siya ngayon, ano ang ginagawa niya doon, may kasama ba siyang babae doon at kung mahal niya pa ba ako. Pero tuwing napuounta sa masama ang pag iisip ko, inililihis ko ang atensyon ko sa ibang bagay. May tiwala ako sa kanya at alam kong hindi ganun ka babaw ang nararamdaman ni Charles sa akin.

"Bakit ba kasi dito pa kami nagfamily reunion. Tss!" naiinis na usad ni Charles.

Kanina pa niya paulit ulit na sinasabi ang linyang iyan. He is really pissed. Why? Because their family reunion was held in London. He is pissed because its not in New York, not in here.

Its been months since I left and every night or if I have free time, nagtatawagan kami. Pero bihira lang na makatawag o marinig ko ang boses niya tuwing umaga. Masyado kasi akong busy lalo na't kakarelease lang ng first debut single ko.

It was released last week and it enters billboard top 100. Its currently on #7. At hindi ako makapaniwala nang sabihin nila iyon sa akin. I mean, sinong hindi magugulat? Its my first song at pumasok agad sa top 10. Shocks!

"Still there, Magna?"

Natauhan ako ng marinig ko ang boses ni Charles.

"Yes. Sorry. What was that again?"

"I miss you."

I bite my lip. Kahit na ilang buwan ko na siyang hindi nakikita, ang lakas arin ng epekto niya sa akin. Ganun parin, walang nagbago.

I was about to response but I heard a knock on the door. By the way, im at the cubicle. Nirason kong masakit ang tyan ko at kailangan kong magcr pero ang totoo, gustong gusto kong marinig ang boses ni Charles. Gusto ko kasing kumalma dahil mayamaya, kakantahin ko ang debut single ko sa Late Late Night Show with James Corden. It'll be my debut stage on my debut single.

"Hey Melody! Everybody is waiting. Does your stomach still hurts?" narinig kong sabi ni Janno, my manager.

"Hindi na masyado. Lalabas na ako." I replied.

Janno is a nice guys. Siya yata ang masasabi kong best manager, although siya palang talaga ang naging manager ko. Pero the way he treat me, im like his friend or younger sister. He's so thoughtful to me - o baka sa lahat? Ewan! Basta nararamdaman kong iba ang trato niya sa akin na para bang isa mamahaling bagay at may sentimental value ako sa kanya. In short, wala akong problema sa kanya.

"Okay." Sabi niya at narinig ko ang foot steps niya palabas ng cr.

"Hey, I need to hang up." I siad sadly. I heard him sighed.

"Okay." Alam kong nalulungkot siya. Wala pa kasing 5 minutes ang pag uusap namin. "Do your best okay? Im watching you."

"Okay. Wish me luck."

"I will."

***

Lumipas ang dalawang buan at ganun parin ang sistema namin ni Charles. Every night kaming nagfi-face call. Habang tumatagal, mas lalo ko siyang namimiss. Habang tumatagal, nawawalan ako ng oras para sa kanya. Habang tumatagal, mas nagiging komplekado at nagiging delikado.

"Are we still cool?" he asked.

Hindi ko alam ano ang isasagot ko sa kanya. Mabuti nalang at voice call lang kami ngayon, hindi niya nakikita ang itsura ko. Ayokong makita niya ngayon ang mukha ko. Mas lalo akong hindi makakasagot sa mga tanong niya.

"I... I d-don't know." May tumulong luha sa pisngi ko.

"Nawawalan ka na ng oras sakin." He said and I'm guilty. Minsan kasi sa sobrang pagod ko, hindi na ako nakakatawag sa kanya sa gabe. Paghiga ko kase sa kama, tulog agad ako.

"I-im sorry... alam mo namang may trabaho ako diba?" I said. I know it's a lame reason. Okay lang kasi sana kung minsan lang nangyayare pero madalas na... and its not good.

"I know kaya nga wala kang naririnig na sumbat galing sa akin diba?" his voice is calm but no emotions. Napakalamig. Nakakatakot, sobra. "Kahit na may lalaking nakapalupot ang kamay niya sayo sa magazine, wala kang narinig sakin. kahit na may kissing scene ang music video mo, wala kang narinig sakin. Kasi naiintindihan ko na part yun ng trabaho mo at malaki ang tiwala ko sayo because I love you."

I don't know what to say. Hindi ako nagsasalita at tanging mga hikbi ko lang naglilikha ng ingay sa kwarto ko.

"Melody..."

Melody. He called me Melody... and it made my heart ache.

"Do you still love me?"

"Of course Charles!" mabilis kong sagot. "I know I've been a bad girlfriend to you but please, don't doubt my love for you."

"I'm sorry... I got carried away." He said in a low voice.

Natahimik kami ng ilang segundo. Gusto kong magsalita pero hindi ko alam kung ano ang dapat sabihin.

"When will I see you, Magna?" I feel relieved, tinatawag na niya ulit akong Magna. It feels good.

"I don't know... I'll check my sched."

Nakadepende sakin ang pagkikita namin. Sabi niya, sabihin niya lang kung may free time ako at agad siyang lilipad papunta rito.

"I miss you Magna. I miss hugging you and burying my face on your neck. I miss kissing you. I miss your touch. I miss everything about you. Damn!" bulaslas niya.

"I miss you too Charles, sobra sobra." I heard him sighed. I know he's frustrated in our situation pero wala kaming magagawa.

"I think... I regret letting you sign the contract."

Napabuga ako ng hangin.

Me too, Charles. I think I regret signing the contract.

*-*-*-*

Short lang po. Pero meron pang isang special chap. POV naman ni Charles. Pero baka mauna kong mapublish yung book 2. Haha

Anyways, any idea kung ano ang mangyayari sa book 2?

Comment please. Hope u like it.

Ps. Mabuti nalang natapos ko itong isulat bago ko nalaman na may Alita nang movie yung kaboardmate ko. Kasi kung nauna kong nalaman yun, hindi ko to matatapos. Sobrang tagal ko na kasing hinihintay yung movie na yun. Wala dn akong pang sine kaya super hintay talaga ako. Skl.